PL
Możliwość przeprowadzenia transformacji genetycznej wymaga opracowania skutecznej techniki regeneracji pędów. Jednakże w przypadku buraka cukrowego (Beta vulgaris L.) pojawia się szereg czynników wpływających, a często dodatkowo ograniczających wydajną morfogenezę. Prezentowane wyniki otrzymano z badań 34 genotypów, u których oceniono tolerancję na warunki prowadzenia kultury in vitro i potencjał namnażania pędów na drodze mikrorozmnażania. Na podstawie intensywności czernienia tkanek wybrano 16 genotypów, które nie wykazywały znaczących zmian nekrotycznych na liściach i charakteryzowały się stosunkowo wysokim potencjałem do namnażania pędów. Wyselekcjonowane genotypy różniły się znacznie pod względem przeżywalności eksplantatów liściowych (18-98%), procentem regenerujących eksplantatów (0-65%) oraz liczbą nowo tworzących się pędów (średnio 0-9). Najbardziej podatny genotyp regenerował pędy na całej powierzchni eksplantatów, co pozwalało na uzyskanie nawet kilkudziesięciu nowych pędów z jednego eksplantatu.
EN
Genetic transformation requires establishing the efficient regeneration procedure. However in sugar beet (Beta vulgaris L.) culture there are however several factors affecting and limiting morphogenesis. The presented results were obtained from 34 genotypes, evaluated for their sensitivity to in vitro conditions and shoot development potential. Based on the intensity of tissue blackening, 16 genotypes were selected which did not show any significant leaf decay and were characterized by a high morphogenic potential. Those genotypes differed considerably in the leaf explant survival rate (19-98%), percentage of regenerated explants (0-65%) and the number of new shoots (0-9 on the average). The most potent genotype regenerated shoots along the whole surface of the explants that allowed a large number of shoots to be obtained per one explant.