EN
The growth, size variability, condition coefficient and percentage of fish with external deformities were compared in juvenile crucian carp (initially 31 mm TL and 0.36 g BW) which were fed intensively four starters only for 120 days at 25ºC. The best weight gain was achieved by fish fed an experimental carp diet with the lowest fat content (7.4%) and a commercial diet for eel containing 15.9% fat (4.33 and 4.15 g BW, respectively). In contrast to the experimental diets, both commercial diets produced fish with high condition coefficient values and a very high (37.2 or 62.7%) percentage of individuals with different external deformities. Size variability did increase over the course of the experiment except in the fish fed the high-energy diet for eel. Survival rates ranged between 96.5 and 99.5%. Our results indicate that juvenile crucian carp can be successfully reared exclusively on dry diets but not the commercial ones for eel or carp used in the present experiment.
PL
Celem badań było określenie wpływu żywienia starterami w warunkach kontrolowanych na niektóre jakościowe i ilościowe cechy młodocianego karasia pospolitego Carassius carassius L. Materiałem wyjściowym były ryby w wieku 165 dni, o średniej długości całkowitej i masie ciała odpowiednio około 31 mm i 0,36 g, o znanym, jednakowym w każdej grupie doświadczalnej rozkładzie wielkości. Podchowywano je przez 120 dni w przepływowych akwariach (V = 20 dm³) w zagęszczeniu 5 sztuk na dm³, w temperaturze 25°C. Karasia intensywnie żywiono czterema starterami: karpiowym Carp Starter (Aller Aqua, Dania), węgorzowym EEL (Trouw, Hiszpania), karpiowymi ASTA I i ASTA II (obie produkcji krajowej). Charakterystykę starterów podano w tabeli 1. Przeżywalność na wszystkich paszach była bardzo wysoka (96,5-99,5%, tabela 2), a tempo wzrostu długości (0,25 do 0,30 mm d⁻¹ ITL) porównywalne z innymi gatunkami ryb karpiowatych. Najlepszy wzrost długości i masy osobniczej stwierdzono u ryb żywionych paszą ASTA II (odpowiednio 67,7 mm i 4,33 g). Szybki wzrost i wysoka przeżywalność na wszystkich użytych paszach sugerują, że 25 °C znajduje się blisko termicznego optimum dla podchowu karasia pospolitego. Różnicowanie się wielkości osobniczej ryb rosło z czasem we wszystkich grupach z wyjątkiem żywionej paszą węgorzową (rys. 1 i 2), co uznano za efekt konkurencji pokarmowej. Była ona zapewne najmniejsza w grupie żywionej tą właśnie paszą, gdyż zawierała ona najwięcej energii. U ryb żywionych starterami komercyjnymi wystąpiły deformacje ciała (starter węgorzowy - 62,7% osobników, pasza karpiowa - 37,2%). Przyczyną tego najprawdopodobniej było przetłuszczenie tkanek, co pośrednio może potwierdzić wyższa wartość współczynnika kondycji u ryb żywionych paszami komercyjnymi w porównaniu ze starterami ASTA. Uzyskane wyniki dowiodły, że tylko startery ASTA nadają się do intensywnej produkcji materiału zarybieniowego karasia pospolitego w warunkach kontrolowanych.