EN
Cooperative breeding is not common among birds, although its frequency is relatively high within the Corvidae family. We study the effect of group breeding on the reproductive biology of the Carrion Crow Corvus corone, a species that was usually described as non-cooperative. Our study population is located at the southern limit of the distribution of the species, which confers special characteristics to its breeding biology. Early breeders had a significantly larger clutch size and produced a higher number of fledglings. Replacement clutches were very rare and always unsuccessful, contrary to what happens in other European Carrion Crow populations. More than half of the breeding attempts (66.1%) in our study area showed cooperative breeding but it had only a significant effect on laying date — group-breeding females laid eggs significantly earlier than did pair-breeding females. We also explored brood parasitism by Great Spotted Cuckoos Clamator glandarius on the reproductive success of Carrion Crows. Brood parasitism reduced the number of both hatched nestlings and fledglings. However, group-breeding and pair-breeding nests had similar probabilities of being parasitized. Finally, we also examined the effect of some meteorological variables on the breeding performance of Carrion Crows. The average precipitation during the nestling period was positively related with number of fledglings raised.
PL
Gniazdowanie kooperatywne, polegające na udziale, poza parą lęgową, pomocników gniazdowych w opiece nad pisklętami, nie jest bardzo rozpowszechnione u ptaków, choć jego częstość występowania jest dość wysoka u ptaków krukowatych. W przypadku czanowrona badane dotąd populacje wykazywały się najczęściej typowym gniazdowaniem pojedynczych par. Tylko w przypadku ptaków z północnej Hiszpanii stwierdzono, że w blisko 75% lęgów występują pomocnicy gniazdowi. Podobne zjawisko stwierdzono także w badanej populacji zlokalizowanej na południowej granicy zasięgu gatunku w południowo-wschodniej Hiszpanii. Celem pracy było określenie wpływu typu gniazdowania — gniazdowanie kooperatywne lub nie — oraz warunków pogodowych na biologię lęgów i przeżywalność młodych. Jako, że krukowate na tym terenie podlegają pasożytnictwu lęgowemu ze strony kukułki czubatej, w analizach uwzględniono także, czy lęg czarnowrona zawierał jaja tego pasożyta lęgowego. Rodzaj gniazdowania na danym terytorium — kooperatywne lub nie — określano obserwując ptaki przy gnieździe oraz przy specjalnie wykładanej w okolicy gniazda padlinie. Jako, że czarnowrony są terytorialne, zakładano, że przy padlinie obserwowane będą wyłącznie osobniki związane z danym terytorium. Przeżywalność piskląt, rozpatrywaną jako przeżywalność w okresie 5 tygodni po opuszczeniu gniazda, gdy pisklęta znajdują się pod opieką rodziców oraz przeżywalność do kolejnego sezonu lęgowego, badano przy wykorzystaniu nadajników telemetrycznych. Stwierdzono, że w przypadku 66% badanych lęgów ptaki gniazdowały kooperatywnie, a średnia wielkość grupy wynosiła 3 osobniki (maksymalnie 7). Na poszczególnych terytoriach w kolejnych latach mogło dochodzić do zmian statusu gniazdujących ptaków (z pojedynczych par na grupy i odwrotnie — apendyks 1). Typ gniazdowania wpływał na termin przystępowania do lęgów — pary z pomocnikami przystępowały do lęgów wcześniej niż pary bez pomocników, ale nie wpływał na wielkość lęgu, liczbę wyklutych piskląt, liczbę piskląt padłych z głodu i liczbę podlotów (Tab. 1, Tab. 3). Ogólnie, czarnowrony przystępujące do lęgów wcześniej miały większe zniesienia i wyprowadzały więcej piskląt (Fig. 1). Termin przystępowania do lęgów i wielkość zniesienia wpływały na liczbę piskląt zdychających z głodu (Tab. 2). Lęgi powtarzane były w badanej populacji bardzo rzadkie i nigdy nie kończyły się sukcesem. Średnio 23% lęgów czarnowrona zawierało jaja kukułki czubatej, jednak typ gniazdowania nie wpływał na prawdopodobieństwo wystąpienia pasożytnictwa lęgowego. Lęgi z jajami kukułki charakteryzowały się niższą liczbą wyklutych piskląt oraz niższą liczbą podlotów opuszczających gniazdo (Tab. 2, Fig. 2). Stwierdzono, że opady, w okresie przebywania piskląt w gnieździe wpływały pozytywnie na liczbę podlotów opuszczających gniazda, co tłumaczone jest zwiększeniem dostępności pożywienia wraz ze wzrostem wilgotności. Przeżywalność piskląt wynosiła 75% i nie różniła się między lęgami pod opieką par z i bez pomocników gniazdowych. Wszystkie martwe pisklęta zostały znalezione w 5 pierwszych tygodniach po opuszczeniu gniazda.