EN
Native barley starch and its waxy variety were subjected to chemical modification (esterification with sodium trimetylphosphate) and physical modification (heating at 200°C or microwave radiation). Unmodified starches and their preparations were examined in respect of the phosphorus rand amylose content, reduction and swelling capacities, water solubility, and pasting characteristics. On a basis of the results obtained it was found І that there were differences in some physico-chemical properties between native starch and waxy starch and that the modifications applied caused f further changes in these properties.
PL
Celem niniejszej pracy było porównanie wybranych właściwości fizykochemicznych skrobi jęczmiennej i skrobi jęczmiennej woskowej oraz ich postaci modyfikowanych chemicznie i fizycznie. Skrobie natywne poddano następującym modyfikacjom: 1. fosforylacji trimetafosforanem sodu w zawiesinie wodnej przy pH=9,0, 2. napromieniowaniu mikrofalami w kuchence mikrofalowej przez 14 min., 3. ogrzewaniu konwekcyjnemu w suszarce w temperaturze 200°C przez 2 godz. Uzyskane preparaty modyfikowane oraz skrobie z których zostały otrzymane przebadano pod względem zawartości fosforu, amylozy, redukcyjności, zdolności pęcznienia i rozpuszczalności w wodzie oraz charakterystyki kleikowania. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że skrobie jęczmienne natywna i woskowa różnią się między sobą właściwościami fizykochemicznymi, a zastosowane modyfikacje spowodowały dalsze zmiany tych właściwości. Uzyskane z obydwu skrobi fosforany charakteryzowały się mniejszą zawartością amylozy i zdolnością redukcyjną oraz niższą temperaturą kleikowania w stosunku do skrobi wyjściowych. Natomiast wykazywały większą zawartość fosforu, większą zdolność pęcznienia i rozpuszczalność w wodzie oraz wyższe wartości lepkości niż odpowiednie skrobie wyjściowe. W wyniku modyfikacji poprzez napromieniowanie mikrofalami otrzymano preparaty odznaczające się większą rozpuszczalnością i niższymi wartościami lepkości w porównaniu do skrobi z których zostały sporządzone. Natomiast temperatura kleikowania preparatu otrzymanego ze skrobi natywnej była większa a uzyskanego ze skrobi woskowej mniejsza niż w przypadku odpowiednich skrobi wyjściowych. Preparaty otrzymane w temperaturze 200°C charakteryzowały się mniejszą zawartością fosforu i amylozy, większymi wartościami zdolności redukcyjnej oraz zdolności pęcznienia i rozpuszczalności w wodzie w porównaniu do odpowiednich skrobi wyjściowych.