Genus Disphyllum de Fromentel (Rugosa) in the Devonian of Poland and its distribution

• Autorzy: Rozkowska M. , Fedorowski J.

Warianty tytułu

PL

Rodzaj Disphyllum de Fromentel (Rugosa) w dewonie Polski i jego rozprzestrzenienie

RU

Rod Disphyllum de Fromentel (Rugosa) iz devona Polshi i ego tasprostranenie

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

11 species and subspecies of the genus Disphyllum de Fromentel are described from the Devonian of Poland, two of them, D. wirbelauense bonae and D. w. reaulare, are new. The geological structure of the Disphyllum-bearing localities from the Holy Cross Mts and Sudetes is discussed. The profiles of deep boreholes from Silesian-Cracow anticlinorium and Pomerania are presented. The coral's blastogeny and intraspecific variability are characterized. The septal index and pattern of internal structure are regarded as taxonomical criteria for specific identifications. It was noted that the microstructure is characterized by coarse monacanths distributed horizontally or in the form of half fans. Distribution of Disphyllum in Poland and in the world, the moment of its appearance and its biostratigraphical value are discussed.

PL

Opisano z Polski 6 gatunków i 4 podgatunki rodzaju Disphyllum, w tym dwa podgatunki jako nowe: D. wirbelauense regulare n. subsp. z górnego żywetu i D. w. bonae n. sp. z górnego żywetu i najniższego tranu. Ustalono nowe diagnozy podgatunków i gatunków i wyodrębniono cechy istotnie ważne diagnostycznie od drugorzędnych, biorąc pod uwagę nadzwyczaj szeroką zmienność wewnątrzgatunkową i zależność pokroju kolonii od środowiska. Opisano mikrostrukturę i pączkowanie. Przedyskutowano znaczenie stratygraficzne gatunków tego rodzaju, rozprzestrzenienie geograficzne, przypuszczalne kierunki migracji, a na załączonych tabelach podano krytyczny przegląd gatunków Disphyllum występujących na świecie oraz gatunków opisanych jako Disphyllum, a w rzeczywistości nie należących do tego rodzaju. Cechy istotne diagnostycznie. - Stwierdzono dużą zmienność wewnątrzgatunkową w pokroju kolonii, w grubości i długości septów oraz w budowie dissepimentarium i tabularium. Cechami ważnymi diagnostycznie są: dla gatunku - średnia wartość n/d¹ oraz architektura wnętrza koralita; dla podgatunku-drugorzędne cechy strukturalne przy identycznym n/d¹ i podobnej budowie wewnętrznej. Mikrostruktura. - Przedstawiciele rodzaju Disphyllum cechują się trabekularną budową septów. Trabekule są monakantami szerokości 0,2-0,3 mm, ułożonymi horyzontalnie lub półwachlarzowato. (Pl. XI, Fig. 10). Sekrecja bazalna jest lamellarna (Pl. XI, Figs. 5, 6, 9). Ściana jest dwustrefowa, złożona z cienkiej, ciemnej epiteki (0,06-0,1 mm) i grubszej ściany zewnętrznej o budowie lamellarno-włóknistej. Trójkątne podstawy septów wnikają głęboko w tę ścianę. Powierzchnie boczne septów są gładkie, bez karin, tylko miejscami, sporadycznie, występują drobne guzki. Pączkowanie. - Stwierdzono, że pączkowanie jest wyłącznie lateralne, w dissepimentarium. Nie jest ono w tym wypadku cechą diagnostyczną dla rodzaju, może jednak być nią dla niektórych gatunków. Znaczenie stratygraficzne. - Rodzaj Disphyllum pojawił się w Polsce w najwyższym żywecie, najbujniej rozwinął się w dolnym franie i wymarł całkowicie przed końcem franu. Stwierdzono, że D. geinitzi i D. wirbelauense regulare n. subsp. charakteryzują wyższą część górnego żywetu, D. kweihsiense występuje tylko w najniższym franie, a D. wirbelauense wirbelauense tylko w górnym franie. Pozostałe gatunki i podgatunki (z wyjątkiem D. wirbelauense bonae n. subsp.) najczęściej występują w dolnym, rzadziej w środkowym franie. Tylko D. caespitosum pashiense i być może D. c. caespitosum wchodzą w Sudetach i na Pomorzu do górnego franu. Rozprzestrzenienie geograficzne i migracja. - Najstarsze disfylla opisano z zigenu Australii. Ich pozycja stratygraficzna jest dyskusyjna. Dobrze datowane są natomiast disfylla w kuwinie Australii (Kockeliana Zone), Uralu i Tiań-Szania, Północnej Afryki i Belgii, W żywecie Disphyllum ma już szerokie rozprzestrzenienie: od Australii i Chin do Ameryki Północnej. Najbujniejszy rozwój rodzaju przypada na fran. Szczególnie pospolite są gatunki, o tzw. „charaterze zachodnio-europejskim”. Granice prowincji zoogeograficznych ulegają zupełnemu zatarciu. Centrum migracji były prawdopodobnie Chiny. Stąd gatunki Disphyllum wędrowały na zachód, do Europy na E do Ameryki oraz krótszymi szlakami: na S do Australii i na NW do Syberii.

