EN
The spawning stock of migratory sea trout in the Drwęca River was investigated 20 years after the Vistula River was dammed near Włocławek (1968). Fish scales and data were obtained from fish traps and anglers fishing in the lower Drwęca River. The age structure of sea trout which enter the Drwęca River to spawn and the percentage of them which are repeat spawners are presented taking into consideration the stocking coefficient. The age distribution was as follows: specimens returning to the river after one year in the sea-age A.0+ -1.3%;age group A.1+- 36.6%; age group A.2+ - 52.9%. The latter had spent three growth seasons in the sea and was the most numerous. Fish from age group A.3+ comprised an average of 8.5% of the samples. Repeat spawners comprised 4.3%. In addition to the more numerous summer sea trout, winter sea trout still occur in the Drwęca River, although they currently constitute only about 10% of all sea trout.
PL
Po przegrodzeniu w 1968 r. Wisły zaporą pod Włocławkiem zamykającą, dawny szlak migracji ryb wędrownych w górę rzeki, Drwęca stała się ostatnim wiślanym dopływem, do którego nadal licznie wstępuje na tarło troć wiślana. W tej pracy, starano się scharakteryzować strukturę stada tarłowego troci w Drwęcy w latach 1989-1992 oraz zbadać, czy zachowały się charakterystyczne dla Wisły dwa ciągi tarłowe, zimowy i letni (rys. 1 A). Na podstawie łusek troci chwytanych w smołówkę i przez indywidualnych wędkarzy, wyróżniono trzy grupy ryb: osobniki z małym przyrostem krawędziowym i wyraźną już resorpcją łuski - odpowiednik „letniej" troci wiślanej i troci pomorskiej, osobniki z dużym zeszłorocznym przyrostem krawędziowym na łusce i słabą jeszcze resorpcją - odpowiednik dawnej troci „zimowej" oraz ryby o silnie zresorbowanych łuskach i niskim współczynniku kondycji Fultona, które uznano za spływające po tarle kelty (rys. 1 B). Okres pobytu troci w rzece do osiągnięcia stadium smolt wyglądał następująco: 6,8% ryb osiągnęło stadium smolt po jednym roku pobytu w wodzie słodkiej, trocie po dwurocznym pobycie w rzece stanowiły średnio 87,8%, a trzyrocznym - średnio 5,4% (rys. 3). Ryby powracały do rzeki najczęściej po trzech sezonach troficznych w morzu tj. w wieku A.2+, średnio 48,8%. Osobniki w wieku A.0+ stanowiły 1,2%, a ryb w wieku A.1+ było od 36,2% do 73,1%; średnio 46,3%. Trocie po czterech sezonach w morzu, czyli w wieku A.3+ stanowiły w próbach średnio 3,7% (tab. 1). Wieloletnia średnia ważona częstość występowania ryb ze znakiem tarłowym wyniosła w próbach z Drwęcy 4,3% - w poszczególnych latach od 0% do 22% (tab. 1). W grupie troci o znanej płci przeważały samice, stanowiły one 73% materiału. Średnia długość samic wynosiła 70,8 cm przy średniej masie 3,97 kg. Samce były mniejsze, miały średnio 64,0 cm długości i 3,0 kg masy. Współczynnik kondycji Fultona wyniósł dla samców 1,09, a dla samic 1,08 (rys. 4). W próbach z roku 1988 i 1989 wystąpiły trocie znakowane w stadium smolt wiosną 1987 r., co pozwoliło na zweryfikowanie oznaczeń wieku morskiego badanego materiału (fot. 4 i 5). W badanym materiale przeważała troć „letnia", jednak zaobserwowano ok. 10% osobników wykazujących cechy dawnej troci „zimowej". Ta grupa pojawia się więc nadal w dorzeczu Drwęcy i może stać się źródłem zasobów genetycznych do wykorzystania w pracach restytucyjnych.