Plonowanie odmian życicy westerwoldzkiej w zależności od rejonu uprawy w Polsce

• Autorzy: Szczepanek M. , Domanski P. , Andrzejewska J.

Warianty tytułu

EN

Yield of westerwolds ryegrass cultivars depending on cropping region in Poland

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Celem badań była ocena wielkości plonu, jego rozkładu w pokosach oraz jakości odmian życicy westerwoldzkiej (Lolium multiflorum Lam. var. westerwoldicum Wittm) uprawianej na zielonkę w wybranych rejonach Polski. Podstawę opracowania stanowiły wyniki doświadczeń rejestrowych COBORU, prowadzonych w latach 2006–2008 z odmianami: wcześnie kłoszącą się Bravis 1, średnio wczesną Kaja i późno kłoszącą się Telga. Badania prowadzono w rejonie północno-zachodnim (Wyczechy i Radostowo), środkowo-zachodnim (Śrem Wójtostwo i Nowa Wieś Ujska), południowym (Kochcice i Pawłowice) oraz południowo-wschodnim (Bezek). Wykazano, że do uprawy życicy westerwoldzkiej najbardziej przydatny był rejon południowy, w którym roczny plon suchej masy był o około 26% większy niż w rejonach północno- i środkowo-zachodnim. W rejonie południowym lepiej plonowała wczesna odmiana Bravis 1 niż późna Telga. W rejonie południowo-wschodnim największe plony uzyskano z późnej odmiany Telga. Dobór odmian o zróżnicowanej wczesności nie miał wpływu na plon suchej masy w rejonach północno- i środkowo-zachodnim. Największy plon suchej masy uzyskano w pierwszym pokosie (32% plonu rocznego), a najmniejszy w czwartym (18%). Plony późnej odmiany były w drugim i trzecim pokosie podobne, a plony odmiany wczesnej i średnio wczesnej w trzecim pokosie były o 28–30% mniejsze niż w pokosie drugim.

EN

The aim of this study was to assess the yield quantity, distribution of yield over successive cuts and crop quality in cultivars of Westerwolds ryegrass (Lolium multiflorum Lam. var. westerwoldicum Wittm) differing in respect of heading time grown for forage in selected regions of Poland. The study was based on the results of variety tests experiments run by COBORU (Centre for Variety Testing), carried out over the years 2006–2008 with the cultivars: late Telga, semi-early Kaja and early Bravis 1. The study was conducted in the following regions of Poland: north-western, central-western, southern and south-eastern. It was proved that the southern region, where the annual dry weight yield is about 26% higher than in the north-western and central-western regions, is the most suitable for growing Westerwolds ryegrass. In the southern region, early cv. Bravis 1 gave better yields than late Telga. In the south-eastern region, the highest yields were given by late cv. Telga. Selection of cultivars with different heading times did not have an effect on dry weight production in the north-western and central-western regions. The highest dry weight yield was obtained from the first cut (32% of annual yield), and the lowest from the fourth (18%). Yields of late cultivars were similar in the second and third cut, whereas those of early and semi-early cultivars were 28–30% lower in the third cut than in the second.

Słowa kluczowe

PL

zycica westerwoldzka; Lolium multiflorum var.westerwoldicum; odmiany roslin; uprawa na zielonke; warunki glebowe; warunki hydrotermiczne; doswiadczenia polowe; doswiadczenia rejestrowe; pokosy; sucha masa; zawartosc suchej masy; bialko ogolne; zawartosc bialka ogolnego; wlokno surowe; zawartosc wlokna surowego; plony; Polska

• Wydawca: -
• Czasopismo: Polish Journal of Agronomy
• Rocznik: 2016
• Numer: 25
• Opis fizyczny: s.27-34,rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Szczepanek M.

• Katedra Agrotechnologii, Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy, ul.Kaliskiego 7, 85-796 Bydgoszcz
• Pracownia Roślin Pastewnych, Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, 63-022 Słupia Wielka

autor

Domanski P.

• Katedra Agrotechnologii, Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy, ul.Kaliskiego 7, 85-796 Bydgoszcz
• Pracownia Roślin Pastewnych, Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, 63-022 Słupia Wielka

autor

Andrzejewska J.

• Katedra Agrotechnologii, Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy, ul.Kaliskiego 7, 85-796 Bydgoszcz
• Pracownia Roślin Pastewnych, Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, 63-022 Słupia Wielka

