EN
The Vertiginidae in Poland are represented by 10 species (and 2 likely to be found) of Vertigo O. F. MÜLLER, 1774, 3 species of Truncatellina LOWE, 1852 and 3 species of Columella WESTERLUND, 1878. All the taxa are presented in detail with synonymy, descriptions of shells and genitalia, notes on ecology, distribution and variability. Shell characters are suitable for diagnostic purposes; characters of the shell, genitalia and nervous system — for phylogenetic considerations. The monotypie Vertigininae FITZINGER, 1833 are more plesiomorphous than the Truncatellininae STEENBERG, 1925, of which Columella is more apomorphous than Truncatellina. The following zoogeographic groups have been recognized: species inhabiting the whole area (widely distributed in Europe/World), species having isolated lowland localities (mostly Mediterranean and North-European), species found at high altitudes in the mountains (Arctic-Alpine) and essentially montane species with a few lowland localities (Boreo-Alpine). A determination key is provided. Habitat preferences, growth, maturity, reproduction and variability patterns of apertural barriers are discussed.
PL
Podstawą pracy było około 5200 okazów zebranych w latach 1978 1987 oraz pochodzących z polskich i zagranicznych kolekcji muzealnych. Vertiginidae w Polsce reprezentowane są przez rodzaje: Vertigo O. F. MÜLLER, 1774, Truncatellina LOWE, 1852 i Columella WESTERLUND, 1878. Łącznie stwierdzono 16 gatunków, dalsze 2 są prawdopodobne do znalezienia, ze względu na występowanie na obszarach przyległych. Dla każdego z gatunków podano synonimię, pełny, uwzględniający zakres zmienności opis skorupy i układu rozrodczego, uwagi o rozmieszczeniu i ekologii; dla gatunków, w których przypadku materiał był dostatecznie liczny — także przykłady zmienności międzypopulacyjnej cech skorupy. Dokonano oceny wartości diagnostycznej cech i ich przydatności do wnioskowania o filogenezie. Cechy skorupy (kształt, uzbrojenie otworu, rzeźba powierzchni, wymiary, barwa) są przydatne diagnostycznie i na nich został oparty klucz do oznaczania gatunków. Cechy skorupy, układu rozrodczego i układu nerwowego uznano za przydatne do rozważań filogenetycznych. Monotypowe Vertigininae FITZINGIR, 1833 są bardziej plezjomorficzne niż Truncatellininae STEENBERG, 1925. W obrębie Truncatellininae rodzaj Columella jest bardziej apomorficzny niż Truncatellina. Badane taksony charakteryzują się następującymi cechami autapomorficznymi. Vertiginidae: męskie narządy kopulacyjne bez epiphallus i organów dodatkowych. wciągacz prącia pojedynczy: Verticjininae: prącie podzielone przewężeniem na dwie części; Truncatellininae: proste, rurkowate prącie, brak morfologicznie wyodrębnionej prostaty, brak wolnego odcinka jajowodu, czarno pigmentowane plamy na worku trzewiowym; Truncatellina: krótki trzonek torebki kopulacyjnej; Columella: przyczep wciągacza prącia przesunięty na nasieniowód lub w położenie subapikalne, skorupa o nieuzbrojonym otworze, z możliwością dalszego wzrostu po osiągnięciu dojrzałości płciowej. Porównanie centralnego układu nerwowego Vertigo i Columella (zlewanie prawego zwoju pleuralnego i parietalnego) przemawia za proponowanym podziałem cech na plezjo- i apomorficzne. Zmienność uzbrojenia otworu zbadanych gatunków rodzaju Vertigo podlega prawidłowościom wskazującym na możliwość działania efektu założyciela w ewolucji tej grupy. Biologia rozrodu została poznana u kilku przedstawicieli rodzaju Vertigo. Ślimaki te są jajorodne, okres inkubacji jaj trwa 7-12 dni, wzrost i osiągnięcie dojrzałości płciowej w sprzyjających warunkach 3-4 tygodnie. W czasie kopulacji osobniki eufalliczne pełnią rolę samców, afalliczne — samic. Osobniki hodowane w izolacji od wczesnych stadiów rozwojowych znoszą normalnie rozwijające się jaja. Ze względu na rozmieszczenie wyróżniono następujące grupy gatunków: gatunki zamieszkujące całe terytorium Polski (poza tym szeroko rozmieszczone w Europie/świecie); gatunki mające izolowane stanowiska na nizinach (głównie śródziemnomorskie i północnoeuropejskie); gatunki mające izolowane stanowiska w wysokich górach (arktyczno-alpejskie); gatunki górskie z nielicznymi stanowiskami na nizinach (borealno-alpejskie).
