EN
Background. When evaluated in terms of taste, smell or active ingredients, pumpkin in itself is not very attractive as a raw material. Hence, it is recommended to blend pumpkin with other fruits, which are aromatic, have a defined taste, and contain a large quantity of active ingredients and organic acids to improve its palatibility. Material and methods. The pumpkin chosen for the experiments was of the variety Karowita, of species Cucurbita maxima. Ten different of compositions were prepared for the purpose of the study: 10, 20 and 30% (w/w) of Japanese quince and comelian cherry each, or 20 and 30% (w/w) of strawberry and apple each. The puree was then analysed for dry matter, extract, viscosity, colour, vitamin C, total polyphenols, carotenoids and DPPH. Results. The highest content of vitamin C, which was in direct proportion to the quantity of the supplement added (17.88 to 23.43 mg-100 g'1), was detected in the quince-enriched puree. The lowest vitamin C content was determined in apple-enriched samples (1.36 to 1.6 mg-100 g1). A similar pattem was observed with total polyphenols: the highest values were measured in quince-enriched puree, and the lowest in the puree supplemented with apple. Conclusion. Taking into account antioxidant properties of the samples, quince-enriched pumpkin puree was found to be the most attractive, and apple-enriched pumpkin puree the least attractive one. The results suggest a wide range of application for pumpkin puree enriched with various additives.
PL
Wstęp. Dynia jest stosunkowo mało atrakcyjnym surowcem pod względem smaku, zapachu i związków aktywnych. Dlatego celowe wydaje się mieszanie tego surowca z innymi owocami, które są aromatyczne, o bardziej zdecydowanym smaku i dużej zawartości związków aktywnych oraz kwasów organicznych. Materiał i metody. W badaniach określono właściwości antyoksydacyjne przecierów uzyskanych z dyni odmiany Karowita, należącej do gatunku C. maxima, z dodatkiem owoców: pigwowca, derenia, truskawek i jabłek. Przygotowano 10 wariantów mieszanek: z 10-, 20- i 30-procentowym dodatkiem pigwowca i derenia oraz 20- i 30-procentowym dodatkiem truskawek i jabłek. Wykonane wcześniej przeciery mieszano i rozparzano przez 2 min w temperaturze 90°C w termomiksie oraz rozlewano na gorąco do słoików. W przecierach oznaczano suchą masę, ekstrakt, lepkość, barwę, witaminę C, polifenole, karoteny oraz właściwości antyoksydacyjne (DPPH). Wyniki. Lepkość badanych przecierów cechowała bardzo duża różnorodność - od 101,2 Pa s (przy 5 rpm) do 7,3 Pa s (przy 20 rpm). Największą lepkość wykazał przecier z 30- -procentowym dodatkiem pigwowca, a najmniejszą - przecier z 30-procentowym dodatkiem truskawek. Jasność w systemie CIElab przygotowanych przecierów wahała się w zakresie od 39,6 do 60,1. Najciemniejsze były przeciery z dodatkiem derenia, a najjaśniejsze - z pigwowcem. Zawartość witaminy C była największa w przecierach z pigwowcem, natomiast najmniejsza - w przecierach z domieszką jabłek. Podobnie przedstawiała się ilość oznaczonych polifenoli ogółem. Najlepsze właściwości antyoksydacyjne wykazały przeciery z dodatkiem derenia. Wnioski. Ze względu na właściwości organoleptyczne oraz antyoksydacyjne, najatrakcyjniejsze okazały się mieszanki dyni z pigwowcem. Uzyskane wyniki wskazują na duże możliwości wykorzystania przecierów z dyni z użyciem różnych dodatków owoców. Uzyskuje się w ten sposób przeciery o dobrych właściwościach organoleptycznych i dużym stężeniu związków czynnych, które wykazują aktywność przeciwutleniającą.