Bibliografia

• Borawska-Jarmułowicz B., 2003. Wartość pokarmowa mieszanek traw w użytkowaniu kośnym – pierwszy pokos i pastwiskowym – drugi pokos. Biuletyn IHAR, 225: 183-191.
• Cojocariu L., Moisuc A., Radu F., Marian F., Horablaga M., Bostan C., Sarateanu V., 2008. Qualitative changes in fodder obtained from forage legumes and Lolium multiflorum in the ecological conditions of Eastern Europe. Options Mediterraneennes A, 79: 167-171.
• Czeladzka M., Domański P.J., Stuczyńska E., 2009. Trawy. Lista Opisowa Odmian, 2: 133-140.
• Czeladzka M., Stuczyńska E., Domański P.J., 2007. Trawy pastewne. Synteza wyników doświadczeń odmianowych 2003-2005. Syntezy wyników doświadczeń odmianowych. COBORU, Słupia Wielka, 1209: 37-39.
• Czeladzka M., Urbaniak K., 2004. Trawy pastewne. Synteza wyników doświadczeń odmianowych 2000-2003. Syntezy wyników doświadczeń odmianowych. COBORU, Słupia Wielka, 1197, 30-32.
• Dębska-Kalinowska Z., 1994. Wartość pokarmowa wybranych odmian 12 gatunków traw pastewnych w zależności od fazy fenologicznej, struktury masy nadziemnej i warunków siedliskowych. SGGW, Warszawa, ss. 1-56.
• Domański P., Urbaniak K., Czeladzka M., 1998. Metodyka badania wartości gospodarczej odmian (WGO) roślin uprawnych. Rośliny rolnicze. Trawy pastewne. COBORU, Słupia Wielka, ss. 1-38.
• Falkowski M., Kukułka I., Kozłowski S., 2000. Właściwości chemiczne roślin łąkowych. AR, Poznań, 23-43, 66-95.
• Golińska B., Goliński P., Kozłowski S., Swędrzyński A., 2012. Szczegółowe opisy gatunków. Kozłowski S., Trawy. Właściwości, występowanie i wykorzystanie. PWRiL, Poznań, ss. 83-295.
• Griffith S., Chastain T., 1997. Physiology and growth of ryegrass. Rouquette F. M., Nelson L. R., Ecology, production, and management of Lolium for forage in the USA, CSSA Special Publication, 24: 15-28.
• Hannaway D., Fransen S., Cropper J., Teel M., Chaney M., Griggs T., Halse R., Hart J., Cheeke P., Hnasen D., Klinger R., Lane W., 1999. Annual ryegrass. 1-18, http://eesc.orst.edu [dostęp 31.03.2016].
• Hume D., 1990. Growth of prairie grass (Bromus willdenowii Kunth) and Westerwolds ryegrass (Lolium multiflorum Lam.) at Wageningen, The Netherlands. Grass and Forage Science, 45(4): 403-411.
• IUSS World Group WRB, 2015. World reference base for soil resources. World Soil Resources Reports 106, FAO, Rome, ss. 1-193.
• Kemesyte V., Tarakanovas P., 2008. Genotype × environment influence on first-cut dry matter yield stability of annual ryegrass cultivars. Proc. of the 22nd General Meeting of the European Grassland Federation, Uppsala, Sweden, 9-12 June 2008, Grassland Science in Europe, 13: 257-259
• Systematyka gleb Polski, 2011. Komisja V Genezy, Klasyfikacji i Kartografii Gleb PTG, wyd. 5, Roczniki Gleboznawcze, 62(3): 1-195.
• Kozłowski S., Goliński P., 1994. Ocena jakościowa polskich odmian Lolium westerwoldicum. Genetica Polonica, 35 A: 233-239.
• Kunelius H., McRae K., Durr G., Fillmore S., 2004. Seed and herbage production of Westerwolds ryegrass as influenced by applied nitrogen. Canadian Journal of Plant Science, 84: 791-793.
• Laidlaw A., 2004. Effect of heading date of perennial ryegrass cultivars on tillering and tiller development in spring and summer. Grass and Forage Science, 59(3): 240-249.
• Leto J., Knezevic M., Bosnjak K., Vranic M., Perculija G., Kutnjak H., Klisanic V., 2006. Herbage productivity, chemical composition and persistence of introduced grass cultivars in mountain area. Mljekarstwo, 56(2): 139-159.
• Lista odmian roślin rolniczych wpisanych do krajowego rejestru w Polsce, 2015. COBORU, Słupia Wielka, ss. 13-22.
• Narasimhalu P., Kunelius H., McRae K., 1992. Herbage yield, leafiness and water-soluble carbohydrate content, and silage composition and utilization in sheep of first- and second-cut Italian and Westerwolds ryegrasses (Lolium multiflorum Lam.). Canadian Journal of Plant Science, 72: 755-762.
• Oliveira J., Linder R., Bregu R., Gracia A., Gonzalez A., 1997. Genetic diversity of westerwold ryegrass landraces collected in Northwest Spain., Genetic Resources Crop Evolution, 44: 479-487.
• Rumasz-Rudnicka E., 2010. Wpływ nawadniania i nawożenia azotem na asymilację i transpirację życicy westerwoldzkiej. Acta Agrophysica, 15(2): 395-408.
• Sowiński J., Nowak W., Liszka-Podkowa A., 2006. Wpływ nawożenia azotem i sposobu siewu na plonowanie koniczyny perskiej i życicy westerwoldzkiej w porównaniu z mieszanką pszenżyta z grochem. Acta Scientiarum Polonorum, Agricultura, 5(2): 89-97.
• Staniak M., Kocoń A., 2015. Forage Grasses under drought stress in conditions of Poland. Acta Physiologia Plantarum, 37: 1-10.
• Vítez T., Koutny T., Gersl M., Kudelka J., Nitayapat N., Ryant P., Hejduk S., Losak T., Vítezova M., Marecek J., 2015. Biogas and methane yield from Rye Grass. Acta Universitatis Agriculturae Silviculturae Mendelianae Brunensis, 63: 143-146.