EN
The Glauconitic Limestone of the area southeast of Esfahan yields a rich Cenomanian cephalopod fauna of Boreal aspect, including species of Anglonautilus, Stomohamites, Sciponoceras, Idiohamites, Ostlingoceras. Mariella, Hypoturrllites. Turrllites, Scaphites, Puzosia, Austiniceras, Hyphoplltes, Schloenbachia, Mantelliceras, Sharpetceras and Acompsoceras, most of which represent new records for the area. The age of this fauna is unequivocally Lower Cenomanian, and can be correlated in detail at a distance of 5000 km with parts of the northwest European Hypoturrilites carcitanensis and Mantelliceras saxbii Zones. The material studied includes none of the Upper Albian, Middle and Upper Cenomanian elements recorded from the unit by previous workers. The fauna is numerically dominated by acanthoceratids, in marked contrast to the Schloenbachia-dominated faunas of northwestern Europe. This suggests the area lay in the southern parts of the Boreal Realm, where Schloenbachia is known to become progressively scarcer, as is supported by proximity to the Zagros line marking the juncture of Asian and Arabian plates.
PL
W pracy przedstawiono faunę głowonogów z cenomańskiego Wapienia Glaukonitowego odsłoniętego na obszarze południowowschodniego Isfahanu (Iran). W skład tej fauny, mającej wyraźnie borealny charakter wchodzą gatunki Anglonautilus, Stomohamites, Sciponoceras, Idiohamites, Ostlingoceras, Mariella, Hypoturrilites, Turrilites, Scaphites, Puzosia, Austiniceras, Hyphoplites, Schloenbachia, Mantelliceras, Sharpeiceras i Acompsoceras, których większość notowana jest po raz pierwszy na tym obszarze. Zbadana fauna jest jednoznacznie dolnocenomańskiego wieku i daje się dokładnie korelować na dystansie około 5000 km z wycinkami zon Hypoturrilites carcitanensis i Mantelliceras saxbii północnozachodniej Europy. W opracowanym materiale nie stwierdzono obecności żadnego z głównogów górnoalbskich, środkowo- i górnocenomańskich wzmiankowanych z Wapienia Glaukonitowego przez wcześniejszych autorów. Pod względem ilościowym zbadana fauna zdominowana jest przez akantoceratydy, w przeciwieństwie do równowiekowych faun północnozachodniej Europy, w których przeważają przedstawiciele Schloenbachia. Wskazuje to na położenie Isfahanu w południowej częsci strefy borealnej, charakteryzującej się stopniowym zanikiem Schloenbachia. Położenie takie potwierdza także bliskość linii tektonicznej Zagros, łączącej płytę azjatycką z arabską.