PL
Kultury Azji przywiązują dużą wagę do sił natury i do ludzkiej wrażliwości sensorycznej i emocjonalnej. U podstaw cywilizacji azjatyckiej leży życie oparte na symbiozie. Cechą takiego podejścia jest wielki szacunek dla przyrody, dla piękna stworzonego przez naturę. Japończyk czuje się jedynie cząstką przyrody; naturalną konsekwencją takiego spojrzenia na świat jest więc odczucie przestrzeni jako zmaterializowanej, nie zaś - jak dla Europejczyka - traktowanie jej jako pustki. Przestrzeń architektoniczna traktowana jest w sposób wizualnie ciągły, bez odcinania się od otoczenia, a wręcz odwrotnie, z wykorzystaniem jego walorów w tworzeniu łącznej kompozycji wnętrza i świata zewnętrznego. Autorka przedstawia te problemy na przykładzie twórczości architektonicznej Kisho Kurokawy.
EN
Asian cultures attach great importance to the forces of nature and human sensory and emotional sensitivity. Life based on symbiosis underpins Asian civilisation. Such approach shows great respect for nature, the beauty created by it. The Japanese feel they are only, a particle of nature; thus, the natural consequence of such approach to the world is the feeling of materialised space, while Europeans treat space as emptiness. Architectural space is treated as a visual continuity, without separating it from its surroundings: in contrast, its values are used for the creation of the interior and exterior world. The author presents these issues using architectural works by Kisho Kurokawa as an example.