Rozmnazanie bukszpanu wieczniezielonego [Buxus sempervirens L.] odmian 'Angustifolia' i 'Suffruticosa' z sadzonek zielnych

• Autorzy: Babelewski P , Strzelecka K
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W szkółkach bukszpan wieczniezielony rozmnaża się z półzdrewniałych sadzonek pędowych w terminie od sierpnia do kwietnia, kiedy rośliny są w stanie spoczynku. Celem doświadczenia była ocena możliwości rozmnażania bukszpanu z sadzonek pędowych wierzchołkowych zielnych, ciętych z przyrostów tegorocznych w trakcie wzrostu krzewów. Sadzonki odmian ‘Angustifolia’ i ‘Suffruticosa’ sporządzano w trzech terminach: 30 maja, 15 i 30 czerwca 2004 roku. Połowę sadzonek traktowano Ukorzeniaczem AB, pozostałe stanowiły sadzonki kontrolne. Procent ukorzenienia sadzonek oraz liczbę i długość korzeni oceniono po 56 dniach ukorzeniania. Sadzonki zielne bukszpanu wieczniezielonego, niezależnie od odmiany, terminu sadzonkowania i traktowania Ukorzeniaczem AB, ukorzeniły się w 71%. Najlepszym terminem do ukorzeniania sadzonek w 2004 był termin najwcześniejszy, tj. 30 maja. Im późniejszy był termin, tym słabiej ukorzeniały się sadzonki. Zastosowanie preparatu Ukorzeniacz AB zwiększyło procent ukorzenionych sadzonek zielnych bukszpanu wieczniezielonego, nie wpłynęło natomiast istotnie na jakość systemu korzeniowego. Bukszpan wieczniezielony można rozmnażać z sadzonek zielnych ciętych w terminie od 30 maja do 30 czerwca. Rozmnażanie bukszpanu wieczniezielonego za pomocą sadzonek zielnych może znacznie skrócić okres produkcji roślin, gdyż sadzonki są dobrze ukorzenione już po 56 dniach.

EN

In nurseries Buxus sempervirens is propagated by semi hard-wood cuttings from August to April, when plants are dormant. Such process lasts 3-5 months. The purpose of this study was to examine if it is possible to propagate buxus from soft-wood cuttings, taken from young, intensively growing shoots. Such cuttings of buxus cultivars 'Angustifolia’ and ‘Suffriticosa’ were taken at three dates, from the end of May to the end of June 2004. Half of them was treated with rooting stimulator „Ukorzeniacz AB” (containing IBA and NAA), the rest were the control cuttings. On average, the cuttings rooted in 71%. The best term for rooting was the earliest one, 30th of May. Treating with „Ukorzeniacz AB” increased the percentage of rooting, but did not influence the quality of root system. The results showed that Buxus sempervirens can be propagated from soft-wood cuttings in May and June. What is more, such propagation can shorten the whole process, as cuttings had strong root systems after 56 days.

Słowa kluczowe

PL

Buxus sempervirens; bukszpan wieczniezielony; bukszpan Angustifolia; bukszpan Suffruticosa; odmiany roslin; rosliny ozdobne; krzewy ozdobne; rosliny wiecznie zielone; sadzonki zielne; rozmnazanie roslin

EN

Buxus sempervirens; common box; Angustifolia cultivar; Suffruticosa cultivar; plant cultivar; ornamental plant; ornamental shrub; evergreen plant; softwood cutting; plant propagation

• Wydawca: -
• Czasopismo: Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
• Rocznik: 2006
• Tom: 510
• Numer: 1
• Opis fizyczny: s.65-69,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Babelewski P

• Katedra Ogrodnictwa, Akademia Rolnicza, ul. Cybulskiego 34, 50-205 Wroclaw

autor

Strzelecka K

• Katedra Ogrodnictwa, Akademia Rolnicza, ul. Cybulskiego 34, 50-205 Wroclaw

Bibliografia

• Bärtels A. 1982. Rozmnażanie drzew i krzewów ozdobnych. PWRiL, Warszawa: 435 ss.
• Bojarczuk K. 1995. Regeneracja wybranych gatunków i odmian różaneczników z sadzonek pędowych i z kultur in vitro. Plantpress, Kraków: 112 ss.
• Czekalski M. 1998. Rozmnażanie bukszpanu wieczniezielonego (Buxus sempervirens L.) za pomocą sadzonek pędowych w 24 terminach. Rocz. Dendrol. 46: 45-56.
• Hartmann H.T., Kester D.E., Davies F.T. 1990. Anatomical and physiological basis of propagation by cuttings, w: Plant propagation, principles and practices. Prentice- Hall International Editions London: 199-255.
• Hrynkiewicz-Sudnik J., Sękowski B., Wilczkiewicz M. 2001. Rozmnażanie drzew i krzewów liściastych. PWN, Warszawa: 636 ss.
• Judd L.K., Knuttel A.J. 1990. A comparison of juvenility in seedlings, micropropagated, and macropropagated plants. Inter. Plant Prop. Soc. Com. Proc. 40: 603-607.
• Pokojowczyk K., Pokojowczyk W., Czekalski M. 1999. Próba rozmnażania różaneczników zawsze zielonych za pomocą sadzonek w czerwcu w nieogrzewanym tunelu foliowym. Erica Polonica 10: 35-39.
• Seneta W., Dolatowski J. 2003. Dendrologia. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa: 559 ss.
• Terpiński Z. 1984. Szkółkarstwo ozdobne. PWRiL, Warszawa: 396 ss.