PL
Znaczny wzrost populacji ludzkiej oddziałuje nawet na okolice subarktyczne, gdzie stworzył możliwości inwazji dla południowych synantropijnych much plujek (np. Lucilia illustris i Calliphora erythrocephala). Obserwuje się również przejście rodzimych gatunków subarktycznych w faunę synantropijną. Z tych gatunków Phormia terrae-novae poszerzyła swój zasięg jako gatunek miejski na południowe tereny, gdzie nie jest zdolna do życia w stanie dzikim. W warunkach subarktycznych niską temperaturę plujki kompensują heliofilią. Mimo nieprzerwanego światła dziennego temperatura i wilgotność względna powietrza wykazują dobową okresowość, powodując również u much plujek jednowierzchołkowy rytm dobowy. Heliofilia i maksymalna aktywność w południe wywołują tendencje do składania jaj w padlinie na pochyłościach o południowej ekspozycji słonecznej. Zapewnia to bowiem najlepsze cieplne warunki dla rozwoju larw. Okres rozwoju Cynomyia mortuorum na południowych zboczach wynosi 51-71 dni, na północnych zaś 77-85 dni.