EN
Studies were carried out in two breeding colonies of the Reed Cormorant Phalacrocorax africanus in the Dewetsdorp district, Free State, South Africa. Nests were situated on Rhus lancea and Salix babylonica, 0.5 to 7 m above (mean 6.5 m, n=192) ground and were built of fresh leafy willow twigs. Breeding activity was extended from October till April with two laying peaks, in the middle of October (first brood) and in the middle of February (second brood). Average clutch size was 3.4 (n=200) ranging from 1 to 5. Hatching success was 46%, fledgling success — 59%, reproductive success — 27% and nest success —36%, although very low predation was noted. The cormorants show two peaks of activity, between 5h and 7h and more conspicuous between 17h and 18h. Small farm dams were the main feeding places. The bulk of diet consisted frogs: Rana angolensis and Xenopus laevis and small fish. Coleoptera, larvae of Odonata, crabs and plants constituted supplementary food. No preference for prey species but preference for small sized fish has been shown.
PL
Badania prowadzono w krajobrazie rolniczym Oranii (centralna część Afryki Południowej). W rejonie badań dominują pastwiska z roślinnością przejściowego zespołu Cymbopogon-Themeda oraz licznymi małymi stawami. Kormorany gniazdowały w 2 koloniach liczących po kilkadziesiąt par każda. Gniazda były zakładane na drzewach i krzewach karee Rhus lancea i wierzby Salix babylonica na wysokości od 0.5 do 7 m (średnio 2.7 m, n=192, ryc. 1). Były one zbudowane wyłącznie z ulistnionych gałązek wierzbowych. Ptaki te gniazdowały tu w okresie południowego lata (październik — kwiecień) z dwoma szczytami składania jaj (dwa lęgi): pierwszy w trzeciej dekadzie października i drugi w połowie lutego. Wielkość zniesienia wahała się od 1 do 5 jaj, średnio — 3.4 jaj (n=200 gniazd). Sukces kłucia wynosił 46%, sukces - pierzenia — 59%, sukces rozrodu — 27% a sukces gniazdowania — 36% (ryc. 2), mimo że zanotowano bardzo nieznaczny stopień drapieżnictwa. Przeprawadzono także badania nad rozwojem piskląt (ryc. 3 i 4). Kormorany afrykańskie wykazały dwa szczyty aktywności, pierwszy miedzy godziną 5 a 7 i drugi, wyraźniejszy, między godziną 17 a 18 (ryc. 5). Między godziną 9 a 15 kormorany wykazywały bardzo niską aktywność. Ptaki odlatywały na żerowiska zwykle pojedynczo (ryc. 6) i najczęściej w tym kierunku, gdzie znajdowało się dużo małych stawów, rzadko tylko w kierunku rzeki. Najczęstsza zdobycz stanowiły żaby, zwłaszcza dwa gatunki: Rana angolensis i Xenopus laevis. Dosyć często kormorany łowiły także ryby o małych rozmiarach, a okazjonalnie kraby, larwy ważek, wodne chrząszcze i rośliny (tab. 1). Wykazano tylko nieznaczne roczne różnice w proporcji głównych ofiar (tab. 2). Wyniki potwierdzają przepuszczenie, że kormorany afrykańskie nie wykazują preferencji do gatunków ofiar, polując na takie gatunki, które są liczne i łatwe do schwytania (ryc. 7). Preferują natomiast ryby o małych rozmiarach.