RU

Описано из территории Польши 6 видов и 4 подвида рода Disphyllum, в том числе два новых подвида: D. wirbelauense regulare n. subsp. из верхнего живета и D.w.bonae n. subsp. из верхнего живета и низов франа. Установлены новые диагнозы подвидов и видов, а также определены существенно важные диагностические признаки в отличие от второстепенных, учитывая чрезвычайно богатое внутривидовое разнообразие и зависимость форм колоний от окружающей среды. Дано описание микроструктуры и почкования. Рассмотрено стратиграфическое значение видов этого рода, их географическое распространение, предполагаемые пути миграции, а в приложенных списках представлен критический обзор видов Disphyllum, распространенных на земном шаре, а также видов, относимых к Disphyllum, но в действительности не относящихся к этому роду. Важные диагностические признаки. Констатируется большая внутривидовая изменчивость форм колоний, толщины и длины септ и строения диссепимен-тариума и табуляриума. К важным диагностическим признакам относятся: для вида - средняя величина n/d¹ и внутренняя архитектура кораллита, для подвида- второстепенные структурные признаки при одинаковых n/d¹ и сходном внутреннем строении. Микроструктура. Представители рода Disphyllum характеризуются трабекулярным строением септ. Трабекулы представлены монакантами шириной 0,2-0,3 мм, расположенными горизонтально или полувеерообразно (табп. XI, фиг. 10). Базальная секреция ламеллярная (табл. XI, фиг. 5, 6, 9). Стенка двухзональная, состоит из тонкой, темной эпитеки (0,06-0,1 мм) и более толстой внешней стенки с ламеллярно-волокнистым строением. Треугольные основания септ на большую глубину входят в эту стенку. Боковые поверхности септ гладкие, без карин, лишь местами наблюдаются мелкие бугорки. Почкование. Наблюдалось единственно латеральное почкование в диссепи-ментариум. В данном случае оно не является диагностическим признаком рода, однако может играть такую роль по отношению к некоторым видам. Некоторое упрощение колонии и специфическое отделение молодого кораллита, которые наблюдались в местонахождении Полянув на Поморье, обусловлены экологическими условиями. Почкование у описанных видов происходит по двум, несколько отличающимся схемам (1 - D.geinitzi, 2 - остальные виды), что свидетельствует о филогенетическом отличии D. geinitzi. Стратиграфическое значение. Род Disphyllum появился на территории Польши в конце живетского века, наиболее обильно развивался в раннефранское время и полностью исчез перед концом франского века. Констатировано, что D.geinitzi и D.wirbelauense regulate n. subsp. характеризуют верхний интервал верхнего живета, D. kweihsiense распространен единственно в низах франского яруса, a D.wirbelauense wirbelauense только в верхнем фране. Остальные виды и подвиды (за исключением D.wirbelauense Ъопае n. subsp.) приурочены, как правило, к нижнему, реже к среднему франу. Только лишь D.caespitosu mpashiense и, возможно, D.c.caespitosum в Судетах и на Поморье проходят в верхний фран. Географическое распространение и миграция. Наиболее древние представители рода Disphyllum известны с зигенского яруса Австралии, однако их стратиграфическая позиция спорная. Достоверной датировкой характеризуются представители Disphyllum кювина Австралии (Kockeliana Zone), Урала и Тянь-Шаня, Северной Африки и Бельгии. В живетском ярусе этот род пользуется уже широким распространением: с Австралии и Китая по Северную Америку. Самое бурное развитие этого рода приходится на франский ярус. В то время наибольшее распространенние получили так называемые „западноевропейские виды”. Границы зоогеографических провинций подверглись полному затушеванию. Центр миграции находился, по-вероятности, в Китае. Из этого центра виды Disphyllum мигрировали на запад в Европу и на северо-восток в Америку и более коротким путем: на юг - в Австралию и на северо-запад - в Сибирь.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 1972
• Tom: 17
• Numer: 3
• Opis fizyczny: p.265-335,fig.,ref.

