PL
Celem artykułu jest podsumowanie wyników inwentaryzacji sów prowadzonej w latach 2003–2010 na obszarach leśnych zachodniej części Pogórza Przemyskiego i porównanie uzyskanych wyników z dotychczasowymi danymi o liczebności i rozmieszczeniu sów na tym terenie. W trakcie badań stwierdzono 6 gatunków sów. Najliczniejszym gatunkiem był puszczyk uralski Strix uralensis, który występował w wysokim zagęszczeniu 5,2–7,3 teryt./10 km2. Zagęszczenia puszczyka zwyczajnego Strix aluco były o połowę niższe – 2,8–4,0 teryt./10 km2. Nowe gatunki dla Pogórza Przemyskiego, notowane tu dopiero po 2000 roku to sóweczka Glaucidium passerinum i włochatka Aegolius funereus. Ich zagęszczenia są stosunkowo niskie i wynoszą odpowiednio 0,5 teryt./10 km2 i 1,0 teryt./ 10 km2. Nielicznie występowały również uszatka Asio otus i pójdźka Athene noctua, ale ich zagęszczenia po uwzględnieniu terenów rolnych i wiejskich mogą się okazać wyższe, gdyż ptaki te są bardziej związane z obszarami rolniczymi. W trakcie badań na Pogórzu Przemyskim nie udało się zlokalizować ani jednego terytorium puchacza Bubo bubo. Udokumentowano, iż puszczyk zwyczajny zajmuje na omawianym obszarze mozaikę środowisk w niższych położeniach, a puszczyk uralski wyżej położone zwarte lasy jodłwo-bukowe i bukowe. Sóweczkę i włochatkę spotykano w jedlinach występujących w środkowej części stoków, a uszatkę głównie na obrzeżach lasu. Pójdźki zaś obserwowano w łęgu wierzbowym porastającym dolinę potoku. W zespole sów leśnych Pogórza Przemyskiego odnotowano regres gatunków puszczańskich (puchacz i puszczyk zwyczajny) i dominację sów o zasięgu borealno-górskim (puszczyk uralski, sóweczka i włochatka)
EN
The aim of this article is to summarize the qualitative observations on owls carried out in forests of the western part of the Przemyskie Foothills in 2003–2010 and compare these results with the present knowledge about abundance and distribution patterns of owls in this area. During the research, six owl species were recorded. The Ural Owl was the most abundant species and had a very high density – 5,2–7,3 territories per 10 km2. Density of the Tawny Owl was twice as low – 2,8–4,0 territories per 10 km2. The Pygmy Owl and Tengmalm’s Owl are new species of the Przemyskie Foothills, and they have been observed there just after 2000. Their density was very low, 0,5 territories per 10 km2 and 1,0 territories per 10 km2, respectively. The Long-eared Owl and Little Owl were also very rare, but their density can be higher after taking into consideration the agricultural area. These owl species are connected with mosaic landscape and rural buildings. No territory of the Eagle Owl was recorded during the research. The Tawny Owl occupies the habitat mosaic at lower altitudes, whereas the Ural Owl – dense fir-beech and beech forests situated at higher altitude. The Pygmy Owl and Tengmalm’s Owl were observed in the fir forests growing in medium parts of slopes. The Long-eared Owl was observed along peripheries of forest and the Little Owl in the valley with willows. In the forest owl community of the Przemyskie Foothills, the regression of the primeval forest species (Eagle Owl and Tawny Owl) and domination of owl species with the boreal-mountain ranges (Ural Owl, Pygmy Owl and Tengmalm’s Owl) was observed