External brain morphology of the late Oligocene musteloid carnivoran Bavarictis gaimersheimensis

• Autorzy: Modden C , Wolsan M

Warianty tytułu

PL

Morfologia mozgu poznooligocenskiego ssaka drapieznego Bavarictis gaimersheimensis

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The carnivoran mammal Bavarictis gaimersheimensis is the type and only species of the genus, known from a single locality (Gaimersheim 1-2, MP 27-28, 24.5-26 Myr) in southern Germany. An endocranial cast of the holotype of this species indicates a low degree of posterior and ventral neopallial expansion (little overlap of the cerebellum and the piriform lobes by the neopallium, the middle portion of the rhinal fissure only slightly and smoothly elevated), and a distinctive pattern of neopallial convulations, characterized by the presence of a Y-shaped fissure mediodorsally (consisting of the ansate sulcus anteromedially, the coronal sulcus anterolaterally, and the lateral sulcus posteriorly) and an arched suprasylvian sulcus lateroventrally. The status of the cruciate sulcus is uncertain because the corresponding part of the braincase is not preserved. The species is presently best placed incertae sedis among basal musteloids.

PL

Wczesny musteloid Bavarictis gaimersheimensis Mödden, 1991 jest typowym i jedynym znanym gatunkiem rodzaju Bavarictis Mödden, 1991. Całość materiału reprezentującego ten gatunek pochodzi z pojedynczego stanowiska (Gaimersheim 1-2) w południowych Niemczech, datowanego na późny oligocen (MP 27-28, 24, 5-26 mln lat temu). Odlew wnętrza mózgoczaszki holotypu Bavarictis gaimersheirnensis (Fig. 1) wskazuje na niewielki zasięg kory nowej (neocortex) w okolicy ciemieniowo-potylicznej i skroniowej mózgu (znaczne odsłonięcie móżdżku - cerebellum i płatów gruszkowatych - lobi piriformes, nieznaczne i łagodnie przebiegające wzniesienie środkowej części szczeliny węchowej -fissura rhinalis), a także na obecność czterech bruzd w obrębie kory nowej: bruzdy pętlowatej (sulcus ansatus), koronowej (sulcus coronalis) i bocznej (sulcus lateralis), połączonych w kształcie litery Y, oraz łukowatej bruzdy suprasylwialnej (sulcus suprasylvius). Stan zachowania mózgoczaszki nie umożliwia stwierdzenia obecności czy braku bruzdy krzyżowej (sulcus cruciatus). Założenie obecności tej bruzdy w rekonstrukcji mózgu Bavarictis gaimersheimensis (Fig. 1) oparte jest na jej występowaniu u większości wczesnych przedstawicieli Musteloidea (Fig. 2). Z porównania z rekonstrukcjami mózgów innych wszesnych musteloidów (Fig. 2) wynika, że Bavarictis gaimersheimensis, Potamotherium valletoni i Promartes sp. łączy apomorficzna obecność bruzdy pętlowatej, oraz że Bavarictis gaimersheimensis i Plesictis branssatensis są najprymitywniejszymi znanymi musteloidami pod względem zasięgu kory nowej w części skroniowej (najbardziej odsłonięte płaty gruszkowate, najsłabiej zaznaczone wzniesienie w środkowej części szczeliny węchowej). Podczas gdy różnice w zasięgach kory nowej sugerują, że Mustelictis piveteaui, Paragale huerzeleri, Plesiogale angustifrons, Potamotherium valletoni i Promartes sp. miały wspólnego przodka, którego nie dzieliły z Bavarictis gaimersheimensis i Plesictis branssatensis, to występowanie bruzdy pętlowatej przemawia za bliskim pokrewieństwem między Bavarictis gaimersheimensis, Potamotherium valletoni i Promartes sp. Pierwsza z hipotez zakłada niezależny rozwój bruzdy pętlowatej u Bavarictis gaimersheimensis oraz w obrębie hipotetycznego kladu zawierającego Potamotherium valletoni i Promartes sp., natomiast druga hipoteza wymaga niezależnego powiększenia kory nowej w tym kladzie oraz w innym hipotetycznym kladzie, zawierającym Mustelictis piveteaui, Paragale huerzeleri i Plesiogale angustifrons. Wobec tej sprzeczności i braku lub słabości poparcia dla wcześniejszych hipotez o powiązaniach filogenetycznych Bavarictis gaimersheimensis (dyskutowanych w pracy), a także przy plezjomorficzności większości cech czaszki, uzębienia i mózgu tego gatunku, brak uzasadnienia dla jego innej pozycji niż incertae sedis w obrębie bazalnych Musteloidea.