Twórcy

autor

Rozkowska M.

• Poznan Branch, Palaeozoological Institute, Polish Academy of Science, ul.Mielzynskiego 27/29, Poznan, Poland

autor

Fedorowski J.

• Poznan Branch, Palaeozoological Institute, Polish Academy of Science, ul.Mielzynskiego 27/29, Poznan, Poland

Bibliografia

• ALTEVOGT, G. 1963. Die oberdevonischen rugosen Korallen von der asturischen Küste (Cabe Penas, Nordspanien). - N. Jb. Geol. Paläont., Abh., 117, 9-38, Stuttgart.
• - 1967. Devonian tetracorals from Spain and their relation to North American species. In: D. H. Oswald (ed.), Int. Symp. Devon. System, 2, 755-769, Calgary.
• BARROIS, Ch. 1882. Recherches sur les terrains anciens des Asturies et de Galice. - Mém. Soc. Géol. Nord., 2, 1, 1-630, Lille.
• BESPROZVANNYCH, N. I. 1964. Korally Rugosa srednodevonskich otloženij Kolyvan-Tomskoj skladčatoj zony (Ob-Zajanaskaja Oblast). Silurijskie i devonskie korally aziatickoj časti SSSR. A. N. SSSR, Sibir. Otd. Inst. Geol. Geofiz., 50-79, Moskva.
• BIRENHEIDE, R. 1969. Typen mittel- und oberdevonischer Rugosa aus der Sammlung Goldfuss. - Senckenberg. Lethaea, 50, 37-55, Frankfurt a. M.
• BOJKOVA, K. A. 1954. Nekotorye vidy korallov Rugosa i Tabulata iz otloženij verchnego devona Russkoj platformy. - Sborn. Vsesoj. geol.-razv. neft. Inst., Paleont., 1, 44-51, Leningrad.
• BRITISH PALAEOZOIC FOSSILS. 1964. British Museum (Natural History), 1-208, London.
• BULVANKER, E. Z. 1941. Rugosa Glavnogo devonskogo polja. - Fauna Gl. devon, polja, 1, 133-137. Moskva.
• - 1958. Devonskie četyrechlučevye korally okrain Kuzneckogo bassejna. - Trudy Vses. Geol. Inst., 1, 1-212, Leningrad.
• CHAPMAN, E. J. 1893. On the corals and coralliform types of Paleozoic strata. - Trans. Roy. Soc. Canada, 39, 4, 39-48, Ottawa.
• CRANSWICK, J. S. & Fritz, M. A. 1958. Coral fauna of the Upper Abitibi River Limestone. - Proc. Geol. Assoc. Canada, 10, 37-70, Ottawa.
• CZARNOCKI, J. 1947. Przewodnik XX Zjazdu Polskiego Towarzystwa Geologicznego. W Górach Świętokrzyskich w r. 1947. - Roczn. P. T. Geol., 17, Warszawa.
• DEGTIAREV, D. D. 1951. Fauna korallov izvestnjakov, vključajuščich pašijskuju tolšču w čusovskom rajonie. - Ural. Gos. Univ. im. A. M. Gorkogo, 1-40, Sverdlovsk.
• DEMBIŃSKA-RÓŻKOWSKA, M. 1948. Korale dewońskie Gór Świętokrzyskich. - Wiad. Muzeum Ziemi, 4, 178-220, Warszawa.
• DUBATOLOV, W. N. & SPASSKIJ, N. J. 1970. Korally osnovnych paleobiogeografičeskich provincij devona. Zakonomernosti rasprostranenija paleozojskich korallov SSSR. - Inst. Geol. A. N. Est. SSR, Moskva.
• EDWARDS, H. M. & HAIME, J. 1851. Monographie des Polypiers fossils des terrains Paléozoïques. - Arch. Mus. Hist. Nat. Paris, 1-502, Paris.
• - 1853. A Monograph of the British fossil corals. 4: Corals from the Devonian formation. - Palaeont. Soc. Mon., 212-244, London.
• EHLERS, G. M. & STUMM, E. C. 1949. Corals of the Devonian Traverse Group of Michigan. 2: Cylindrophyllum, Depasophyllum, Disphyllum, Eridophyllum, and Synaptophyllum. - Cont. Mus. Paleont. Univ. Michigan, 8, 3, 21-41, Ann Arbor.
