Nowe stanowisko piskorza Misgurnus fossilis w dorzeczu Redy i propozycje jego ochrony

• Autorzy: Skora M.E.

Warianty tytułu

EN

A new locality of Misgurnus fossilis in the Reda drainage basin and proposals for its protection

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Odkryto stanowisko piskorza Misgurnus fossilis (Linnaeus, 1758) w rezerwacie przyrody „Beka” w dorzeczu Redy. W 2007 roku w Redzie i Kanale Bezimiennym złowiono łącznie 7 osobników o długości całkowitej od 19,2 do 23,6 cm. Jest to najbardziej wysunięte na północ w kraju pierwsze odnotowanie tego gatunku w dorzeczu przymorskiej rzeki położonej między Wisłą a Odrą. Przedyskutowano sposoby ochrony siedliska pod kątem zachowania w nim piskorzy

EN

The occurrence of weatherfish Misgurnus fossilis in the Reda River drainage basin was discovered in 2007. A total of 7 specimens of the total length ranging from 19.2 to 23.6 cm at the age of 5+ and older were caught both in the Reda River and the Bezimienny Canal in the “Beka” nature reserve, the Natura 2000 site (PLH 220032). This new weatherfish site is under the influence of the brackish water of Puck Bay. It is the most northern first reported locality of this species in the catchment area of the river placed between the Oder and Vistula rivers systems. Conservation of the weatherfish in the “Beka” nature reserve should prevent an extinction of this population. All actions detrimental to the weatherfish, such as removing the sediments and connecting the Beka Canal with the Puck Bay (salinity: 6–7 PSU), which was done in 2011, should be limited. The occurrence of the weatherfish in the neighbouring canals, situated outside the nature reserve, ought to be checked. If the fish is present there, connection of canals should be taken into consideration

Słowa kluczowe

PL

ryby; piskorz; Misgurnus fossilis; wystepowanie; nowe stanowiska; dorzecze Redy; ochrona siedlisk

• Wydawca: -
• Czasopismo: Chrońmy Przyrodę Ojczystą
• Rocznik: 2014
• Tom: 70
• Numer: 2
• Opis fizyczny: s.178-184,rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Skora M.E.

• Zakład Ryb Wędrownych w Gdańsku, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie, ul.Synów Pułku 37, 80-298 Gdańsk

