Ocena resztek pozbiorowych odmian samokonczacych i tradycyjnych lubinu zoltego przy uprawie na roznych kompleksach glebowych

• Autorzy: Harasimowicz-Hermann G
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Spośród porównywanych odmian łubinu żółtego, samokończąca odmiana Manni przewyższała Radames pod względem wytworzonej masy resztek pozbiorowych na kompleksie żytnim słabym. Radames na kompleksie żytnim bardzo dobrym nagromadziła w roku suchym najwięcej azotu. Odmiana tradycyjna Juno i samokończąca Manru wykazały podobną reakcje na suszę i kompleks glebowy. Węższa rozstawa rzędów (15 cm) była korzystniejsza w roku o dobrych warunkach wilgotnościowych. Masa resztek pozbiorowych i nagromadzonego przez łubiny azotu była w obu latach badań większa na kompleksie żytnim słabym niż na żytnim bardzo dobrym. Na kompleksie żytnim słabym, większą masę resztek pozbiorowych i azotu stwierdzono przy uprawie łubinu żółtego odmiany tradycyjnej Juno i samokończącej Manru niż samokończącej Radames. Na kompleksie żytnim bardzo dobrym, średnio z dwóch lat badań, tradycyjna odmiana łubinu żółtego Juno pozostawiła więcej resztek pozbiorowych i azotu niż odmiany samokończące Manru i Radames.

EN

Out of three compared yellow lupine varieties, the self-ending one Manni, surpassed the second one - Radamcs on poor rye complex, when weight of post-harvest residues was considered. The Radames variety cultivated on a very good rye complex during a dry year revealed high cumulation of nitrogen. The traditional variety Juno and the self-ending one Manni demonstrated similar response to drought and soil complex. Smaller distance between rows (15 cm) was the best in the year with good moisture conditions. The weight of post-harvest residues and nitrogen content in lupines were higher botli in the year 1991 and 1992, of good and bad moisture conditions, respectively, on a poor rye complex. On a poor rye complex bigger and equivalent residual effect had the cultivation of the traditional variety Juno and the self-ending Manni than that of Radamcs. On a very good rye complex the pre-harvest value of the studied varieties was similar, however, the traditional variety Juno was found to react negatively to drought.

Słowa kluczowe

PL

resztki pozniwne; gleby; azot; uprawa roslin; rody samokonczace; zawartosc azotu; odmiany roslin; lubin zolty

• Wydawca: -
• Czasopismo: Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
• Rocznik: 1994
• Tom: 414
• Opis fizyczny: s.169-178,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Harasimowicz-Hermann G

• Akademia Techniczno-Rolnicza, ul.Mazowiecka 28, 85-084 Bydgoszcz

Bibliografia

• 1. Batalin M. (1962). Studium nad resztkami pożniwnymi roślin uprawnych w łanie. Rocz. Nauk Roln., s. D, T. 98.
• 2. Duchanin A. (1972). Właściwości systemu korzeniowego żółtego łubinu pastewnego w warunkach gleb piaszczystych. Zesz. Probl. Post. Nauk Roln., z. 137, 253-260.
• 3. Harasimowicz-Hermann G. (1993). Wpływ architektury łanu na masę resztek roślinnych łubinu żółtego i wąskolistnego odmian samokończących w porównaniu z tradycyjnymi. Mat. Konf. Nauk. PAN, "Łubin-Białko-Ekologia". Poznań, w druku.
• 4. Januszewicz E. (1993). Wpływ wybranych czynników środowiska na wzrost korzeni młodych roślin łubinu żółtego. I Kongres PTNA. Fragm. Agronom. 4/93, 179-181.
• 5. Jasińska Z., Kotecki A. (1993). Produktywność różnych form łubinu żółtego w zależności od obsady roślin. Mat. Konf. Nauk. PAN, "Łubin-Białko-Ekologia". Poznań, w druku.
• 6. Köenecke G. (1974). Zmianowania, PWRiL. W-wa.