EN
Proteolysis and free amino acid accumulation occur during leaf senescence. As senescence is under control of plant hormones leaves of Zantedeschia aethiopica Spr. and Zantedeschia elliottiana Engl., two species grown for the florists’ green, were pulse treated 24 hours with solutions of benzyladenine or gibberellic acid (0.1 mmol·dm⁻³ and 0.25 mmol·dm⁻³, respectively) in order to delay senescence and to prolong their vase life. GA₃ but not BA retarded proteolysis in both species. A standard preservative solution used to prolong the longevity of cut (8-HQC + 2% S; 8-hydroxyquinoline citrate + 2% sucrose) accelerated proteolysis in the Z. aethiopica leaves but had no effect on leaves of Z. elliottiana. Soluble protein losses were accompanied by elevated levels of free amino acids, however, range of these increases did not correspond to decreases in protein contents. A massive accumulation of free amino acids occurred in the sugar-fed leaves of both species. Growth regulators somewhat limited free amino acid accumulation in leaves held in the preservative, BA being more effective in Z. elliottiana while GA₃ in Z. aethiopica.
PL
W trakcie postępującego starzenia się ciętych liści dochodzi do proteolizy oraz akumulacji wolnych aminokwasów w ich tkankach. Wiadomym jest, iż starzenie się, jak i inne procesy fizjologiczne, kontrolowane są przez regulatory wzrostu, dlatego też cięte liście dwóch gatunków znajdujących zastosowanie jako zieleń cięta (Zantedeschia aethiopica Spr. i Zantedeschia elliottiana Engl.) poddano 24-godzinnemu kondycjonowaniu w roztworach benzyloadeniny (0,1 mmol·dm⁻³) oraz kwasu giberelinowego (0,25 mmol·dm⁻³), by opóźnić ich starzenie się i przedłużyć pozbiorczą trwałość. W przypadku obu gatunków jedynie GA₃ skutecznie opóźnił rozkład białek rozpuszczalnych. Pożywka standardowa (8-HQC + 2% S; cytrynian 8-hydroksychinoliny + 2% sacharoza), stosowana w celu przedłużenia trwałości ciętych kwiatów, przyspieszyła proteolizę w przypadku liści Z. aethiopica, jednak nie miała równie niekorzystnego wpływu w przypadku liści Z. elliottiana. Spadkowi zawartości białek rozpuszczalnych towarzyszyła akumulacja wolnych aminokwasów, jednak zakres obu zjawisk nie był porównywalny. W przypadku obu gatunków największą akumulację wolnych aminokwasów stwierdzono w liściach wstawionych do roztworów zawierających sacharozę. Kondycjonowanie w roztworach obu regulatorów wzrostu ograniczyło wzrost zawartości wolnych aminokwasów w liściach przełożonych do pożywki standardowej, przy czym benzyloadenina okazała się skuteczniejsza w przypadku Z. elliottiana a GA₃ – Z. aethiopica.