Wpływ grzybów rodzaju Trichoderma Pers. na wzrost Armillaria ostoyae (Romagn.) Herink

• Autorzy: Szewczyk W.H. , Baranowska-Wasilewska M. K. , Molinska-Glura M.

Warianty tytułu

EN

Effect of Trichoderma Pers. on the growth of Armillaria ostoyae (Romagn.) Herink

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

EN

Armillaria root rot is one of the most important diseases in Polish forests. Study assesses if mycelium mixed with soil and metabolites of antagonistic Trichoderma reduce the occurrence of Armillaria. No influence of Trichoderma on the growth of Armillaria ostoyae rhyzomorphs and mycelium was found.

Słowa kluczowe

PL

lesnictwo; fitopatologia lesna; drzewa lesne; choroby grzybowe; opienkowa zgnilizna korzeni; Armillaria ostoyae; ograniczanie wzrostu; grzyby antagonistyczne; Trichoderma; skutecznosc; biologiczne metody ochrony roslin

• Wydawca: -
• Czasopismo: Sylwan
• Rocznik: 2013
• Tom: 157
• Numer: 05

Twórcy

autor

Szewczyk W.H.

• Katedra Fitopatologii Leśnej, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, ul.Wojska Polskiego 71c, 60-625 Poznań

autor

Baranowska-Wasilewska M. K.

• Katedra Fitopatologii Leśnej, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, ul.Wojska Polskiego 71c, 60-625 Poznań

autor

Molinska-Glura M.

• Katedra i Zakład Informatyki i Statystyki, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu, ul.Dąbrowskiego 79, 60-529 Poznań

Bibliografia

• Asef M. R., Goltapeh E. M., Danesh Y. R. 2008. Antagonistic effect of Trichoderma in biocontrol of Armillaria mellea in fruit trees in Iran. Journal of Plant Protection Research 48 (2): 213−222.
• Baumgartner K., Coetzee Martin P. A., Hoffmeister D. 2011. Secrets of the subterranean pathosystem of Armillaria. Molecular Plant Pathology 12 (6): 515−534.
• Behnke−Borowczyk J., Kwaśna H. 2010. Grzyby glebowe i ich znaczenie. Sylwan 154 (12): 846−850.
• Benětez T., Rincňn A. M., Limňn M. C., Codňn A. C. 2004. Biocontrol mechanisms of Trichoderma strains. International Microbiology 7: 249−260.
• Chet I., Inbar J., Hadar I. 1997. Fungal antagonists and mycoparasites. W: Wicklow D. T., Söderström B. [red.]. The Mycota IV: Environmental and microbial relationships. Springer−Verlag, Berlin. 165−184.
• Garrett S. D. 1958. Inoculum potential as a factor limiting action of Trichoderma viride Fr. on Armillaria mellea (Fr.) Qu_el. Trans. Br. Mycol. Soc. 41: 157−164.
• Harman G., Howell C. R., Viterbo A., Chet I., Lorito M. 2004. Trichoderma spp. opportunistic avirulent plant symbionts. Nature Microbiol. Rev. 2: 43−56.
• Howell C. R., 2006. Understanding the mechanisms employed by Trichoderma virens to effect biological control of cotton diseases. Phytopathol. 96: 178−180.
• Keča N. 2009. In vitro interactions between Armillaria species and potential biocontrol fungi. Bulletin of the Faculty of Forestry 100: 129−142.
• Kwaśna H., Dux J. 1999. Mozliwości ograniczania zgorzeli siewek sosny zwyczajnej przez Trichoderma spp. Sylwan 143 (2): 83−88.
• Kwaśna H., Łakomy P. 1998. Stimulation of Armillaria ostoyae vegetative growth by tryptophol and rhizomorph formation by Zygorhynchus moelleri. European Jurnal of Forest Pathology 28: 53−61.
• Kwaśna H., Łakomy P., Mallett K. 2004. Reaction of Armillaria ostoyae to foret soil microfungi. For. Path. 34: 147−162.
• Mańka M. 2011. Choroby drzew leśnych. PWRiL. Warszawa.
• Munnecke D. E., Kolbezen M. J., Wilbur W. D. Ohr H. D. 1981. Interactions involved in controlling Armillaria mellea. Plant Dis. 65: 384−389.
• Onsando J., Waudo S. 1994. Interaction between Trichoderma species and Armillaria root rot fungi of tea in Kenya. International Journal of Pest Management 40: 69−74.
• Otieno W., Jeger M., Termorshuizen A. 2003. Effect of infesting soil with Trichoderma harzianum and amendment with coffee pulp on survival of Armillaria. Biological Control 26: 293−301.
• Raport o stanie lasów w Polsce. 2010. CILP, Warszawa.
• Raziq F., Fox R. T. V. 1999. Biological control of Armillaria root rot. Acta Hort. (ISHS) 496: 115−126.
• Reaves J. L., Shaw C. G., Mayfield J. E. 1990. The effects of Trichoderma spp. isolated from burned and non−burned forest soils on the growth and development of Armillaria ostoyae in culture. Northwest Sci. 64: 39−44.
• Reino J. L., Guerrero R. F., Hernández−Galán R., Collado I. G. 2008. Secondary metabolites from species of the biocontrol agent Trichoderma. Phytochem. Rev. 7: 89−123.
• Rykowski K. 1985. Niektóre troficzne uwarunkowania patogeniczności Armillaria mellea (Vahl) Quel. w uprawach sosnowych. Prace IBL 640: 1−138.
• Shaw C. G., Roth L. F. 1978. Control of Armillaria root rot in managed coniferous forests. Eur. J. Forest. Patholog. 8: 163−174.
• Sokolov D. V. 1964. Kornevaya gnil’ ot openki i bor’ba s nei. Izadalel’stvo ‘lesnaya promyshlennost’. Moscow.
• Tomalak M., Sosnowska D., Lipa J. 2010. Tendencje rozwoju metod biologicznych w ochronie roślin. Progres in Plant Protection 50 (4): 1650−1660.
• Vey A., Hoagland R. E., Butt T. M. 2001. Toxic metabolites of fungal biocontrol agents. W: Butt T. M., Jackson C., Magan N. [red.]. Fungi as biocontrol agents: Progress, problems and potential. CAB Internationsl, Bristol. 311−346.
• Zółciak A. 2005. Opieńki. CILP, Warszawa.