PL
Jakość lecytyny handlowej zależy między innymi od parametrów suszenia szlamów pohydratacyjnych. Badania warunków otrzymywania lecytyny przeprowadzono na wyparce cienkowarstwowej w Zakładach Przemysłu Tłuszczowego w Gdyni. Obejmowały one pomiar temperatury szlamów podawanych na wyparkę, wilgotności szlamów, ich barwy, temperatury lecytyny na wyjściu z wyparki i podciśnienia w wyparce. Ogółem zbadano 14 serii prób pobieranych w różnych odstępach czasu. Na jedną serię składała się lecytyna otrzymana ze szlamów wysuszonych w warunkach laboratoryjnych (wzorcowa) oraz odpowiadająca jej jedna lub więcej lecytyn handlowych, otrzymywanych w warunkach przemysłowych z tej samej partii szlamów przy różnych parametrach suszenia. Ustalono, że lecytynę o dobrych cechach organoleptycznych: jasną o przyjemnym zapachu i smaku z głównymi wyróżnikami oleju rzepakowego można otrzymać stosując temperaturę suszenia nie wyższą od 110°C, przy wystarczającej wysokiej próżni rzędu 0,8-0,9 atm. Istotnym czynnikiem wpływającym na suszenie jest stopień zawilgocenia szlamów. Jeśli zawartość wody w nich przekracza 33-40%, suszenie przebiega łatwiej; gotowy produkt posiada orientacyjnie 1% wody i ma konsystencję mazistą. Mimo dość zmiennych parametrów suszenia otrzymano lecytyny, których charakterystyka analityczna kwalifikowała je z małymi wyjątkami do I gatunku.