• ERMAKOVA, K. A. 1960. Korally devona Russkoj platformy i Timana. 1-14, Moskva.
• ETHERIDGE, R. 1899. On the corals of the Tamworth District, chiefly from the Moore Creek and Woolmol Limestones. - Rec. Geol. Survey N. S. Wales, 6, 151-183, Sidney.
• - 1902. Additions to the Middle Devonian and Carboniferous corals in the Australian Museum. - Rec. Austral. Museum, 4, 253-262, Sidney.
• FAGERSTROM, J. A. 1961. The fauna of the Middle Devonian Formosa Reef Limestone of southwestern Ontario. - J. Paleont., 35, X, 1-45, Tulsa.
• FEDOROWSKI, J. 1965. Lower Permian Tetracoralla of Hornsund, Vestspitsbergen. (Wyniki badań geologicznych Polskich wypraw Spitsbergeńskich). - Stud. Geol. Pol., 17, 3-173, Warszawa.
• - 1967. The Lower Permian Tetracoralla and Tabulata from Treskelodden, Vestspitsbergen. - Skirft. Norsk. Polarint., 142, 1 -44, Osol.
• FENTON, C. L. & FENTON, M. A. 1924. The stratigraphy and fauna of the Hackberry stage of the Upper Devonian. - Contr. Mus. Geol. Univ. Michigan, 1, 1-260, Michigan.
• FLÜGEL, H. 1956. Die Sandsteinfazies des Mitteldevons von Graz. - Anz. Österr. Akad. Wiss. (Math.-naturw. Kl.), 93, 45-57, Wien.
• - 1961. Stromatoporen und Korallen aus dem Mitteldevon von Feke (Antitaurus).- Senckenberg. Lethaea, 42, 377-409, Frankfurt.
• - & Schimunek, K. 1960. Revision der aus dem Mitteldevon von Graz beschreibenen Arten der Gattung Hexagonaria Gürich (Rugosa). - N. Jb. Geol. Paläont., Abh., 111, 1, 1-29, Stuttgart.
• FONTAINE, H. 1961. Les Madréporaires Paléozoïques du Viet-Nam, du Laos et du Cambodge. - Arch. Géol. Viet-Nam, 5, 1-276, Saigon.
• FRECH, F. 1885. Die Korallenfauna des Oberdevons in Deutschland. - Ztschr. Deutsch. Geol. Ges., 37, 21-130, Berlin.
• - 1886. Die Cyathophylliden und Zaphrentiden des Deutschen Mitteldevon. - Palaeont. Abh., 3, 3, 1-119, Berlin.
• GOLDFUSS, G. A. 1826-1833. Petrefacta Germaniae, 1. 1-76; 1826, 77-164; 1829, 165-240, 1831, 241-251, Düsseldorf.
• GRÄFF, W. 1958. Kritische Bemerkungen zu den als “Cyathophyllum" vermiculare aus dem Grazer Mitteldevon beschriebenen Korallen. - Mitt. naturw. Ver. Steiermark, 88, 79-103, Graz.
• GUNIA, T. 1964. Fauna otoczaków a zagadnienie wieku zlepieńców Witoszowa (Dolny Śląsk). - Roczn. P. T. Geol., 32, 4, 493-523, Kraków.
• - 1966. Nowe wyniki badań nad stratygrafią i paleogeografią górnego Dewonu depresji Świebodzic. - Z geologii Ziem Zachodnich z okazji XX-lecia polskich badań geologicznych, 160-183, Wrocław.
• - 1968. Fauna, stratygrafia i warunki sedymentacji górnego dewonu Depresji Świebodzic. - Geol. Sudetica, 4, 115-220, Warszawa.
• GÜRICH, G. 1896. Das Palaeozoicum im Polnischen Mittelgebirge, - Verh. Russ.-Kais. Min. Ges., 2, 32, 1-539, St. Petersburg.
• HAMADA, T. 1960. Middle Palaeozoic Formations in China and Korea. I: Korea and Northeast China. - Jap. J. Geol. Geogr., 31, 165-183, Tokyo.
