EN
The aim of the study was (1) to determine changes in the total (TC), free (FC) and esterified (EC) L-carnitine (C) in plasma and urine of biathlonists ingesting various doses of C and (2) to find out whether the quantities of C ingested with the diet covered the metabolic needs for this compound. Male (n = 24) and female (n = 22) athletes, aged 17 years were divided in 4 groups given 0, 250, 500 and 750 mg-d"1 of C, respectively. The contents of energy, selected nutrients and of C were assessed by using the food composition tables. Relative C deficiency was determined from FC/TC and EC/FC ratios obtained from plasma measurements. The supplementation with C increased its concentration in plasma and excretion of FC and TC with urine, the levels of EC remaining relatively stable. Mean values of FC/TC and EC/FC ratios were within normal limits and did not depend on the degree of supplementation with C. However, relative C deficiency was observed in two men and five women and could have resulted from a too low C intake with diet or from an intensified catabolism of fatty acids. Supplementing athletes with small doses of C (250-500 mg·d-1) may thus be recommendable.
PL
Celem pracy było prześledzenie zmian stężenia wolnej, całkowitej i zestryfikowanej L-karnityny w osoczu i moczu biathlonistów po podaniu im różnych dawek tego związku i próba odpowiedzi na pytanie czy ilość pobranej karnityny z pożywieniem zaspokaja potrzeby metaboliczne badanych. W badaniach uczestniczyło 24 zawodników i 22 zawodniczki w wieku około 17 lat, których podzielono na 4 grupy. Badani z poszczególnych grup otrzymywali odpowiednio: 0, 250, 500 i 750 mg preparatu karnityny dziennie. Podaż energii, wybranych składników pokarmowych i karnityny w jadłospisach oszacowano na podstawie tabel żywieniowych. Względne niedobory karnityny oceniano na podstawie wskaźników: karnityna wolna do całkowitej i karnityna zestryfikowana do wolnej zmierzonych w osoczu. Podawanie preparatu karnityny powodowało podwyższenie poziomu w osoczu i wzrost wydalania z moczem wolnej i całkowitej karnityny. Poziom zestryfikowanej karnityny ulegał nieznacznym zmianom w zależności od podanej dawki preparatu. Średnie wartości wskaźników: karnityna wolna do całkowitej i karnityna zestryfikowana do wolnej były w normie i nie zależały od wielkości uzupełniającej dawki karnityny. Rozpatrując wyniki indywidualnie zaobserwowano, że względne niedobory karnityny wystąpiły u dwóch mężczyzn i pięciu kobiet co stanowiło odpowiednio 8 i 23% badanych. Względne niedobory mogły być skutkiem zbyt niskiego spożycia tej substancji z dietą (szczególnie u kobiet) lub wzmożonego katabolizmu kwasów tłuszczowych w organizmie badanych. Wydaje się, że podawanie osobom obciążonym dużym wysiłkiem fizycznym niewielkich uzupełniających dawek karnityny w ilości 250-500 mg dziennie może być uzasadnione.