DE

Bavarictis gaimersheimensis Mödden, 1991 ist eine monotypische Gattung innerhalb der musteloiden Carnivora. Das bekannte Material dieser Art stammt ausschliesslich aus der süd-deutschen Spaltenfüllung Gaimersheim 1-2 (MP 27-28, 24.5-26 Myr). Ein Ausguss des Endocraniums des Holotyps der Art (Fig. 1) zeigt für das Neopallium, neben einem geringen Grad an Ausdehnung nach posterior und ventral, auch ein Furchungsmuer, das durch den bogenförmigen Sulcus suprasylvius und den Y-förmigen Verlauf von Sulcus lateralis, ansatus und coronalis charakterisiert wird. Konkrete Aussagen zum Sulcus cruciatus sind nicht möglich, weil der entsprechende Teil des Schädels nicht überliefert ist. Sein Vorhandensein wird jedoch in der Rekonstruktion des Gehirns von Bavarictis gaimersheimensis angenommen (Fig. 1), weil er bei den meisten frühen Vertretern der Musteloidea auftritt (Fig. 2). Ein Vergleich mit den Rekonstruktionen der Gehirne anderer frühen Vertreter der Musteloidea (Fig. 2) zeigt, dass Bavarictis gaimersheimensis, Potamotherium valletoni und Promartes sp. durch den Besitz des Sulcus ansatus als evoluiert anzusehen sind, wohingegen Bavarictis gaimersheimensis und Plesictis branssatensis bezüglich der Ausdehnung des Neopalliums als am primitivsten anzusehen sind. Die Differenzen in der Ausdehnung des ventralen Neopalliums legen den Verdacht nahe, dass Mustelictis piveteaui, Paragale huerzeleri, Plesiogale angustifrons, Potamotherium valletoni und Promartes sp. einen gemeinsamen Vorfahren gehabt haben, den sie nicht mit Bavarictis gaimersheimensis und Plesictis branssatensis geteilt haben. Auf der anderen Seite wird durch die Verteilung des Auftretens eines Sulcus ansatus unter den frühen Musteloiden die Hypothese gestützt, dass Bavarictis gaimersheimensis, Potamotherium valletoni und Promartes sp. innerhalb dieser Gruppe als nächstverwandt anzusehen sind. Die erste Alternative impliziert eine voneinander unabhängige Entstehung des Sulcus ansatus bei Bavarictis gaimersheimensis und innerhalb einer hypothetischen Entwicklungslinie, die Potamotherium valletoni und Promartes sp. umfasst. Die zweite Alternative setzt eine voneinander unabhängige Entstehung der Ausdehnung des ventralen Neopalliums bei der letztgenannten Entwicklungslinie und bei einer hypothetischen Entwicklungslinie voraus, die Mustelictis piveteaui, Paragale huerzeleri und Plesiogale angustifrons umfasst. Angesichts des Konfliktes bei der Bewertung dieser Merkmale für die phylogenetischen Beziehungen von Bavarictis gaimersheimensis und angesichts des plesiomorphen Charakters der meisten Merkmale an Schädel, Bezahnung und Gehirn bei dieser Art, sollte Bavarictis gaimersheimensis weiterhin als incertae sedis innerhalb der basalen Musteloidea betrachtet werden.

Słowa kluczowe

PL

oligocen; mozgoczaszka; mozg; morfologia; bruzda krzyzowa; paleontologia; Bavarictis gaimersheimensis; ssaki drapiezne; Niemcy; Bavarictis; musteloidy

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 2000
• Tom: 45
• Numer: 3
• Opis fizyczny: s.301-310,rys.,bibliogr.

Twórcy

autor

Modden C

• Institut fur Geowissenschafen, Johannes Gutenberg-Universitat Mainz, D-55099 Mainz, Germany

