Bycznik Typhoeus L. [Coleoptera, Geotrupidae] w pokarmie sowy uszatej Asio otus L. na Pomorzu Srodkowym

• Autorzy: Hetmanski T , Aleksandrowicz O. , Ziolkowski M.

Warianty tytułu

EN

Minotaur Beetle Typhoeus L. [Coleoptera, Geotrupidae] in food of Long-eared owl Asio otus L. in the middle part of Pomerania [N Poland]

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Rozmieszczenie bycznika na Pomorzu jest słabo poznane. Ten chrząszcz o wysokiej zimowej aktywności jest typowym koprofagiem. Jego nowe stanowisko odkryto badając skład pokarmu sowy uszatej na Pomorzu Środkowym. Sowy zlokalizowano w młodniku sosnowym blisko wsi Brzeziniec (gmina Słupsk, województwo pomorskie). W 261 wypluwkach zebranych zimą 2007/ 2008 i 40. wypluwkach z wiosny 2008 roku bycznik stanowił 7,8% zimowej i 1,8% wiosennej liczby ofiar sowy uszatej. W wypluwkach zawierających szczątki bycznika znacznie częściej występowały szczątki kostne nornika burego i nornicy rudej. Może to sugerować, że chrząszcz ten był łowiony przez sowy uszate w siedliskach ekotonalnych: na skraju lasu i pól uprawnych preferowanych przez te gryzonie.

EN

The distribution of the Minotaur Beetle Typhaeus typhoeus is almost unknown in the middle part of Pomerania. This species is placed in the Red List of Threatened Animals of Poland (NT – nearly threatened category). In winter 2008 a new locality of Typhaeus typhoeus was found by using the pellet analysis method. We studied the diet compositions of long-eared owl Asio otus from young pine forest (Fig. 2). The locality (54o30’N, 17o10’E) lies about 1 km south of Brzeziniec village (Fig. 1) near Słupsk city (NW Poland). A total of 261 winter pellets and 40 spring pellets were used in analysis. Common vole Microtus arvalis and field vole Microtus agrestis were the main species predated. Minotaur Beetle accounted for 7.8% of the winter prey items and 1.8% in spring.

Słowa kluczowe

PL

Pomorze Srodkowe; wypluwki; Typhoeus typhoeus; sklad pokarmu; sowa uszata; owady; Coleoptera; Polska Polnocna; pokarm; chrzaszcze; Asio otus; bycznik

• Wydawca: -
• Czasopismo: Chrońmy Przyrodę Ojczystą
• Rocznik: 2009
• Tom: 65
• Numer: 3
• Opis fizyczny: s.213-218,rys.,fot.,bibliogr.

Twórcy

autor

Hetmanski T

• Akademia Pomorska, ul.Arciszewskiego 22B, 76-200 Slupsk

autor

Aleksandrowicz O.

autor

Ziolkowski M.

