PL
Na kompleksach górskich pohidniowo-wschodniej Polski wyróżniono dwa główne typy zbiorowisk ścierniskowych: z Setaria glauca i z Veronica persica. I. Zbiorowisko z Setaria glauca, obfitujące w gatunki acydofilne, zaliczono do związku Panico-Setarion. Najczęściej występowało ono na glebach brunatnych kwaśnych (ciepłe, południowe stoki). 1. Wariant typowy, najbardziej oligotroficzny, był ubogi flory stycznie (średnio 28,3 gatunki w 1 zdjęciu). 2. Wariant z Aplianes arvensis był równie ubogi jak poprzedni (średnio 28,1 gatunków w 1 zdjęciu). Częściej niż w wariancie typowym występowały w nim gatunki o większych wymaganiach glebowych. II. Zbiorowisko z Veronica persica, charakteryzujące się obecnością licznych roślin o dużych wymaganiach siedliskowych, zaliczono do związku Eu-Polygono-Chenopodion. Występowało ono na glebach brunatnych wyługowanych i właściwych oraz na madach o składzie mechanicznym pyłów, glin i iłów. 1. Wariant z Aphanes arvensis, bogaty florystycznie (średnio w 1 zdjęciu 36,4 gatunki) miał charakter przejściowy, bowiem obok chwastów o małych wymaganiach glebowych, występowały w nim gatunki neutrofiłne. 2. Wariant typowy był również bogaty w gatunki (średnio w 1 zdjęciu 35,4). Obok roślin wymagających gleby sprawnej, zasobnej w azot i inne makropierwiastki, rosły w nich chwasty o dużych wymaganiach co do odczynu gleby. 3. Wariant z Geranium dissectum wyróżniał się występowaniem obok siebie roślin acydofilnych i kalcyfilnych. a. Podwariant typowy - średnio 31,7 gatunków na 1 zdjęcie, występował w siedliskach nieco zaso- bniejszych w fosfor i potas niż podwariant następny, b. Podwariant z Lathyrus tuberosus - średnio 35,2 gatunki w 1 zdjęciu był bogatszy od typowego w niektóre rośliny ze związku Caucalidion. 4. Wariant z Aethusa cynapium wyróżniały gatunki bazofilne ze związku Caucalidion, ale inne niż w wariancie poprzednim. Natomiast nielicznie rosły w nim chwasty acydofilne. a. Podwariant typowy był najbogatszy florystycznie ze wszystkich prezentowanych zbiorowisk, bowiem średnia liczba gatunków w 1 zdjęciu wynosiła 38,5. b. Podwariant z Tussilago farfara (średnia liczba gatunków w 1 zdjęciu 34,0) występował w siedliskach mniej kwaśnych i bogatszych w fosfor niż podwariant typowy. Wyróżnione fitocenozy wyróżniano najczęściej w terenie wzniesionym od 300 do 500 m n.p.m. Wyjątek stanowił wariant z Geranium dissectum zbiorowiska z Veronica persica, który sięgał wyżej (od 450 do 650 m n.p.m.). Wariant ten najbardziej przypominał górski zespół Geranio-Silenetum galicae (Kornaś, 1968).
EN
In the Part I and II the stubble-field plant communities of lowlands agricultural utility complexes in South-Eastern Poland were introdused. The Part III contains a description of such communities occurring in mountain complexes. In the years 1972-1975, since August till September, 95 phytosociological records were taken on the area elevated from 300 to 650 m over the sea level, embracing the Carpathian Foreland and the Low Carpathian region. The research was conducted upon the typical, acid and leached brown soils, as well as on clay, dusty clay and silt alluvial soils belonging to three mountain complexes: wheat, cereal and oat-potatoes. The following communities were specified: I. Setaria glauca community, divided into two variants: 1) typical; 2) with Aphanes arvensis\ II. Veronica pérsica community, divided into four variants: 1) with Aphanes arvensis; 2) typical, 3) with Geranium dissectum, 4) with Aethusa cynapium. The variant with Geranium dissectum, belonging to the community with Veronica pérsica, was considered as having the most mountain character.