Bibliografia

• Bąk J., Ichniowska-Korpula B., Sidło P.O., Kurach E., Wójcik E., Komosiński K., Malik P. 2005. Fauna owadów, płazów, gadów i ssaków rezerwatu Beka w roku 2004. W: Błaszkowska B. (red.). Odtwarzanie siedlisk lęgowych biegusa zmiennego w rezerwacie przyrody Beka. Ptasie ostoje 9: 48-66.
• Bogdanowicz R. 2007. Unikalne cechy środowiska i ochrona. W: Fac-Beneda J., Cieśliński R. (red.). Wody słonawych podmokłości delty Redy i Zagórskiej Strugi. GTN, FRUG, Gdańsk: 127-134.
• Boroń A. 2000. Piskorz. W: Brylińska M. (red.). Ryby słodkowodne Polski. PWN, Warszawa: 347-350.
• Boroń A. 2004. Piskorz. W: Adamski P., Bartel R., Bereszyński A., Kepel A., Witkowski Z. (red.). Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 - podręcznik metodyczny. Tom 6. Ministerstwo Środowiska, Warszawa: 245-248.
• Cieśliński R., Fac-Beneda J. 2007. Charakterystyka fizyczno-geograficzna wschodniej części Pradoliny Redy - Łeby. W: Fac-Beneda Cieśliński R. (red.). Wody słonawych podmokłości delty Redy i Zagórskiej Strugi. GTN, FRUG, Gdańsk: 19-31.
• Dębowski P. 1997. Ichtiofauna dorzecza Parsęty. Rocz. Nauk. PZW. 10: 21-60.
• Dębowski P., Grochowski A., Miller M., Radtke G. 2000. Ichtiofauna dorzecza Słupi. Rocz. Nauk. PZW. 13: 109-136.
• Dębowski R, Radtke G., Grochowski A. 2002a. Ichtiofauna dorzecza Łeby. Rocz. Nauk. PZW. 15: 41-65.
• Dębowski R, Radtke G., Grochowski A. 2002b. Ichtiofauna dorzecza Wieprzy. Rocz. Nauk. PZW. 15: 67-98.
• Dyrektywa 1992. Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 roku w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory [http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUri- Serv.do?uri=DD:l 5:02:31992L0043:PL: PDF], dostęp: 20.10.2012 r.
• Freyhof L 2011. Misgurnus fossilis. W: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 [http://www.iucnredlist.org/details/full/ 40698/0]; dostęp: 20.10.2012 r.
• Geldhauser F. 1992. Die kontrollierte Vermehrung des Schlammpeitzgers (Misgurnus fossilis, L.). Fischer &Teichwirt 43: 2-5.
• Konwencja 1979. Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk sporządzona w Bernie dnia 19 września 1979 roku. Załącznik III [http://www.gdos.gov.pl/files/Konwencje/BERNENSKA/Zalacznik-III. pdf]; dostęp: 20.10.2012 r.
• Kottelat M., Freyhof J. 2007. Handbook of European Freshwater Fishes. Publications Kottelat, Cornol.
• Kotusz J. 1996. Ochrona gatunkowa piskorzowców (Cobitoidea, Cypriniformes) w Polsce na tle ich występowania i statusu w innych krajach Europy. Zool. Pol. 41 (suppl.): 147-155.
• Kotusz J. 2001. Misgurnus fossilis Linné, 1758 - Piskorz. W: Głowaciński Z. (red.). Polska czerwona księga zwierząt. Kręgowce. PWRiL, Warszawa: 313-314.
• Lelek A. 1987. The freshwater fishes of Europe. Tom 9. Threatened fishes in Europe. Aula-Verlag, Wiesbaden.
• Lenartowicz Z., Błaszkowska B. 1996. Informacje wprowadzające o rezerwacie. W: Lenartowicz Z. (red.). Monografia rezerwatu przyrody „Beka”. W: Przewoźniak M. (red.). Materiały do monografii przyrodniczej regionu gdańskiego. Tom 1. Wyd. Gdańskie, Gdańsk: 83-87.
• Lenartowicz Z., Gromadzki M., Błaszkowska B., Caboń T., Gerstmannowa E., Knapik A„ Machnikowski M., Mokwa T, Zalewski W, Behne M. 1995. Plan ochrony rezerwatu przyrody Beka. Instytut Ochrony Środowiska Oddział Gdańsk.
• Mazurkiewicz J. 2012. Piskorz Misgurnus fossilis Linnaeus, 1758. W: Makomaska-Juchiewicz M., Baran P. (red.). Monitoring gatunków zwierząt. Przewodnik metodyczny. Tom 3. GIOŚ, Warszawa: 264-275.
• Opalatenko L.K. 1974. K morfobiologickoj charakteristike vjunovych (Cobitidae) Verchnevo Dniestra. Vest. Zool. 6: 56-62.
• Radtke G., Bernaś R., Dębowski R, Skóra M. 2010a. Ichtiofauna dorzecza Regi. Rocz. Nauk. PZW. 23: 51-78.
• Radtke G., Bernaś R., Dębowski P, Skóra M. 2010b. Ichtiofauna małych cieków polskiego wybrzeża Bałtyku. Rocz. Nauk. PZW 23: 79-96.
• Radtke G., Dębowski R, Grochowski A. 2006. Ichtiofauna dorzecza Łupawy. Rocz. Nauk. PZW 19: 71-84.
• Radtke G., Grochowski A., Dębowski P. 2007. Ichtiofauna dorzecza Redy oraz pozostałych małych cieków wpadających do Zatoki Gdańskiej. Rocz. Nauk. PZW 20: 83-112.
• RDOŚ 2012. Plany ochrony rezerwatów przyrody. [http://www.gdansk.rdos.gov.pl/index.phpIop- tion=com_content&view=section&layout=blo- g&id=24&Itemid=109]; dostęp: 20.10.2012 r.
• Rozporządzenie 2011. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011 roku w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz.U. Nr 237 (2011), poz. 1419.
• Skóra K.E.1993. Ichtiofauna. W: Korzeniewski K. (red.). Zatoka Pucka. IO UG, Gdańsk: 455- -467.
• Skóra K.E. 1997. Ryby Nadmorskiego Parku Krajobrazowego. W: Janta A. (red.). Nadmorski Park Krajobrazowy. Wyd. Nadmorskiego Parku Krajobrazowego, Władysławowo: 76-83.
• Skóra M.E. 2008. Ichtiofauna rezerwatu Beka - struktura gatunkowa i postulaty ochrony. Zakład Ryb Wędrownych IRŚ. Plan ochrony Rezerwatu Beka. OTOP (mscr): 1-7.
• Sztobryn M., Stępko W. 2007. Wahania poziomu morza w Zatoce Puckiej. W: Fac-Beneda J., Cieśliński R. (red.). Wody słonawych podmokłości delty Redy i Zagórskiej Strugi. GTN, FRUG, Gdańsk: 77-85.
• Witkowski A., Kotusz J„ Przybylski M. 2009. Stopień zagrożenia słodkowodnej ichtiofauny Polski: Czerwona lista minogów i ryb - stan 2009. Chrońmy Przyr. Ojcz. 65 (1): 33-52.
• Zarządzenie 1988. Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 17 listopada 1988 roku w sprawie uznania za rezerwaty przyrody. M.P. Nr 32 (1988), poz. 292.