• HILL, D. 1936. Upper Devonian corals from Western Australia. - J. Roy. Soc. West. Australia, 22, 25-38, Brisbane.
• - 1937. Type specimens of Paleozoic corals from New South Wales in W. B. Clarks first collection, and in the Strzelecki collection. - Geol. Mag., 74, 4, 145-153, London.
• - 1941. The Lower Middle Devonian rugose corals of the Murrumbidge and Goodradigbee rivers, N. S. Wales. - J. Proc. Roy. Soc. N. S. Wales, 74, 247-276, Sydney.
• - 1942a. The Devonian rugose corals of the Tamworth District. N. S. Wales.- Ibidem, 76, 142-146.
• - 1942b. Middle Devonian rugose corals from the Wellington District. - Ibidem, 76, 182-189.
• - 1942c. - The Middle Devonian rugose corals of Queensland. 3: Burdekin Downs, Fanning r., and Reid Gap, N. Queensland. - Proc. Roy. Soc. Queensland, 53, 4, 229-268, Brisbane.
• - 1950. Middle Devonian corals from the Buchan District, Victoria. - Ibidem, 62, 2, N. Ser., 137-164.
• - 1954a. Devonian corals from Waratah Bay, Victoria. - Proc. Roy. Soc. Victoria, 66, N. Ser., 105-118, Brisbane.
• - 1954b. Coral faunas from the Silurian of N. S. Wales and the Devonian of W. Australia. - Bull. Commonw. Austral., Dept. Nat. Devel. Geol. Geophys., 23, 1-51, Canberra.
• HINDE, G. J. 1890. Notes on the palaeontology of Western Australia. 2: Corals and Polyzoa. - Geol. Mag., 3, 7, 194-204, London.
• IVANIJA, V. A. 1953. Materiały k izučeniju nižnefranskogo kompleksa korallov Rugosa Kuzbassa. - Trudy Tomsk. Gosud. Univ. im. V. Kujbiševa, 124, 19-50, Tomsk.
• - 1965. Devonskie korally Rugosa Sajano-Altajskoj gornoj oblasti. - Tom. Gos. Univ. im. V. Kujbiševa, 5-398, Tomsk.
• JELL, J. 1969. Septal microstructure and classification of the Philipsastraeidae. - In: Campbell (ed.), Stratigraphy and Paleontology, 50-73, Canberra.
• JULL, R. K. 1965. Corallum increase in Lithostrotion. - Palaeontology, 8, 204-225, London.
• KAPLAN, A. A. 1969. Četyrechlučevye korally živetskich otloženij Bajanaula Čingiza i Predčingiza. - Izv. Vysších Učebn. Zaved., 1, 19-29, Leningrad.
• KAŹMIERCZAK, K. 1971. Morphogenesis and systematic of the Devonian Stromatoporoidea from the Holy Cross Mountains, Poland (Morfogeneza i systematyka dewońskich Stromotoporoidea z Gór Świętokrzyskich). - Palaeont. Pol., 26, 3-150, Warszawa.
• KETTNEROVÁ, M. 1932. Paleontologicke studie z čelechovickeho devonu 4: Rugosa.- Trav. Inst. Geol. Paläont. Univ. Charles, 1-97, Praha.
• KOZŁOWSKI, S. 1962. Wycieczka II E. Przewodnik XXXV Zjazdu P. T. Geol. Kielce. 16-19, Warszawa.
• LAMBE, M. L. 1900. A revision of the genera and species of Canadian Paleozoic corals: The Madreporaria Perforata and the Alcyonaria. - Cont. Canad. Poleont. Geol. Survey Canada, 4, 1-96, Ottawa.
• LANG, W. D. & SMITH, S. 1935. Cyathophyllum caespitosum Goldfuss and other Devonian corals considered in a revision of that species. - Quart. J. Geol. Soc., 91, 538-590, London.
• - , - , THOMAS, H. D. 1940. Index of Palaeozoic coral genera. 1-231, London.
