EN
Latent form of monophenolase of mushroom polyphenol oxidase (PPO) was activated by 0,1 % sodium dodecyl sulfate (SDS). The addition of increasing concentrations of 4-methylcatechol diminished lag period of active and total monophenolase activity, measured using p-cresol with L-proline as a substrate. Changes of lag period were described by equation of one phase exponential decay when concentration of substrate varied from 1 to 10 mM. Affinity (1/Km) toward substrate of latent monophenolase was over two times higher than that of the active form, while the maximum velocity (Vmax) was two times lower. The catalytic power (Vmax/Km) of both forms of monophenolase were almost equal. Electrophoretic analysis followed by scanning technique of the gels was used. Absorbancy of spots, determined from computer image of isoenzyme bands pattern allowed for qualitative and quantitative estimation of electrophoregrams. Presence of one additional clearly defined slow migrating isoenzyme for SDS activated monophenolase differed in this respect active (2 bands) and total (3 bands) forms of monophenolase. Key words: Agaricus bisporus; mushroom; latent and active monophenolase; lag period; enzyme kinetic; electrophoretic isoenzyme pattern.
PL
Utajoną formę monofenolazy pieczarek (Agaricus bisporus) aktywowano 0,1% roztworem siarczanu dodecylosodowego (SDS). Dodanie wzrastających ilości 4-metylokatecholu obniżało opóźnienie czasowe tzw. „lag period" reakcji enzymatycznej całkowitej (aktywna + utajona) i aktywnej formy monofenolazy, dla substrátu p-krezol-l-prolina. Zmiany „lag periodu" opisano równaniem wykładniczym w zakresie stężeń substrátu 1-10 mM. Powinowactwo do substrátu utajonej formy monofenolazy było ponad dwukrotnie większe niż aktywnej, natomiast szybkość maksymalna (Vmax) była dwukrotnie mniejsza. Siła katalityczna (Ymax / Km) obydwu form monofenolazy była prawie jednakowa. Rozdział elektroforetyczny i następnie „skaningowanie" żeli pozwoliło na uzyskanie obrazu komputerowego wzoru izoenzymatycznego oraz na jego ilościową ocenę. Obecność jednego dodatkowego izoenzymu we wzorze izozymowym obydwu form aktywnej i utajonej łącznie (3 frakcje), odróżniało go od wzoru izozymowego tylko formy aktywnej (2 frakcje).