Bibliografia

• Aleksandrowicz O., Marczak D., Pobiedziński A., Kapuściński H. 2004. Aspekt letni fauny żukowatych (Coleoptera, Scarabaeidae) Słowińskiego Parku Narodowego. Parki Narodowe i Rezerwaty Przyrody. 23 (3): 504-511.
• Bertolino S., Ghiberti E., Perrone A. 2001. Feeding ecology of the long-eared owl (Asio otus) in northern Italy: is it a dietary specialist? Can. J. Zoology 79 (12): 2192-2198.
• Brussaard L. 1983. Reproductive behaviour and development of the dung beetle Typhaeus typhoeus (Coleoptera, Geotrupidae). Tijdschrift voor Entomologie 126 (10): 203-231.
• Bunalski M. 1996. Żuki koprofagiczne (Coleoptera, Scarabaeoidea) okolic Szamotuł. I. Analiza faunistyczna. Wiad. Entomol., 15 (3): 139-146.
• Burakowski B., Mroczkowski M., Stefańska J. 1983. Chrząszcze - Coleoptera. Scarabaeoidea, Dascilloidea, Byrrhoidea i Parnoidea Katalog Fauny Polski. PWN, Warszawa. Cz. 23. T. 9.
• Dobosz R., Palaczyk A. 1984. Nowe stanowiska Typhaeus typhoeus (L.) (Col., Scarabaeidae) w Polsce oraz analiza zasięgu występowania tego gatunku. Przegl. Zool. 28 (3): 281-286.
• Dombrowski A., Fronczak J., Kowalski M., Lipp om an T. 1991. Population density and habitat preferences of owls Strigiformes on agricultural areas of Mazowsze Lowland. Acta Ornithol. 26 (1): 39-53.
• Henrioux F. 2000. Home range and habitat use by the Long-eared Owl in northwestern Switzerland. J. Raptor Res. 34 (2): 93-101.
• Hetmański T., Aleksandrowicz O., Ziółkowski M. 2008. Pokarm płomykówki Tyto alba i sowy uszatej Asio otus z Pomorza. Słupskie Prace Biol. 5: 53-62.
• Karg J. Nowe stanowisko chrząszcza Typhaeus typhoeus (L.) (Coleoptera, Geotrupidae).Chrońmy Przyr. Ojcz. 64, 2: 46-50.
• Kiat Y., Perlman G., Balaban A., Leshem Y., Izhaki I., Charter M. 2008. Feeding specialization of urban long-eared owls, Asio otus (Linnaeus, 1758), in Jerusalem, Israel. Zoology in the Middle East 43: 49-54.
• Kondracki J. 2001. Geografia regionalna Polski. PWN, Warszawa.
• Kramer H. 1932. Die Ernährung der Waldohreule in der Umgebung Striegaus im Winter 1929/30. Berichte des Vereins schlesischer Ornithologen, 17: 3-6.
• Lode T. 1994. Seasonal variations in the diet of the long-eared owl Asio otus in relation to changing population densities of small rodents. Alauda 62 (2): 91-100.
• Pucek Z., Raczyński J. 1983. Atlas rozmieszczenia ssaków w Polsce. PWN, Warszawa.
• Pucek Z. 1984. Klucz do oznaczania ssaków Polski. PWN, Warszawa.
• Pawłowski J., Kubisz D., Mazur M. 2002. Coleoptera Chrząszcze. W: Głowaciński Z. (red.) Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. IOP PAN, Kraków: 88-110.
• Riga F., Capizzi D. 1999. Dietary habits ofthe Longeared owl Asio otus in the Italian peninsula. Acta Ornithol. 34 (1): 45-51.
• Ruprecht A.L. 1979. Kryteria identyfikacji gatunkowej podrodzaju Sylvaemus Ognev et Vorobiev, 1923 (Rodentia: Muridae). Przegl. Zool. 23: 340-349.
• Shao M., Liu N. 2006. The diet of the Long-eared Owls, Asio otus, in the desert of northwest China. J. Arid Environments 65: 673-675.
• Stebnicka Z. 1976. Żukowate - Scarabaeidae. Grupa podrodzin: Scarabaeidae - laparostici. Klucze do oznaczania owadów Polski. PWN, Warszawa.
• Tome D. 1994. Diet composition of the long-eared owl in central Slovenia: seasonal variation in prey use. J. Raptor Res. 28 (4): 253-258.
• Uttendörfer O. (1939). Die Ernährung der deutschen Raubvögel und Eulen. Neudamm.
• Wałczak M. 2006. Nowe stanowiska Typhoeus typhoeus (Linnaeus, 1758(Coleoptera: Scarabaeidae) w okolicach Zielonej Góry. Biuletyn Częstochowskiego Koła Entomologicznego. 4 (03): 12-15.
• Wolender M., Zych A. 2007. Beetles (Coleoptera) from seaside beach and dunes in the regions of Świnoujście, Międzyzdroje and Wisełka (Poland) located along the southern coast of the Baltic Sea. Baltic J. Coleopterology 7 (1): 61-71.