Influence of physical activities on stress reduction among Third Age University students

• Autorzy: Novakova S. , Blahutkova M. , Muchova M. , Lepkova H.

Warianty tytułu

PL

Wpływ aktywności ruchowej na obniżanie stresu u studentów Uniwersytetu Trzeciego Wieku

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The aim of our paper was to identify the effect of physical activities on the reduction of stress among the elderly who regularly participated in a physical activity program and point out the positive effects of these exercises. The research sample consisted of a total of 202 elderly people from 64 to 78 years of age. 102 of them regularly exercised within the framework of the Motion studio program for the elderly organised by the University of the Third Age at Brno University of Technology. Other 100 seniors did not study and none of them exercised regularly. The level of stress was measured with the Stress Test (Selye, 1993, Křivohlavý, 2001).We looked for differences in the level of stress among seniors who exercise on a regular basis and those who do not exercise. We compared age, retirement time and all physiological stress-related difficulties. We used the Pearson correlation coefficient and the factual evaluation for statistical evaluation of the obtained data. The obtained results, indicate that the seniors who came regularly to the Motion studio showed less stress than the rest of the tested elders. They showed lower level in the zone of moderate stress, on average 4.5 points (men exhibited slightly higher stress level – 5 points – than women – 4 points) compared to the average of 8.1 points among seniors without sports and regular exercise (again, men showed higher levels of stress – 8.3 points – than women – 7.9 points). We found that the time spent in retirement does not statistically significantly affect the level of stress among the elderly (0.05 % significance level). The results indicated that the main stressors in old age are primarily physiological factors, which determine the level of life quality and often cause protracted diseases, particularly those related to musculoskeletal system. The time spent in retirement does not statistically significantly affect the level of stress of the elderly. Seniors without sports and regular exercise who reported higher levels of stress complained more about their cardiovascular condition, loss of appetite and neurological problems. The research has shown that seniors who are regularly engaged in physical activities are less stressed than seniors without sports and regular exercise.

PL

Celem pracy było zbadanie wpływu aktywności fizycznej na zmniejszenie stresu wśród osób starszych, które regularnie uczestniczą w zajęciach ćwiczeń ruchowych, oraz wykazanie pozytywnych efektów tych ćwiczeń. Grupa badawcza składała się z 202 osób starszych w przedziale wiekowym od 64 do 78 lat. W grupie tej 102 osoby starsze regularnie ćwiczyły w ramach programu Studiów Ruchu organizowanych przez Uniwersytet Trzeciego Wieku VUT w Brnie. Pozostała grupa 100 osób nie uczestniczyła w programie i nie ćwiczyła regularnie. Poziom stresu był mierzony za pomocą Testu Stresu (Selye, 1993 Křivohlavý, 2001); szukaliśmy różnic w poziomie stresu między osobami starszymi regularnie ćwiczącymi i osobami starszymi niećwiczącymi. Zróżnicowania te były porównywane z wiekiem, z czasem spędzonym na emeryturze oraz z poszczególnymi problemami fizjologicznymi, które są związane ze stresem. Do oceny statystycznej wyników używaliśmy współczynnika korelacji Pearsona oraz rzeczowej oceny. Wyniki wskazują, że osoby starsze, które regularnie uczestniczą w studiach ruchu, są mniej zestresowane niż seniorzy niećwiczący. Wykazują one niższy współczynnik w strefie umiarkowanej stresu, średnio 4,5 punktu. Mężczyźni mają nieco wyższy poziom stresu (5 punktów) niż kobiety (4 punkty). Wyniki niećwiczących seniorów mieszczą się w strefie środkowej stresu, średnio 8,1 punktu. Mężczyźni ponownie wykazują wyższy poziom stresu (8,3 punktu) niż kobiety (7,9 punktu). Stwierdziliśmy, że czas spędzony na emeryturze nie wpływa znacząco na poziom stresu u osób starszych (poziom istotności 0,05). Wyniki wykazały, że głównym czynnikiem stresogennym u osób w wieku starszym były przede wszystkim problemy fizjologiczne. To one określają poziom jakości życia, często powodując przewlekłą chorobę, zwłaszcza zaburzenia w aparacie ruchowym. Czas statycznie spędzony na emeryturze nie wpływa istotnie na poziom stresu u osób starszych. Nieaktywne ruchowo osoby w starszym wieku, które zgłaszały wyższy poziom stresu, w większości skarżyły się na problemy z układem krążenia, problemy z apetytem czy na problemy urologiczne. Badania wykazały, że osoby w starszym wieku, które regularnie biorą udział w aktywności ruchowej, są mniej zestresowane niż osoby starsze nieaktywne ruchowo.

Słowa kluczowe

EN

physical activity; stress; reduction; Third Age University zob.University of the Third Age; student; University of the Third Age

• Wydawca: -
• Czasopismo: Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna
• Rocznik: 2016
• Tom: 15
• Numer: 4
• Opis fizyczny: p.183-193,fig.,ref.

Twórcy

autor

Novakova S.

• Faculty of Sport Studies, Masaryk University, Brno, Czech Republic

autor

Blahutkova M.

• Centre of Sport Activities, University of Technology, Brno, Czech Republic

autor

Muchova M.

• Centre of Sport Activities, University of Technology, Brno, Czech Republic

autor

Lepkova H.

