EN
The experiment was carried out on two groups of fatteners crossbreds Pul x PLW (group I - 20 heads) and PL x PLW(group II – 20 heads). The fattening was conducted for 99 days in a period when the average body weight of pigs ranged from 30.5 to 105 kg and it was divided into two periods that lasted 53 and 46 days, respectively. Pigs of both groups were fed with the same mixtures based on wheat and barley (first period of fattening – 12.99 MJ ME, 170 g crude protein, 9.60 g lysine) and only barley (second period of fattening – 12.49 MJ ME, 150 g crude protein, 8.37 g lysine) supplemented with protein concentrate. The PL x PLWpigs had better daily weight gain, feed conversion ratio and were slightly more fleshiness and less fatty compared to Pul x PLW pigs. Pigs of group I, despite worse results of slaughter value, were characterized by better meat quality and more crude protein and intramuscular fat in longissimus muscles. The fat contained significantly (P ≤ 0.05) more α-linolenic acid (C18:3). Longissimus and adductor muscles in the I group had better water holding capacity and lower drip loss, but significance difference only in longissimus muscles were noticed.
PL
Doświadczeniem objęto dwie grupy tuczników mieszańców ras puł x wbp (grupa I – 20 zwierząt) i pbz x wbp (grupa II – 20 zwierząt). Tucz świń prowadzono od średniej masy ciała 30,5 kg do ok. 105 kg, przez 99 dni z podziałem na dwa okresy tuczu trwające kolejno 53 i 46 dni. Zwierzęta obu grup otrzymywały takie same mieszanki sporządzone na bazie pszenicy i jęczmienia (pierwszy okres tuczu – 12.99MJ EM, 170 g b.og., 9,60 g lys.) i samego jęczmienia (drugi okres tuczu – 12,49MJ EM, 150 g b.og., 8,37 g lys.) oraz koncentratu białkowego. Wykazano, że mieszańce ras pbz x wbp uzyskały lepsze przyrosty dobowe przy niższym zużyciu paszy na jednostkę przyrostu, większą mięsność i powierzchnię „oka” polędwicy (P ≤ 0,05) przy mniejszym otłuszczeniu w porównaniu ze świniami puł x wbp. Jednakże wyższą jakością mięsa cechowały się mieszańce wolniej rosnące, mięśnie tych zwierząt zawierały więcej składników odżywczych, w tym białka i tłuszczu śródmięśniowego o istotnie (P ≤ 0,05) wyższej zawartości niezwykle cennego kwasu α-linolenowego (C18:3). Ponadto mięśnie longissimus i adductor zwierząt grupy I miały lepszą wodochłonność i lepiej utrzymywały wodę własną, ale różnicę jako statystycznie istotną stwierdzono tylko w mięśniu longissimus