• LEBEDEV, N. I. 1902. Rol’ korallow v devonskich otloženijach Rossii. - Trudy Geol. Kom., 17, 2, 1-137, St. Petersburg.
• LECOMPTE, M. 1968. La Belgique et le Nord de la France. In: D. H. Oswald (ed.), Int. Symp. Devon. System, 2, 15-52, Calgary.
• - 1970. Die Riffe im Devon der Ardennen und ihre Bildungsbedingungen. - Geol. et Palaeont., 4, 25-71, Marburg.
• LE MAITRE, M. 1934. Étude sur la faune des calcaires dévoniens du Bassin d’Ancenis. - Mém. Soc. Géol. Nord., 12, 1-267, Lille.
• - 1937. Étude sur la faune corallienne des calcaires Givétiens de la Ville-De-d’Ardin (Deux Sèvres).-Bull. Soc. Géol. France, 5, 7, 105-128, Paris.
• - 1947. Contribution à l’étude du Dévonien du Tafilalet. 2: Le récif coralligène de Ouihalane. - Notes Serv. Géol. Maroc, 67, 1-112, Lille.
• LENZ, A. 1961. Devonian rugose corals of the Lower Valley, northwest territories. In: Geology of the Arctic, 1, 500-514, Toronto.
• LEWANDOWSKI, M. 1971. Stratygrafia górnego dewonu okolicy Zagórza i Wietrzni na podstawie konodontów. - Unpublished Reports Inst. Geol. U. W., Warszawa.
• MA, T.Y.H. 1937. On the seasonal growth in Palaeozoic tetracorals and the climate during the Devonian period. - Palaeont, Sinica, B, 2, 3, 1-50, Nanking.
• MAŁKOWSKI, H. 1971. Stratygrafia górnego dewonu okolic Górna na podstawie konodontów.- Unpublished Reports. Inst. Geol. U. W., Warszawa.
• MANSUY, H. 1912. Paléontologie, II Partie. In: J. Deprat & H. Mansuy, Étude Géologique du Yun-nan Oriental. - Mém. Serv. Géol. Indochine, 1, 2, 1-146, Hanoi-Haipong.
• MCLAREN, D. J. & NORRIS, A. W., 1964, Fauna of the Devonian Horn Plateau formation, District of Mackenzie. - Bull. Geol. Surv. Canada, 114, 1-74, Ottawa.
• - , - , & CUMMING, L. M., 1970. Biochronology. 11: Devonian faunas. In: R. W. J. Douglas (ed.), Geology and economic minerals of Canada. - Bull. Geol. Surv., Calgary.
• MEEK, F. B. 1877. United States Geological Exploration of the fortieth parallel. 1: Palaeontology. 29-31, Washington.
• MIDDLETON, G. V. 1959. Devonian tetracorals from South Devonshire, England. - J. Paleont., 32, 139-160, Tulsa.
• OLIVER, W. A. JR. 1967. Succession of rugose coral faunas in the Lower and Middle Devonian of east N. America. In: D. H. Oswald (ed.), Int. Symp. Devon. System, 2, 733-744, Calgary.
• PEDDER, A. E. H. 1963. Two new genera of Devonian tetracorals from Australia.- Proc. Linn. Soc. N. S. Wales, 88, 364-367, Sydney.
• - , JACKSON, J. H. & ELLENOR, D. W. 1969. An interim account of the Middle Devonian Timor Limestone of Nort-Eastern New South Wales. - Ibidem, 94, 3, 242-272, Melbourne.
• REETZ, H. V. 1901. Beiträge zur Kenntnis der Fauna as den devonischen Schichten am Rande des Steinkohlen-Bassins von Kusneck (West-Sibirien). 1-393, St. Petersburg.
• PENECKE, K. A. V. 1887. Über die Fauna und das Alter einiger paläozoischer Korallenriffe der Ostalpen. - Ztschr. deutch. geol. Ges., 39, 267-276, Berlin.