• Centre of Sport Activities, University of Technology, Brno, Czech Republic

Bibliografia

• [1] Blahutková M., Jonášová D., Ošmera M. (2015): Duševní zdraví a pohyb. Brno: CESA VUT v Brně, Aaktivity. ISBN 978-80-7204-916-5.
• [2] Ble A. et al. (2005): Executive Function Correlates with Walking Speed in Older Persons: The InCHIANTI Study. Journal of the American Geriatric Society 53, pp. 410–415.
• [3] Bumbálek M. (2005): Stáří a osamělost. Schola Gerontologica. p. 5–314, MSD spol. s.r.o. ISBN 80-210-3838-1.
• [4] Bunc V., Štilec M. (2003): Possibilities of body composition and aerobic fitness influence by walking in senior women. [In:] Eisfeld K. et al. Gesund und bewegt ins Alter. Afra-Verlag Butzbach-Griedel.
• [5] Erikson H.E. (2015): Životní cyklus rozšířený a dokončený. Praha: Portál. ISBN 978-80-262-0786-3.
• [6] Frömel K. (2002): Výzkumný záměr Pohybová aktivita obyvatel – Severská chůze ve výběru pohybových aktivit pro seniory. VZ MSM6198959221. Olomouc: FTK UP.
• [7] Hátlová B. (2003): Kinezioterapie. Praha: Karolinum. 167 s.
• [8] Hátlová B. et al. (2010): Psychomotorická terapie demencí v počáteční a střední fázi. Ústí nad Labem: European Science and Art Publishing & Asociace psychologů sportu. 82 s.
• [9] Hátlová B., Kirchner J. (2010): Kapitoly z psychomotorické terapie. Ústí nad Labem: European Science and Art Publishing & Asociace psychologů sportu. 163 s.
• [10] Hogenová A. (1998): Hermeneutika sportu. Praha: Karolinum.
• [11] Goffaux J., Friesinger G.C., Lambert W., Shoyer L.W. et al. (2005): Biological age – A concept whose time has come: A preliminary study. S Med Journal 98(10), pp. 985–993.
• [12] Kalman M., Hamřík Z., Pavelka J. (2009): Podpora pohybové aktivity pro odbornou veřejnost. Olomouc: ORE-institut. ISBN 978-80-254-5965-2.
• [13] Kalvach Z., Zadák Z., Jirák R., Zavázalová H., Holmerová I., Weber P. (2008): Geriatrické syndromy a geriatrický pacient. Praha: Grada Publishing.
• [14] Kassin S. (2007): Psychologie. Brno: Computer Press a.s. ISBN978-80-251- 1716-3.
• [15] Kebza V., Šolcová I. (2000): Retrospektiva, současnost a perspektivy psychologie zdraví. Čs. psychologie 44. č. 4. s. 309–317.
• [16] Kopřivová J. (2003): Pohybové aktivity pro zlepšení fyzického a psychického stavu seniorů. [In:] Nové poznatky v kinantropologickém výzkumu. Brno: Masarykova univerzita, s. 97–100, 4 s. ISBN 80-210-3099-2.
• [17] Křivohlavý J. (2001): Psychologie zdraví. Praha: Portál.
• [18] Lakka T.A. et al. (1994): Relations of leisure time physical activity and cardiorespiratory fitness to the risk of acute myocardial infarction in men. New England Journal of Medicine 330. pp. 1549–1554.
• [19] Nakamura E., Moritani T., Kanetaka A. (1989): Biological age versus physical fitness age. Eur Journal Appl Physiol, 58, pp. 778–785.
• [20] Mareš J. (2002): Pozitivní psychologie. Důvod k zamyšlení i výzva. Československá psychologie 44. č. 2, pp. 91–117.
• [21] Newman A.B., Haggerty C.L., Goodpaster B. et al. (2003): Strength and muscular quality in a well-functioning cohort of older adults: The health, Aging and Body Composition Study. Journal American Geriat Society 51, pp. 323–330.
• [22] Neenan M., Palmer S. (2015): Kognitivně-behaviorální koučink v praxi. Brno: Motiv Press.
• [23] Pelcák S. (2013): Osobní nezdolnost a zdraví. Hradec Králové: Gaudeamus. ISBN 978-80-7435-342-0.
• [24] Pelclová J., Bláha L. (2013): Prostředí a pohybová aktivita seniorů. Interní univerzitní grant (IGA: FTK 2012 015). Olomouc: FTK UP.
• [25] Prieβ M. (2015): Jak zvládnout syndrom vyhoření. Praha: Grada.
• [26] Slepička P. et al. (2006): Psychologie sportu. Praha: Karolinum.
• [27] Spirduso W.W. (1995): Physical dimensions of aging. Champaign: Human Kinetics.
• [28] Tabbarah M., Crimmins E.M., Seeman T. (2002): The relationship between cognitive and physical performance: MacArthur studies of successful aging. Journals of Gerontology 57, pp. 228–235.
• [29] Trávníková D. et al. (ed.) (2014): Vybrané aplikované pohybové aktivity. Teorie a praxe. Brno: FSpS MU. ISBN 978-80-210-6719-6.
• [30] Uher I. (2014): Determinanty kvality života seniorov. Košice: UPJŠ. ISBN 978-80-8152-136-2.
• [31] World Health Organization (2002): A physically Active Life through Everyday transport: with special focus on children and older people and examples and approaches from Europe.
• [32] Zusková K., Junger J., Bakalár P. (2005): Pohybová aktivita ako prostriedok zlepšovania kvality života seniorov. [In:] Schola gerontologica. Brno: Masarykova univerzita, s. 202–206. ISBN 80-210-3838-1.

Identyfikatory

DOI

10.16926/kf.2016.15.40