EN
Large, herbivorous dinosaurs display, as a rule, enlarged external nostrils. It is considered here, that they accomodated large functioning salt gland homologous with the lateral nasal gland of Recent reptiles and birds. All dinosaurs were probably uricotelic animals which had to use the extrarenal way of excreting excess of monovalent ions. It is suggested here that they were able to use the nasal salt gland for this purpose. Its presence may have been especially important for unloading the excess of potassium ions ingested by large herbivores with their vegetarian food, or/and for getting rid of sodium ions - by herbivores living in saline environment. An alternative is also given, that the development of large functioning salt gland may have been exclusively a result of large body size and consequently of large amount of potassium ions ingested, independent of fresh water availability in the environment.
PL
W pracy zwrócono uwagę na fakt, że zewnętrzny otwór nosowy u wielkich dinozaurów roślinożernych jest z reguły bardzo powiększony. Przedstawiono hipotezę, że powodem powiększenia tego otworu była obecność gruczołu solnego, homologicznego bocznemu (= zewnętrznemu) gruczołowi nosowemu, występującemu u współczesnych gadów i ptaków. Tak jak i większość gadów oraz ptaki, dinozaury były zapewne także zwierzętami urikotelicznymi, to znaczy wydalającymi kwas moczowy jako główny produkt rozpadu związków azotowych, w odróżnieniu od ssaków, u których głównym produktem rozpadu jest mocznik, czy płazów i większości ryb, u których wydalany jest amoniak, bądź mocznik i amoniak. Urikotelia umożliwia zwierzętom lądowym oszczędne gospodarowanie wodą, stwarza jednak trudności związane z wydalaniem poprzez nerki większych ilości monowalentnych jonów, takich jak: Na⁺, K⁺, Cl⁻. W związku z tym, niektóre ptaki i gady usuwają nadmiar tych jonów poprzez boczny gruczoł nosowy, który w takich przypadkach działa jako tzw. gruczoł solny, ulegając przy tym znacznemu powiększeniu. Morskie iguany (jaszczurki) odżywiające się morskimi roślinami, a także ptaki morskie, które wraz z pokarmem pobierają znaczne ilości sodu w postaci NaCl, usuwają jego nadmiar poprzez gruczoł solny. Tkanki roślinne zawierają bardzo dużo potasu, którego nadmiar u współczesnych roślinożernych jaszczurek usuwany jest przez powiększony gruczoł solny. Podobnie, wielkie roślinożerne dinozaury musiały pobierać bardzo znaczne ilości potasu wraz z pokarmem. Zakładając, że były również urikoteliczne, nie mogły usuwać nadmiaru jonów K⁺ inaczej jak poprzez gruczoły solne, które w związku z tym mogły być bardzo znacznie powiększone. Powiększanie bocznego gruczołu nosowego, funkcjonującego jako gruczoł solny, w kierunku medialnym mogłoby utrudniać przepływ powietrza poprzez jamę nosową do płuc. A zatem, powiększanie to mogło odbywać się wyłącznie w kierunku bocznym i ewentualnie tylnym. Rezultatem tego musiało być powiększanie się zewnętrznego otworu nosowego, obserwowane u wszystkich wielkich dinozaurów roślinożernych.