• - 1904. Das Sammelergebnis Dr. Franz Schaffers aus dem Oberdevon von Hadschin im Antitaurus. - Jb. geol. Reichsanst. 53, 140-152.
• PHILIP, G. M. 1962. The paleontology and stratigraphy of the Siluro-Devonian sediments of the Tyers area, Gippsland, Victoria. - Proc. Roy. Soc. Victoria, 75, 2, 123-246, Melbourne.
• - & PEDDER, A. E. H. 1964. A re-assessment of the age of the Middle Devonian of South-eastern Australia. - Nature, 202, 1323-1324, St. Albans.
• - & - 1967. Stratigraphical correlation of the principal Devonian Limestone sequences of Eastern Australia. In: D. H. Oswald (ed.), Int. Symp. Devon. System, 2, 1025-1041, Calgary.
• PICKETT, J. 1967. Untersuchungen zur Familie Phillipsastraeidae (Zoantharia Rugosa). - Senckenberg. Lethaea, 48, 1-89, Frankfurt a. M.
• REED, F. R. C. 1922. Devonian fossils from Chitraland the Pamirs. - Palaeont. Indica, N. ser., 6, 1-134, Calcutta.
• ROEMER, F. A. 1855. Beiträge zur geologischen Kenntnis des nordwestlichen Harzgebirges.- Palaeontographica, 3, 1, 1-52, Stuttgart.
• RÓŻKOWSKA, M. 1960. Blastogeny and individual variation in tetracoral colonies from the Devonian of Poland (Blastogeneza i zmienność osobnicza w koloniach Tetracoralla z dewonu Polski). - Acta Palaeont. Pol., 5, 1, 3-64, Warszawa.
• SCHLÜTER, C. 1881. Uber einige Anthozoen des Devon. - Verh. naturhist. Ver. Rheinl., 38, 189-232, Bonn.
• - 1889. Anthozoen des rheinischen Mitteldevon. - Abh. Geol. Spezialk. Preussen, 8, 4, 259-465, Berlin.
• SCHOUPPÉ, A. v. 1965. Die mittel - bis oberdevonische Korallenfauna von Kuragh (Chitral). - Ital. Exp. to the Karakorum (K²) and Hindu Kush. Prof. Ardito Desio leader. Leiden.
• - & STACUL. P. 1966. Morphogenese und Bau das Skelettes der Pterocorallia.- Palaeontographica, Suppl., 11, 1-186, Stuttgart.
• SCRUTTON, C. T. 1969. Corals and stromatoporoids from the Chudleigh Limestone.- Proc. Ussher. Soc., 2, 102-106, Redruth.
• SEMENOFF-TIAN-CHANSKY, P. 1961. Madréporaires paléozoïques. In: P. Semenoff, J. Lafuste & Durand-Delga, Madréporaires du Dévonien du Chénoua (Algérie). - Bull. Soc. Géol. France, 7, III 292-313, Paris.
• SLOSS, L. L. 1939. Devonian rugose corals from the Traverse beds of Michigan. - J. Paleont., 13, 52 73, Tulsa.
• SMITH, S. 1945. Upper Devonian corals of the Mackenzie River Region Canada. - Spec. Pap. Géol. Soc. Amer., 59, 1-126, New York.
• SOBOLEV, D. 1904. Devonskie otloženija profilja Grzegorzewice-Skały-Włochy.- Izv. Varš. Polit. Inst., 1-107, Varšava.
• SORAUF, J. E. 1970. Microstructure in the exoskeleton of some Rugosa (Coelenterata).- J. Paleont., 45, 1, 23-32, Tulsa.
• SOSHKINA, E. D. 1939. Verchnedevonskie korally Rugosa Urala. - Trudy Paleont. Inst. Akad. Nauk SSSR, 6, 4, 1-112, Moskva-Leningrad.
• - 1941. Sistematika srednedevonskich Rugosa Urala. - Ibidem, 10, 4, 1-53.
• - 1949. Devonskie korally Rugosa Urala. - Ibidem, 15, 4, 1-160.
• - 1951. Pozdnedevonskie korally Rugosa, ich sistematika i evoljucija. - Ibidem, 34, 1-122.
