Raport o obserwacji minoga morskiego Petromyzon marinus w rzece Redze

• Autorzy: Skora M.E. , Bernas R. , Radtke G. , Morzuch J.

Warianty tytułu

EN

Report on the sea lamprey Petromyzon marinus observation in the Rega River

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Minóg morski Petromyzon marinus L., 1758 został schwytany w rzece Redze w 2012 roku. Jest to pierwsza obserwacja tego gatunku w przymorskiej rzece. Autorzy postulują o wpisanie minoga morskiego do Standardowego Formularza Danych obszaru Natura 2000 Dorzecze Regi PLH320049, sąsiadującego z Trzebiatowsko-Kołobrzeskim Pasem Nadmorskim PLH320017, któremu w SDFie przypisano ten gatunek, lecz swoim zasięgiem na rzece Redze nie zapewnia ochrony potencjalnych tarlisk minoga morskiego rozciągających się powyżej Trzebiatowa

EN

Sea lamprey Petromyzon marinus was caught in the Rega River in 2012 (Figs 1, 2). This is the first report on sea lamprey from the Polish coastal rivers (Table 1). The authors suggest adding the sea lamprey into the Standard Data Formula (SDF) of the Nature 2000 site PLH320049 Dorzecze Regi neighboring to the area of PLH320017 Trzebiatowsko-Kołobrzeski Pas Nadmorski, where this species occurs in the SDF. Although, the range of Trzebiatowsko-Kołobrzeski Pas Nadmorski covers partially the Rega River, it does not protect the potential spawning sites which are located far upstream

Słowa kluczowe

PL

minogi; minog morski; Petromyzon marinus; gatunki chronione; gatunki zagraniczne; obserwacje zwierzat; rzeki; Reda

• Wydawca: -
• Czasopismo: Chrońmy Przyrodę Ojczystą
• Rocznik: 2014
• Tom: 70
• Numer: 2
• Opis fizyczny: s.174-177,tab.,fot.,map.,bibliogr.

Twórcy

autor

Skora M.E.

• Zakład Ryb Wędrownych w Gdańsku, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie, ul.Synów Pułku 37, 80-298 Gdańsk

autor

Bernas R.

• Zakład Ryb Wędrownych w Gdańsku, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie, ul.Synów Pułku 37, 80-298 Gdańsk

autor

Radtke G.

• Zakład Ryb Wędrownych w Gdańsku, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie, ul.Synów Pułku 37, 80-298 Gdańsk

autor

Morzuch J.

• Zakład Ryb Wędrownych w Gdańsku, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie, ul.Synów Pułku 37, 80-298 Gdańsk

Bibliografia

• Bartel R., Sobocki M. 2008. Ichtiofauna Słowińskiego Parku Narodowego W: Florek W. (red.). Słowiński Park Narodowy. 40 lat ochrony unikatowej przyrody i kultury. Wyd. SPN, Smołdzino: 103-143.
• Dyrektywa 1992. Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 roku w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory [http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUri- Serv.do?uri=DD:l 5:02:31992L0043:PL:PDF], dostęp: 20.10.2012 r.
• Freyhof J., Brooks E. 2011. European Red List of Freshwater Fishes. Luxembourg. Biuro Publikacji Unii Europejskiej [http://data.iucn.org/dbtw- wpd/edocs/RL-4-015.pdf[; dostęp: 17.03.2013 r.
• Freyhof J., Kottelat M. 2008. Petromyzon marinus. W: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 [http://www.iucnredlist. org/details/16781/0]; dostęp: 17.03.2013 r.
• Jokiel J. 1983. Minogi w Polsce. Bull. Sea Fish. Inst. 75-76: 23-26.
• Kazimierczak T. 1965. Jeszcze o minogu morskim Petromyzon marinus L. Przegl. Zool. 9: 444.
• Konwencja 1979. Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk sporządzona w Bernie dnia 19 września 1979 roku. Załącznik III [http://www.gdos.gov.pl/files/Konwencje/BERNENSKA/Zalacznik-III. pdf[; dostęp: 20.10.2012 r.
• Kottelat M., Freyhof J. 2007. Handbook of European Freshwater Fishes. Publications Kottelat, Cornol.
• PenczakT. 1964. Minóg morski Petromyzon marinus L., złowiony w Pilicy, lewobrzeżnym dopływie środkowej Wisły. Przegl. Zool. 8: 261-265.
• Psuty L, Krajniak T., Szymanek L., Grochowski A. 2010. Ekspertyza studyjna dotycząca występowania dwóch gatunków minogów: minoga rzecznego i minoga morskiego w odcinkach przyujściowych rzek do Bałtyku oraz w morskiej strefie przybrzeżnej. Sprawozdanie z realizacji zamówienia GDOŚ z dnia 15.10.2010 roku nr 142/GDOŚ/DON/2010. MIR, Gdynia.
• Rozporządzenie 1995. Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 6 stycznia 1995 roku w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz.U. Nr 13 (1995), poz. 61.
• Rozporządzenie 2011. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011 roku w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz.U. Nr 237 (2011), poz. 1419.
• Skóra K.E. 2002. Morski wampir [hel.univ.gda.pl/ak- tu2002/wampir.htm[; dostęp: 29.04.2013 r.
• Witkowski A. 1995. Stan obecny i perspektywy ochrony minogów Petromyzonidae w Polsce. Chrońmy Przyr. Ojcz. 4 (4): 19-29.
• Witkowski A. 2000. Minóg morski - Petromyzon marinus Linnaeus, 1758. W: Brylińska M. (red). Słodkowodne ryby Polski. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa: 133-137.
• Witkowski A. 2001. Petromyzon marinus Linné, 1758 - Minóg morski. W: Głowaciński Z. (red.). Polska czerwona księga zwierząt. Kręgowce. PWRiL, Warszawa: 322-323.
• Witkowski A. 2004. Petromyzon marinus (L., 1758). W: Adamski P., Bartel R., Bereszyński A., Kepel A., Witkowski Z. (red.). Gatunki zwierząt (z wyjątkiem ptaków). Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 - podręcznik metodyczny. Tom 6. Ministerstwo Środowiska, Warszawa: 181-183.
• Witkowski A. 2010. Anadromiczne minogi w Polsce: minóg morski Petromyzon marinus L. i minóg rzeczny Lampetrafluviatilis (L.) - stan i zagrożenia. Chrońmy Przyr. Ojcz. 66 (2): 89-96.
• Witkowski A„ Błachuta J., Kotusz J., Hesse T. 1999. Czerwona lista słodkowodnej ichtiofauny Polski. Chrońmy Przyr. Ojcz. 55 (4): 5-19.
• Witkowski A., Kotusz J., Przybylski M. 2009. Stopień zagrożenia słodkowodnej ichtiofauny Polski: Czerwona lista minogów i ryb - stan 2009. Chrońmy Przyr. Ojcz. 65 (1): 33-52.