EN
The availability and suitability of tree cavities for hole-nesting birds were surveyed in three beech wood types (mature, cleared and coppice forests) in the North east of the Iberian Peninsula. We sampled the occupation of cavities and the abundance of hole-nesting birds. We also tested experimentally with tit nest boxes whether the lack of suitable nest-holes may limit the abundance of secondary cavity-nesters. We surveyed hole-nesting birds before and after nest box provision. Trunk and branch cavities (25.9%) were significantly more abundant in mature woods, and are correlated with the density of secondary occupants. Stump and root cavities (74.1%) were more abundant in coppice forests. Shortage of big diameter's (> 45 cm DBH) and good bearing trees explained the lack of cavities in managed forests. Only small proportion of available cavities was used by birds (5.5%). All occupied cavities were placed in trunk (5.5%) and presented smaller diameter entrances than the whole availability of cavities. Nest boxes occupation rate was higher in the plots where suitable nest holes were scarce (managed woods), and consequently it brought an increase on both Great Tit and Blue Tit populations. These two species populations were favoured from the next breeding season after the provision of nest boxes, but not in mature stands nor in control sites (with no nest boxes). Therefore, results show that suitability of cavities rather than availability determines secondary hole-nesting bird abundance in managed forests.
PL
Praca dostarcza podstawowych danych dotyczących występowania dziupli naturalnych w drzewostanach bukowych na południu kontynentu. Badania prowadzono w Katalonii na wschodzie Półwyspu Iberyjskiego (Fig. 1), w trzech typach lasów bukowych: półnaturalnych, w których nie prowadzono gospodarki leśnej od ponad 50 lat, z dużymi/starymi i martwymi drzewami (MAT), intensywnie gospodarowanych (CLE) i zagajnikach (COP) (Fig. 2). W dwu ostatnich kategoriach starsze (o pierśnicy > 40 cm) jak i martwe drzewa są bardzo rzadkie. Do badań wybierano powierzchnie powyżej 100 ha. W każdym rodzaju lasu wybierano 0.25 ha powierzchnie, na której w 8 kołach o promieniu 10 m prowadzono pomiary pierśnicy drzew, ich zagęszczenia, wysokości najgrubszych 5 drzew, wysokości, na jakiej pojawiają się pierwsze gałęzie, zagęszczenia zdeformowanych drzew (DEF), zagęszczenia martwych drzew, oraz pokrycia terenu skałami, nachylenia stoku, jak również opisywano wszystkie dziuple. Jako dziuple nadające się do wykorzystania przez ptaki przyjęto takie, które miały otwór wejściowy o średnicy co najmniej 25 mm, a komorę gniazdową co najmniej 40 mm. Łącznie badaniami objęto 8 powierzchni w MAT, 24 CLE i 39 w COR Trzy wybrane rodzaje lasów bardzo różniły się pomiędzy sobą (Tab. 1). Znalezione dziuple poklasyfikowano jako: dziuple w drzewach, w pniakach, korzeniach i ukrycia w ziemi i skałach. Dziuple w drzewach podzielono na te powstałe w: pniach, miejscach po złamanych gałęziach, w gałęziach, wykute przez dzięcioły, oraz szczeliny i kominy. Łącznie sprawdzono 975 dziupli uznanych za nadające się do zasiedlenia przez ptaki. Tylko 21% z nich znajdowało się w pniach, natomiast aż 42% w korzeniach drzew. Opisano także zasiedlanie dziupli przez ptaki, jak również także poza wyznaczonymi powierzchniami wyszukiwano gniazda dziuplaków, aby scharakteryzować drzewa i dziuple przez nie zasiedlane — grubość drzew, wysokość dziupli nad ziemią, wielkość otworu wejściowego itd. Wyniki te porównano z dziuplami nie wykorzystywanymi przez ptaki (Tab. 2, 4). Dziuple stwierdzano przede wszystkim w grubszych drzewach (Fig. 3), a ich zagęszczenia istotnie różniły się pomiędzy badanymi rodzajami lasów (Tab. 3). Stwierdzono, że tylko ok. 5% (9.3% w MAT) dostępnych dziupli w pniach (a więc z wyłączeniem dziupli w korzeniach) było wykorzystywanych przez dziuplaki. Zagęszczenia dziupli wpływały istotnie na liczbę gatunków dziu- plaków wtórnych (Fig. 4), natomiast rozpatrując poszczególne gatunki stwierdzono m. in. że częstość stwierdzeń kowalika i pełzacza ogrodowego korelowała z liczbą dziupli wykutych przez dzięcioły. Występowanie ptaków (częstość stwierdzeń podczas liczeń punktowych różniła się pomiędzy badanymi typami lasów, największe stwierdzano w MAT (Tab. 5). Oby ocenić wpływ dostępności miejsc gniazdowych na dziuplaki w lasach bukowych, przeprowadzono eksperymenty z wprowadzaniem na poszczególne tereny skrzynek lęgowych. Na terenach tych prowadzono liczenia punktowe przed i po powieszeniu skrzynek. Okazało się, że w starych lasach (MAT) powieszenie skrzynek lęgowych nie powoduje wzrostu częstości obserwacji sikor: bogatki i modraszki (Fig. 5). Natomiast w lasach silnie zmienionych przez gospodarkę leśną (CLE i COP) wprowadzenie skrzynek spowodowało wyraźny wzrost częstości obserwacji obu gatunków sikor (Fig. 6).