autor

Wolsan M

• Instytut Paleobiologii PAN, ul. Twarda 51/55, PL-00-818 Warszawa, Poland

Bibliografia

• Beaumont, G. de. 1968. Note sur l'ostéologie crânienne de Plesiogale Pomel (Mustelidae, Carnivora). - Archives des Sciences 21, 27-34.
• Biochro M'97. 1997. Synthèses et tableaux de corrélations. In: J.-P. Aguilar, S. Legendre, & J. Michaux (eds.), Actes du Congrès BiochroM'97, Montpellier, 14-17 Avril: biochronologie mammalienne du
• Cénozoïque en Europe et domaines reliés. - Mémoires et Travaux de l'Institut de Montpellier de l'École Pratique des Hautes Études 21, 769-805.
• Cirot, E. & Bonis, L. de. 1993. Le crane d'Amphictis ambiguus (Carnivora, Mammalia): son importance pour la compréhension de la phylogénie des mustéloïdes. - Comptes rendus de l'Académie des Sciences, Série II 316, 1327-1333.
• Filhol, H. 1889. Observations concernant le cerveau du Potamotherium Valetoni. -Bulletin de la Société philomatique de Paris, Série 8 1 (1888-1889), 17-21.
• Filhol, H. 1890. Description d'une espèce nouvelle de Viverra fossile. - Bulletin de la Sociétié philomatique de Paris, Série 8 2 (1889-1890), 139-142.
• Friant, M. 1942. Interprétation de la morphologie cérébrale du Potamotherium Valetoni E. Geoffrey. - Comptes rendus hebdomadaires des séances de l'Académie des Sciences 214, 504-506.
• Lange, B. 1969. Un nouveau Musteliné des Phosphorites du Quercy, Mustelictis piveteaui. - Comptes rendus des séances de l'Académie des Sciences, Série D 268, 2870-2872.
• Lange, B. 1970. Mustelictis piveteaui, mustélidé nouveau des Phosphorites du Quercy. - Annales de Paléontologie, Vertébrés 56, 73-91.
• McKenna, M.C. & Bell, S.K. 1997. Classification of Mammals Above the Species Level. 631 pp. Columbia University Press, New York.
• Mödden, C. 1991. Bavarictis gaimersheimensis n. gen. n. sp., ein früher Mustelide aus der oberoligozänen Spaltenfüllung Gaimersheim bei Ingolstadt. - Mitteilungen der Bayerischen Staatssammlung für Paläontologie und historische Geologie 31, 125-147.
• Piveteau, J. 1951. Recherches sur l'évolution de l'enéphale chez les Carnivores fossiles. - Annales de Paléontologie 37, 133-152.
• Piveteau, J. 1961. Carnivora. In: J. Piveteau (ed.), Traité de Paléontologie. Tome VI en deux volumes: l'origine des Mammiféres et les aspects fondamentaux de leur évolution. Premier volume: Mammiféres - origine reptilienne, évolution, pp. 641-820. Masson et Cie, Paris.
• Radinsky, L. 1968. Evolution of somatic sensory specialization in otter brains. -The Journal of Comparative Neurology 134, 495-505.
• Radinsky, L. 1971. An example of parallelism in carnivore brain evolution. -Evolution 25, 518-522.
• Radinsky, L. 1977. Brains of early carnivores. -Paleobiology 3, 333-349.
• Savage, R.J.G. 1957. The anatomy of Potamotherium, an Oligocene lutrine. -Proceedings of the Zoological Society of London 129, 151-244.
• Savage, R.J.G. 1977. Evolution in carnivorous mammals. - Palaeontology 20, 237-271.
• Schlunegger, F., Burbank, D.W., Matter, A., Engesser, B., & Mödden, C. 1996. Magnetostratigraphic calibration of the Oligocene to Middle Miocene (30-15 Ma) mammal biozones and depositional sequences of the Swiss Molasse Basin. -Eclogue Geologicae Helvetiae 89, 753-788.
• Schmidt-Kittler, N. 1981. Zur Stammesgeschichte der marderverwandten Raubtiergruppen (Musteloidea, Carnivora). -Eclogae Geologicae Helvetiae 74, 753-801.
• Wolsan, M. 1992. Phylogenie der frühen marderverwandten Raubtiere Europas. In: Kurzfassungen der
• Vorträge und Poster, 62. Jahrestagung der Paläontologischen Gesellschaft, 21.-26. September 1992, 44. Hermann Jaeger, Berlin.
• Wolsan, M. 1993a. Phylogeny and classification of early European Mustelida (Mammalia: Carnivora). - Acta Theriologica 38, 345-384.
• Wolsan, M. 1993b. Definitions, diagnoses, and classification of higher-level taxa of the Mustelida (Carnivora: Arctoidea). - Zeitschrift für Säugetierkunde 58 (Sonderheft), 79-80.
• Wolsan, M. 1994. Evolution of the middle ear in early arctoid carnivorans and its phylogenetic significance. In: Neogene and Quaternary Mammals of the Palaearctic: Conference in Honour of Professor Kazimierz Kowalski, May 17-21, 1994, Kraków, Poland, 82-83. Institute of Systematics and Evolution of Animals, Polish Academy of Sciences, Cracow.
• Wolsan, M. 1996a. Early evolution of the middle ear in arctoid carnivorans and the origin of mustelids and procyonids. -Journal of Vertebrate Paleontology 16 (3, Supplement), 74A.
• Wolsan, M. 1996b. Ssak drapieżny z paleogenu Francji i jego pokrewieństwo z szopowatymi. In: Ogólnopolska Konferencja Teriologiczna, Puszczykowo '96, 23-26 V 1996,48-49. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań.
• Wolsan, M. 1997a. Oldest procyonids from the earliest Late Oligocene of Europe and the primitive procyonid morphology. -Journal of Vertebrate Paleontology 17 (3, Supplement), 86A.
• Wolsan, M. 1997b. The oldest procyonids and the primitive procyonid morphology. In: Abstracts of Oral and Poster Papers, Seventh International Theriological Congress, Acapulco, Mexico, September 6-11, 1997, 373-374. Universidad Nacional Autónoma de México, Mexico City.
• Wolsan, M. 1998. Najstarsze szopowate. In: Streszczenia, VII Ogólnopolska Konferencja Teriologiczna, Białowieża, 27-30 września 1998 r., 100. Zakład Badania Ssaków PAN, Białowieża.
• Wolsan, M. 1999. Oldest mephitine cranium and its implications for the origin of skunks. -Acta Palaeontologica Polonica 44, 223-230.
• Wolsan, M. & Lange-Badré, B. 1996. An arctomorph carnivoran skull from the Phosphorites du Quercy and the origin of procyonids. - Acta Palaeontologica Polonica 41, 277-298.