PL
Nowa ustawa o ochronie przyrody, przyjęta przez Sejm jesienią 1991 r., przeszła bez większego echa, zginęła w natłoku innych aktów prawnych, a kampania wyborcza zwróciła uwagę społeczną w innym kierunku. Tymczasem chodzi tu o akt prawny wielkiej doniosłości, dotyczący zachowania zasobów niezbędnych dla dalszego bytu społeczeństwa. Ustawa dotyczy ponad 22 proc. powierzchni kraju (parki narodowe, rezerwaty, parki krajobrazowe, strefy ochronne parków i obszary chronionego krajobrazu). Nasuwa ona jednak liczne uwagi krytyczne o charakterze ogólnym i szczegółowym. Najpoważniejszym z nich jest zupełne ignorowanie zasadniczych kierunków przemian dokonujących się w Polsce, rozwoju samorządności oraz budowy gospodarki rynkowej opartej na prywatnej własności i przedsiębiorczości. Zwracając uwagę na restrykcyjno-biurokratyczny charakter ustawy, autor konkretyzujezarzuty szczegółowe.
EN
The new law on nature protection, issued by the Polish Parliament in 1991 autumn, has not evoked much response, lost in a deluge of other laws, and election campaign diverted public attention. It is, nevertheless, a legal act of great importance, pertaining to preservation of reserves indispensable to the survival of the society. This law affecting over 22 per cent of Poland's area (national parks, reserves, landscape, parks, park protective zones and protected landscape areas) met with criticisms regarding details as well as general principles. Ignoring basic changes in Poland, increasing role of local authorities, development of market economy based on private ownership and entrepreneurship met with the strongest objections. The author draws attention to restrictive and bureaucratic nature of the law, but he also makes concrete objections.