EN
The susceptibility of the nut-leaf weevil, Strophosoma melanogrammum (Forster) (Coleoptera; Curculionidae) to the selected strains of Beauveria bassiana (Bals.-Criv.) Vuillemin, Isaria farinosa (Holm) Brown & Smith, I. fumosorosea (Wize) Brown & Smith, Metarhizium anisopliae (Metschnikoff) Sorokin and M. flavoviride Gams & Rozsypal, was tested under laboratory conditions. Two ways of insect exposure to fungus were studied; direct inoculation of weevils and indirect by contact with inoculated A. procera twigs that served as food for S. melanogrammum. All of the tested isolates were pathogenic to S. melanogrammum. Direct inoculation of adult weevils in fungal spore suspensions resulted in the greatest mortality compared to indirect inoculation where A. procera twigs were immersed in spore suspensions. Direct inoculation with B. bassiana and Metarhizium spp. isolates caused over 80% mortality after 28 days at 20°C, while LT50 values ranged from 15.0 to 21.6 days. Indirect inoculation with the most effective isolate M. anisopliae (275) resulted in 72% mortality after 28 days with a LT50 value of 22.1 days. Both direct and indirect spore application failed to reduce needle damage compared with the control. However, significant differences between particular isolates have appeared.
PL
W warunkach laboratoryjnych testowano wybrane szczepy grzybów owadobójczych Beauveria bassiana (Bals.-Criv.) Vuillemin, Isaria farinosa (Holm) Brown & Smith, I. fumosorosea (Wize) Brown & Smith, Metarhizium anisopliae (Metschnikoff) Sorokin i M. flavoviride (Gams & Rozsypal) przeciwko chrząszczom zmiennika leszczynowca Strophosoma melanogrammum Forster. Porównywano dwa sposoby aplikacji badanych grzybów i ich wpływ na śmiertelność i żerowanie (uszkodzenia igieł) S. melanogrammum. Pierwszy polegał na bezpośredniej infekcji chrząszczy wodną zawiesiną zarodników, drugi – pośredni – poprzez kontakt chrząszczy z zainfekowanymi gałązkami jodły (Abies procera), które stanowiły ich pokarm. Wszystkie testowane szczepy okazały się patogeniczne dla chrząszczy zmiennika. Wyższą śmiertelność obserwowano w wyniku bezpośredniej infekcji chrząszczy zawiesiną zarodników B. bassiana i Metarhizium spp. Po 28 dniach eksperymentu ta aplikacja spowodowała ponad 80% śmiertelność chrząszczy, a wartość LT50 wahała się od 15.0 do 21.6 dni. Pośrednia infekcja jednym z bardziej patogenicznych szczepów M. anisopliae (275) dała śmiertelność 72% i LT50 22.1 dni. Oba sposoby porażenia chrząszczy zmiennika grzybami owadobójczymi nie dały, w porównaniu z wariantem kontrolnym, oczekiwanej redukcji żerowania, chociaż zaobserwowano różnice pomiędzy niektórymi szczepami.