EN
Background. Organism’s lipid peroxidation is one of the most often examined and known physiological process evoked by free radicals. It concerns oxidation reaction of unsaturated fatty acid and/or other lipids leading to lipid oxidation products (LOP), which as a result of fiirther changes generate among others the malondialdehyde molecules. The aim of the work was an estimation if raw or cooked kale addition to rat’s diet influences antioxidant defense efficiency in their organisms in comparison to rats fed with standard AIN-93G diet. Material and methods. The experiment was conducted with 36 Wistar strain, male rats over 21 days. The rats were divided into 3 groups (each 12 stuck) which were fed with: standard diet AIN-93G (2 groups), AIN-93G diet with 10% addition of raw kale (2 groups), and AIN-93G with 10% addition of cooked lyoph- ilised kale. The total content of polyphenols (FC method) and antioxidant activity (ABTS+´) were previously determined in raw and then in cooked kale. On the 20th day of experiment, half of rats (6 stuck) of each kind of the diet were injected intraperitoneally by the solution of paraquat (PQ) in physiological salt to evoke the oxidative stress. The next day animals were stunned and blood from their hearts was sampled. In the obtained serum, the levels of lipid oxidation products (LOP) and malondialdehyde (MDA) were assessed. Results. It was observed that in blood serum of rats fed with modified diet with raw and cooked lyophilised kale addition the lipid oxides level was lower in comparison to control group fed with standard diet (p < 0.05). It was found that intoxication with paraąuat caused growth of MDA and LOP levels in blood serum of all rats in comparison to not intoxicated groups but that growth was the lowest in group fed diet with cooked kale addition. Conclusion. Diet with kale, both raw and cooked, efficiently inhibited the lipid peroxidation process in rats’ organisms, ongoing during natural metabolism and during evoked oxidative stress.
PL
Cel. Peroksydacja lipidów ustrojowych jest najczęściej badanym i najlepiej poznanym procesem ustrojowym wywoływanym przez wolne rodniki. Obejmuje ona reakcje utlenienia nienasyconych kwasów tłuszczowych lub innych lipidów, prowadząc przede wszystkim do powstawania nadtlenków tych związków (LPO), które następnie w wyniku dalszych przemian generują m.in. cząsteczki dialdehydu malonowego (MDA). Celem pracy było poznanie możliwości anty oksydacyjnych organizmów szczurów żywionych dietą z dodatkiem jarmużu surowego i gotowanego w porównaniu ze szczurami żywionymi dietą standardową AIN-93G. Materiał i metodyka. Doświadczenie przeprowadzono z udziałem 36 szczurów rasy Wistar (samce) przez okres 21 dni. Zwierzęta podzielono na 6 grup (po 6 sztuk), które żywiono: dietą standardową AIN-93G (2 grupy), dietą AIN-93G z 10-procentowym dodatkiem liofilizatu jarmużu surowego (2 grupy), dietą AIN-93G z 10-procentowym dodatkiem liofilizatu jarmużu gotowanego. W przedostatnim dniu doświadczenia, zwierzętom z jednej z poszczególnych grup żywieniowych wstrzyknięto dootrzewnowo roztwór parakwatu w soli fizjologicznej, w celu wywołania stresu oksydacyjnego. W następnym dniu zwierzęta doświadczalne uśpiono i pobrano krew z serca. W uzyskanej surowicy oznaczono poziom nadtlenków lipidowych i dialdehydu malonowego (MDA). Wyniki. Zaobserwowano, że w surowicy krwi szczurów żywionych dieta zmodyfikowaną dodatkiem liofilizatu jarmużu surowego lub gotowanego poziom nadtlenków lipidowych był istotnie niższy w porównaniu z grupą kontrolną żywioną standardowo, przy czym zróżnicowanie było większe po diecie z dodatkiem jarmużu gotowanego. Stwierdzono, że intoksykacja parakwatem spowodowała prawie dwukrotny wzrost poziomu MDA i nadtlenków lipidowych w surowicy szczurów w porównaniu z grupami nieintoksykowanymi, ale był on istotnie mniejszy u szczurów, którym podawano dietę z dodatkiem jarmużu. Wnioski. Dieta z dodatkiem jarmużu surowego, a w szczególności gotowanego, skutecznie hamowała w organizmach szczurów proces peroksydacji lipidów ustrojowych, przebiegający zarówno w toku metabolizmu naturalnego, jak i w warunkach wywołanego stresu oksydacyjnego.