Spektrum pyłkowe miodów gminy Lipnik (woj. świętokrzyskie)

• Autorzy: Stawiarz E.

Warianty tytułu

EN

The pollen spectrum of honeys of Lipnik Gmina (Swietokrzyskie Province)

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W sezonach pożytkowych 2003 i 2004 zebrano 25 próbek miodów z 10 miej- scowości zlokalizowanych na terenie gminy Lipnik (woj. świętokrzyskie). Analizę pyłkową miodów wykonano według wskazań Międzynarodowej Komisji Botaniki Pszczelarskiej (Louveaux i in., 1978) oraz Polskiej Normy PN-88/A-77626 Miód pszczeli (1988). W analizowanym materiale wyróżniono ziarna pyłku 85 taksonów, w tym 62 taksony stanowiły rośliny nektarodajne i 23 nienektarodajne. Spośród roślin nektaro- dajnych najwyższą, ponad 50% frekwencję pyłku w miodach wykazały: Brassicaceae (w tym Brassica napus), Prunus typ, Trifolium repens, Anthriscus typ, Salix, Aesculus i Rubus typ, Tilia, Taraxacum typ, Galeopsisi Heracleum typ (rys. 1). W jednej próbce stwierdzano występowanie ziaren pyłku od 11 do 34 takso- nów roślin, wśród których liczba taksonów roślin nektarodajnych wynosiła od 7 do 26, a nienektarodajnych od 1 do 13.Udział pyłku roślin nienektarodajnych w poszczególnych próbkach wahał sięw granicach od 0,3 do 28,4%. Najwyższą frekwencję osiągnął pyłek Poaceae (88%). W 10 próbkach stwierdzano również obecność nielicznych wskażników spadzi. W badanym materiale wyróżniono 11 próbek miodów odmianowych; w tym 7 zgodnych z Polską Normą PN-88/A-77626 Miód pszczeli: 4 próbki rzepakowe, 2 akacjowe i 1 lipowy. Ponadto wyróżniono 4 miody odmianowe poza Polską Normą: 3 próbki z poziewnika i 1 z facelii. Pozostałych 14 próbek to miody wielokwiatowe. Głównym żródłem pożytku w tym regionie są rośliny lasów i zarośli jak rów- nież łąk i pastwisk. W mniejszym stopniu pożytku dostarczały chwasty. Dodatkowo bazę pokarmową wzbogacały sady i ogrody oraz uprawy rolne (rys. 2).

EN

During 2003 and 2004 apicultural seasons, 25 samples of honeys were collected in 10 localities of Lipnik (świętokrzyskie Province) countryside. Pollen analysis was made according to the requirements of the International Commission for Bee Botany IUSB (Louveaux et al., 1978). There were identified pollen of 85 taxa in the examined samples of honeys: pollen of 62 nectariferous and 23 non-nectariferous plants. Participation of non-nectariferous plant pollen in particular samples ranged between 0.3 and 28.4%. Among the nectariferous plant pollen, the highest pollen frequency (above 50%) have been stated for Brassicaceae (with Brassica napus), Prunus type, Trifolium repens, Anthriscus type, Salix, Aesculus, Rubus type, Tilia, Taraxacum type, Galeopsis and Heracleum type, among non-nectariferous plans: Poaceae, Papaver and Fragaria. On average, a particular honey contained 16 pollen types of nectariferous plants (range 7-26) and 7 of non-nectariferous (range 1-13). Among the examined samples, there were 11 specific honeys: 7 compatible with the Polish Standard - 4 samples of Brassica napus honeys, 2 Robinia pseudacacia, 1 Tilia, and 4 samples of honeys out of his this standard. There were 3 Galeopsis honeys and 1 honey from Phacelia. The remaining 14 samples were classified as multifloral honeys compatible with the Polish Standard. The woods and scrubs as well as meadows and pastures supplied main sources of honeybee flow in the examined area.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Agrobotanica
• Rocznik: 2006
• Tom: 59
• Numer: 1
• Opis fizyczny: s.251-256,rys.,bibliogr.

Twórcy

autor

Stawiarz E.

• Katedra Botaniki, Akademia Rolnicza w Lublinie, ul.Akademicka 15, 20 950 Lublin

Bibliografia

• Czarnecki R., 1996. Wyżyna Sandomierska. Część Wschodnia. Kompleksy krajobrazu geograficznego. I, Warszawa, pp. 364.
• Demianowicz Z., 1953. Rośliny miododajne. PWRiL, Warszawa,pp. 162.
• Hodges D., 1952. The pollen loads of the honeybee, IBRA, London, pp. 103.
• Kondracki J., 1994. Geografia Polski. Mezoregiony Fizyczno Geograficzne. PWN, Warszawa, pp. 340.
• Kondracki J., 2002. Geografia regionalna Polski. PWN, Warszawa, pp. 441.
• Lipiński M., 1976. Pożytki pszczele zapylanie i miododajność roślin. PWRiL, Warszawa, pp. 424.
• Louveaux J., Maurizio A., Vor wohl G., 1978. Methods of Melissopalynology. Bee World, 59 (4): 139 157.
• Maerz A., Paul M., 1950. A dictionary of color. McGraw Hill Co., New York Toronto London: pp. 208.
• Maurizio A., 1951. Pollen analysis of honey. Bee World, 32 (1), 1 5.
• Maurizio A., 1975. Microscopy of honey. W: E. Crane, Honey: A Comprehensive Survey. Morrison and Gibb, London, 240 254.
• M oa r N. T., 1985. Pollen analysis of New Zeland honey. N. Z. J. Agrie. Res. 28, 39 70.
• Myjak J., 2000. Lipnik i okolice (monografia krajoznawcza gminy Lipnik). PAIR, Sandomierz, 110 pp. Polska Norma, Miód pszczeli., 1988. Wyd. Normalizacyjne, PN 88, A 77626.
• Ricciardelli d’Albore G., Compagnucci R., 1991. Apicolture e spettro di alcuni mieli del Senegal. Apicoltura, 7: 33 49.
• Szafer W., Kulczyński S.,Pawłowski B., 1967, Rośliny Polskie. PWN, Warszawa, pp. 1020.
• Szafer W. Zarzycki K, 1977. Szata roślinna Polski, t. I, II, PWN, Warszawa, pp. 962.
• Sawyer R. 1981. Pollen identification for beekeepers. Ed. R.S. Pickard, Univ. College Cardiff Press, pp. 111.
• Sawyer R. 1988. Honey identification. Cardiff Acad. Press, Wales, UK, pp. 115.
• Zander E. 1935, 1937. Beiträge zur Herkunftsbestimmung bei Honig. I Reichsfachgruppe Imker, Berlin; II Liedloff, Loth & Michaelis, Leipzig: pp. 464.