EN
Nest sites of nine common hole-nesting bird species were studied in the West Khentey Mountains, NE Mongolia. Among three excavators, the Great Spotfed Woodpecker used more aspens, larger trees, and more living or intact dead trees than the Lesser Spotted Woodpecker or the Willow Tit. Among non-excavators, the Nuthatch used mainly old holes of the Great Spotted Woodpecker, and the Red-throated Flycatcher frequently used those of the Willow Tit. Thus, the nest site characters of these two species resembled those of the original excavators, and their nests were placed higher than those of other non-excavators. The Coal Tit and the Great Tit used mostly branch holes in living trees. With respect to nest site use, the Daurian Redstart behaved as a generalist while the Common Treecreeper specialized in long slits. The nest site selection of excavators might be governed by body size, territory size and their different abilities of excavation. The non-excavators were best differentiated by their preferred hole type, and their tree use and nest site characters were mainly a consequence of the location of such holes. Interspecific competition did not appear to be important in the nest site use of hole-nesting birds in the study area.
PL
Badania prowadzono w górach Khentii (NE Mongolia) w latach 2002-2003. Dziuple uznawano za zajęte, gdy obserwowano ptaki dorosłe przynoszące materiał gniazdowych lub pokarm dla piskląt. Dla każdego gniazda opisywano: gatunek drzewa z dziuplą, jego pierśnicę, kondycję, rodzaj dziupli, grubość i kondycję fragmentu drzewa zawierającego dziuplę oraz wielkość otworu wejściowego. Znaleziono łącznie 257 dziupli 16 gatunków ptaków. Ze względu na wielkość próby w pracy zawarte są dane o dziuplach 9 gatunków ptaków: trzech dziuplaków pierwotnych (samych wykuwających dziuple) — dzięcioła dużego Dendrocopos major, dzięciołka D. minor oraz sikory czarnogłowej Parus palustris, oraz 6 gatunków dziuplaków wtórnych (korzystających z istniejących dziupli) — bogatki P. major, sosnówki P. ater, pleszki chińskiej Phoenicurus auroreus, muchołówki rdzawogardłej Ficedula albicilla, kowalika Sitta europaea, pełzacza leśnego Certhia familiaris. Dokładną charakterystykę miejsc gniazdowych tych gatunków zawierają tabele 1-5. Na podstawie analizy wszystkich branych pod uwagę cech, podjęto próbę stwierdzenia trafności przypisania dziupli do poszczególnych gatunków. Stwierdzono, że dziuple dzięcioła dużego i kowalika były nierozróżnialne, zaś całkowicie różne od pozostałych są dziuple pełzacza. W przypadku pozostałych gatunków biorąc pod uwagę miejsca ich umieszczenia były w pewnym stopniu podobne między gatunkami (Tab. 6). Podobieństwo miejsc umieszczenia dziupli zajmowanych przez poszczególne gatunki może być związane z układami dziuplaki pierwotne-wtórne. Wyróżniono 3 takie grupy gatunków: dzięcioł duży — kowalik, dzięciołek i muchołówka rdzawogardła, sikora czarnogłowa oraz pozostałe gatunki sikor i pleszka. Osobną grupę stanowiły dziuple pełzacza leśnego (Fig. 1). Zebrane wyniki autorzy porównują z publikowanymi danymi zebranymi w Europie, zwracając uwagę na podobieństwa nisz gniazdowych i konkurencję międzygatunkową w tej grupie ptaków.