• - 1952. Opredetitel’ devonskich četyrechlučevwych korallov. - Ibidem, 39, 1-127.
• - 1954. Devonskie četyrechlučevye korally Russkoj platformy. - Ibidem, 52, 1-74.
• SPASSKIJ, N. J. 1955. Korally Rugosa i ich značenie dla stratigrafii srednego devona zapadnogo sklona Urala. - Trudy Vsesoj. Nauč.-Issled. Geol. Razv. Inst., 90, 92-169, Leningrad.
• - 1967. Značenie devonskich četyrechlučevych korallov dla paleobiogeografičeskogo rajonirovanija SSSR. - Trudy Vsesoj. Paleont. Obšč., 9, 49-55, Moskva.
• STRUSZ, D. L. 1961. Lower Palaeozoic corals from New South Wales. - Palaeontology, 4, 334-361, London.
• - 1965. Disphyllidae and Phacellophyllidae from the Devonian Garra Formation of New South Wales. - Ibidem, 8, 518-571.
• STUMM, E. C. 1938. Upper Middle Devonian Rugose Corals of the Nevada Limestone. - J. Paleont., 12, 478-485, Tulsa.
• - 1940. Upper Devonian rugose corals of the Nevada Limestone. - Ibidem, 14, 57-67.
• - 1949. Corals of the Traverse group of Michigan. 2: Cylindrophyllum, Depasophyllum, Disphyllum, Eridophyllum, and Synaptophyllum. - Contr. Mus. Paleont. Univ. Michigan, 8, 3, 21-41, Ann Arbor.
• - 1968. The corals of the Middle Devonian Temile Creek Dolomite of Northwestern Ohio. - Ibidem, 22, 37-44.
• SZULCZEWSKI, M. 1971. Upper Devonian conodonts, stratigraphy and facial development in the Holy Cross Mountains (Konodonty, stratygrafia i rozwój facjalny górnego dewonu Gór Swiętkorzyskich). - Acta Geol. Pol., 21, 1, 1-129, Warszawa.
• TAYLOR, P. W. 1951. The Devonian tetracorals of the Plymouth Limestone. - Trans. Roy. Geol. Soc. Cornwall, 18, 161-214, Penzance.
• TSIEN, H. H. 1969. Contribution à l’étude des Rugosa du Couvinien dans la région de Couvin. - Mém. Inst. Géol. Univ. Louvain, 25, 1-174, Louvain.
• - 1970. Espèces du genre Disphyllum (Rugosa) dans le Dévonien moyen et le Fransnien de la Belgique. - Ann. Soc. géol. Belgique, 93, 160-182, Bruxelles.
• WANG, H. C. 1948a. Middle Devonian rugose corals of eastern Yunnan. - Contr. Geol. Inst. Univ. Peking, 33, 1-45, Peking.
• - 1948b. Some Middle rugose corals from Tushan and Tuyun, Kueichow. - Nat. Peking Univ. fiftieth Anniv. Pap. geol. ser., 105-113, Peking.
• WARREN, P. S. 1928. The Palaeozoic of the Crowsnest Pass, Alberta. - Mem. Trans. Roy. Soc. Canada, 3, 22, 4, 109-119, Ottawa.
• WEDEKIND, R. 1922. Zur Kenntnis der Stringophyllen des oberen Mitteldevon.- Sitz. Ber. Ges. Bef. Naturw., 14, 1-93, Marburg.
• YABE, H. & HAYASAKA, J. 1920. Palaeontology of Southern China. - Geogr. Res. China, 1911-1916, Rept. Tokyo Geogr. Soc., 1-221, Tokyo.
• - 1920. Atlas of fossils. - Geogr. Res. China, 1911-1916, Rept. Tokyo Geogr. Soc., Tokyo.
• YOH, S. S. 1937. Die Korallenfauna des Mitteldevons aus der Provinz Kwangsi, Südchina. - Palaeontographica, 87, 45-76, Stuttgart.
• YÜ, C. C. 1947. Some Devonian fossils from Kweilin and other localities in Kwangsi.- Bull. geol. Soc. China, 27, 123-140, Nanking.