EN
Birds inhabiting urban areas have to deal with high levels of ambient noise. Some species show a certain song flexibility that enables them to reduce noise interferences in their communications. This vocal adjustment usually implies an increase in the minimum frequencies of songs. Since urban noise is mainly made up of low frequencies (about 2.5-3.5 kHz), song of species that sing at higher frequencies could be less susceptible to being masked by anthropogenic noise. This study explores whether such species also show any kind of adjustment to noisy environments. For this purpose, the spectral and temporal parameters (note duration, maximum and minimum frequency and diversity) of the song of the European Wren Troglodytes troglodytes were analysed in three different environments (urban, periurban and rural). To evaluate the impact of noise on the vocalizations, a specific acoustic descriptor of song variability was developed. Song variability increased along the urban noise gradient from rural to urban areas and the duration of notes decreased from rural to urban zones. Urban wrens developed more complex songs with higher frequencies and longer notes than their rural counterparts, whereas peri-urban birds occupied an intermediate position, although closer to urban ones in the length of notes. These changes could be associated with higher background noise levels, although other possible causes, such as the population density, could also explain them. Maximum frequencies were mostly outside the background noise range and differed among habitats, whereas lower frequencies unexpectedly did not differ among habitats. Our results suggest that differences in song parameters among species may lead to different mechanisms of vocal adjustment. Even in wrens, with high frequency vocalisation, interference with urban anthropogenic noise could show certain changes in their vocalizations.
PL
Ptaki zamieszkujące obszary miejskie mają do czynienia z wysokim poziomem hałasu, co może zakłócać komunikację między nimi. Niektóre gatunki wykazują pewne dopasowanie śpiewu, które pozwala im na zmniejszanie wpływu tych zakłóceń. Najczęściej odbywa się to poprzez zwiększenie minimalnej częstotliwości śpiewu. Jako, że hałas miejski składa się głównie z dźwięków o niskich częstotliwościach (ok. 2,5-3,5 kHz), śpiew gatunków, które wykorzystują wyższe częstotliwości, może być mniej podatny na zakłócenia związane z hałasem antropogenicznym. W pracy badano czy takie gatunki posiadają zdolność dopasowania śpiewu do środowisk charakteryzujących się wysokim poziomem hałasu na przykładzie analizy głosów strzyżyków zamieszkujących trzy różne środowiska — miejskie, podmiejskie i wiejskie. Dla każdego ze środowisk zarejestrowano śpiew 12 osobników (Fig. 1). Analizowano m.in. długość trwania zwrotek, minimalną i maksymalną częstotliwość oraz różnorodność śpiewu. Dodatkowo dla każdego z terenów przeprowadzono liczenia punktowe w celu oszacowania zagęszczenia strzyżyków, a także zarejestrowano poziom hałasu. W analizach hałasu uwzględniono zarówno całkowite spektrum częstotliwości, jak i wyłącznie częstotliwości w zakresie częstotliwości śpiewu strzyżyków. Poziom hałasu otoczenia zmieniał się w gradiencie urbanizacyjnym — najwyższy był w środowisku miejskim, a najniższy — wiejskim (Fig. 2). W przypadku poziomu hałasu w zakresie częstotliwości śpiewu strzyżyka, był on o 12 dB wyższy na terenach miejskich niż wiejskich, natomiast na terenach podmiejskich miał wartości pośrednie, zbliżone do miejskich. Zagęszczenia strzyżyków różniły się pomiędzy środowiskami — najwyższe zanotowano na terenach wiejskich (10.8 os./10 ha), zaś najniższe — w parkach miejskich (0.64 os./10 ha). Zmienność śpiewu wzrastała, natomiast czas trwania zwrotek zmniejszał się, w gradiencie hałasu od terenów wiejskich do miejskich (Fig. 3). Śpiew ptaków z terenów podmiejskich miał cechy pośrednie, w przypadku długości zwrotek bardziej zbliżone do ptaków miejskich. Maksymalne częstotliwości śpiewu znajdowały się głównie poza zakresem hałasu otoczenia i różniły się między środowiskami (najwyższe były w środowisku podmiejskim), natomiast częstotliwości minimalne były podobne we wszystkich środowiskach (Fig. 3). Zmiany w śpiewie strzyżyków w gradiencie urbanizacji mogą być związane ze zmianami poziomu hałasu tła w tym gradiencie, choć możliwe są także inne przyczyny — jak choćby różnice w zagęszczeniach ptaków pomiędzy środowiskami. Uzyskane wyniki wskazują, ze nawet dla gatunków śpiewających w zakresie dość wysokich częstotliwości, pewne zakłócenia poprzez hałas otoczenia mogą powodować zmiany w ich śpiewie.