EN
From isolated scolecodonts three new species of jaw apparatuses of Jurassic polychaetes are reconstructed and described: Schistomeringos expectatus sp.n., Arabella diversimaxillata sp.n. and Notocirrus compositus sp.n. The reconstruction criteria are briefly discussed. The ultrastructures preserved on attachment surfaces of soft tissues of scolecodonts are described and shown to be very useful for the reconstruction of jaw apparatuses. Micromorphological comparison showed a striking similarity in structure between Jurassic and Recent jaws of the Schistomeringos Jumars.
PL
W wapieniach górnego Oksfordu wiercenia Tłuszcz IG-1 (figs 1-2) znaleziono stosunkowo liczne i dobrze zachowane szczęki wieloszczetów (skolekodonty). Zebrana kolekcja, składająca się z 281 izolowanych skolekodontów, pozwoliła na dokonanie rekonstrukcji trzech aparatów szczękowych wieloszczetów z nadrodziny Eunicoidea. Dla aparatów tych ustanowiono nowe gatunki i zaliczono je do współczesnych rodzajów: Arabella diversimaxillata sp.n., Notocirrus compositus sp.n. i ? Schistomeringos expectatus sp.n. Rekonstrukcje przeprowadzono w oparciu o analogię do aparatów współczesnych (figs 3-9), szczegółową analizę morfologiczną, dane statystyczne oraz wykorzystane po raz pierwszy w praktyce systematycznej badania ultrastrukturalne. Wszystkie kryteria rekonstrukcji zostały w pracy przedyskutowane. Badania ultrastrukturalne ograniczono do obserwacji przy pomocy SEM powierzchni przyrostu tkanek miękkich (jamy miękiszowe szczęk, powierzchnie wentralne podpór) co nie wymaga skomplikowanego przygotowania materiału i niszczenia okazów. Stwierdzono, że na powierzchniach tych w różnych elementach jednego aparatu widoczne są podobne struktury. Są one wprawdzie różnie zachowane, lecz w większości okazów możne je rozpoznać. Pozwala to na odróżnienie elementów różnych aparatów. Wobec tego, że poprawna systematyka zoologiczna izolowanych skolekodontów jest niemożliwa bez znajomości aparatów szczękowych, do których skolekodonty te należały, możliwość dokonywania rekonstrukcji aparatów z izolowanych elementów ma duże znaczenie dla systematyki. Połączone aparaty szczękowe spotyka się w utworach mezozoiku niezwykle rzadko; z jury znany był dotychczas tylko jeden niekompletny aparat (Szaniawski 1974). Przeprowadzono szczegółowe porównanie morfologii współczesnych i kopalnych szczęk z rodzaju Schistomeringos Jumars (figs 8-9; pls 6-7), które wykazało ich daleko idące analogie dotyczące nawet szczegółów ząbkowania. Aparaty szczękowe o tym typie budowy uważane są za najprymitywniejsze wśród wieloszczetów współczesnych. Podobne im aparaty znane są z dolnego paleozoiku (Kielan-Jaworowska 1966), lecz nie były dotychczas znane z okresów późniejszych. Poza elementami zrekonstruowanych aparatów w kolekcji znajduje się tylko 28 innych skolekodontów. W większości są to szczęki wieloszczetów z współczesnych rodzajów Glycera i Goniada, które nie posiadają połączonych aparatów szczękowych. Ponadto w kolekcji znajdują się trzy elementy aparatu Delosites (Kozur) znanego dotychczas z triasu i z ?kredy.
RU
В известняках верхнего Оксфорда скважины Тлущ IG-1 (фиг. 1-2) обнаружены относительно многочисленные и хорошо сохранившиеся челюсти много-щетинковых червей (сколекодонты). Собранная коллекция, состоящая из 281 изолированных сколекодонтов, позволила провести реконструкцию трёх челюстных аппаратов многощетинковых червей из надсемейства Eunicoidea. Для этих аппаратов были установлены новые виды и причислены к современным родам: Arabella diversimaxillata sp. n., Notocirrus compositus sp. n. и ?Schistomeringos expectatus sp. n. Реконструкция была произведена на основе сходства их к современным аппаратам (фиг. 3-9), подробного морфологического анализа, статистических данных, а также, впервые в практике систематических исследований, ультраструктуры. В статье обсуждены все критерия реконструкции. Ультраструктурные исследования сводились к наблюдениям с помощью SEM поверхности прироста мягких тканий (мягкитной ямы челюстей, вентральной поверхности подпор), что не требовало сложных приготовлений материалов и разрушения образца. Обнаружено, что на поверхностях этих различных элементов одного аппарата наблюдаются подобные структуры. Хотя они не одинаково сохранились, однако для большинства образцов их можно определить. Это делает возможным выделять элементы различных аппаратов. Потому что правильная зоологическая систематика изолированных сколекодонтов невозможна без познания челюстных аппаратов, к которым эти сколекодонты принадлежали, то следовательно возможность проведения этой реконструкции аппаратов из изолированных элементов имеет для систематики большое значение. Целые челюстные аппараты встречаются в отложениях мезозоя черезвычайно редко; до сих пор был известен с юры только один неполный аппарат (Szaniawski 1974). Проведено детальное сравнение современных и ископаемых челюстей рода Schistomeringos Jumars (фиг. 8-9; пл. 6-7), которое показало далеко идущее сходство, касающееся даже деталей зазубренности челюстей. Челюстные аппараты такого ктеногнатического типа строения относят к наиболее примитивным среди современных многощетинковых червей. Подобные аппараты известны из нижнего палеозоя (Kielan-Jaworowska 1966), однако до сего времени они не были известны в более поздних периодах. Кроме элементов реконструированных аппаратов в коллекции надохятся также только 28 прочих сколекодонтов. В большинстве это челюсти многощетинковых червей родов Glycera и Goniada, которые не имеют соединённых челюстных аппаратов. В коллекции также находятся 3 элемента аппарата Delosites (Kozur), известного до настоящего времени из отложений триаса и мела.