PL
Niski poziom opłacalności produkcji buraka cukrowego wymusza konieczność minimalizowania nakładów i skłania plantatorów do poszukiwania nowych rozwiązań niskonakładowych zapewniających poprawę efektywności produkcji. Przedstawione wyniki badań oparto na statycznym doświadczeniu płodozmianowym trójpolowym, przy wzrastających dawkach azotu (0, 60, 90, 120 i 180 kg N×ha-1) na tle trzech poziomów nawozów organicznych (bez nawożenia organicznego, obornika, słomy + międzyplon — facelia). W ocenie ekonomicznej posłużono się nadwyżką bezpośrednią wykorzystywaną w kalkulacjach niepełnych. .Uzyskane w ten sposób wyniki umożliwiają wykazanie względnej opłacalności porównywanych ze sobą wariantów nawozowych. W badanych latach (2000–2001 rok) najlepsze efekty ekonomiczne przy produkcji buraka cukrowego uzyskano pod wpływem nawożenia obornikiem i przy zastosowaniu dawki 120 kg N×ha-1. Natomiast w przypadku braku nawożenia obornikiem, jak również słomą + facelia ekonomicznie uzasadnione było stosowanie dawki 180 kg Nxha-1.
EN
The low level of sugar-beet production profitability forces the necessity of outlays decreasing and induces planters to search for new solutions, which will ensure the improvement of production efficiency. The investigation was carried out in a static three crop rotation experiment, at varying doses of nitrogen (0, 60, 90, 120 and 180 kg N per hectare) and at three levels of organic manures (without organic fertilizations, cow dung, straw + intercrop — phacelia). The economic estimation was based on the direct surplus, used in incomplete calculations. The results made possible to show the relative profitability of the compared fertilization variants. During the period of investigation (2000–2001) the best economic effects from sugar-beet production were obtained under the treatment of fertilization with cow dung and 120 kg N per hectare. However, in case of the lack of organic fertilization or when straw + phacelia were used the dosage of 180 kg N per hectare was well founded economically.