RU
Исследовано ок. 5200 экземпляров Vertiginidae собранных в годах 1978-1987. а также происходящих из польских и зарубежных музеальных коллекций. Установлено присутствие 16 видов принадлежащих к родам Vertigo О. F. MÜLLER, 1774, Truncatellina LOWE, 1852 и Columella WESTERLUND, 1878. С высокой вероятностью можно предпологать присутствие 2 добавочных видов, из-за того что они были найдены на прилегающих к Польше территориях. Дла каждого из видов представляется его синонимы и полное описание раковины и половой системы в целом спектре их изменчивости. Представляется также замечения о распространению и экологии исследованных видов. В случае высокой численности экземпляров вида показано примеры междупопуляционной изменчивости признаков раковины. Проведено оценку диагностической ценности признаков и возможности их употребления при установливанию филогенетических соотношений. Признаки раковины (форма, устьевая арматура, скульптура поверхности, размеры, окраска) пригодны с диагностической точки зрения и на них основан определитель видов. Признаки раковины, половой системы и нервной системы показались пригодными для филогенетического анализа. Монотипические Vertigininae FITZINGER, 1833 более плезиоморфические чем Truncatellininae STEENBERG, 1925. В подсемействе Truncatellininae род Columella является более апоморфическим чем Truncatellina. Исследованные таксоны характерны следующими аутапоморфическими признаками. Vertiginidae: отсутствие эпифаллуса и придаточных органов мужского отдела, половой ретрактор нерасщепленный; Vertigininae: пенис разделенный перетяжкой на две части; Truncatellininae: простой трубчатый пенис, отсутствие морфологически выделенной простаты, отсутствие свободного отрезка яйцевода, черные пигментные пятня на внутренностном мешке: Truncatellina: короткий проток семяприемника; Columella: место прикрепления полового ретрактора сдвинуто на семяпровод или расположено субапикально, устье раковины лишено арматуры, возможность роста раковины после достижения половой зрелости. Сравнение центральной нервной системы Vertigo и Columella (слияние правого плеврального и паретального ганглия) говорит в пользу предлагаемого разделения признаков на плезио- и апоморфические. Изменчивость устьевой арматуры была исследованна у видов Vertigo. Некоторые закономерности показывают возможность действия эффекта основателя в эволюции исследованной группы. Размножение было исследованно у нескольких видов Vertigo. Улитки эти яйцекладущие, время инкубации продолжается 7-12 дней, рост и достижение половой зрелости в благоприятных условиях 20-30 дней. Во время совокупления эуфаллические особы выполняют роль самцов, афаллические — самок. Особы выращиванные с ранных развитевых стадий в изоляции производят нормально развивающиеся яйца. По кригерие распространения установлено следующие группы видов: виды населяющие всю территорию Полыни (кроме того широко распространены во всей Европе/мире); виды имеющие изолированные местонахождения на низинах (в главном средиземноморские и северно-европейские); виды имеющие изолированные местонахождения в высоких горах (арктически- -алышйские) и виды живущие в горах, с немногочисленными местонахождениями на низинах (бореально-альпийские).