EN
The Aquatic Warbler Acrocephalus paludicola was once a common breeding bird in mesotrophic fen mires all over Central and Western Europe. In the last century large parts of its habitat have been destroyed by wetland drainage and agricultural intensification. Besides protecting the remaining breeding habitats, it is of great importance to preserve suitable migration stopover habitats and wintering grounds to avert the extinction of the species. We determined home-range size and the use of vegetation associations of Aquatic Warblers on the wintering grounds in a flooded plain north of the Djoudj National Park in Senegal. Individual birds (11) were caught in mist nets and equipped with radio transmitters. Locations were assessed by radiotelemetry and a compositional analysis was conducted to determine which vegetation types were preferred within home ranges. Similar to their behaviour on the breeding grounds, the Aquatic Warblers showed no territorial behaviour in their winter quarters. They used home ranges that averaged 4 ha in size, which they shared with conspecifics and other warblers. The home ranges overlapped 54% on average, with a maximum of 90% in an area used by four individuals. The vegetation structure of the wintering habitat is similar to breeding grounds and stopover sites of the species. Preferential vegetation had 80% to 100% cover and consisted of 60 to 90 cm high stands of Oryza longistaminata, Scirpus maritimus or Eleocharis mutata. Most birds stayed more often near the edge of open water, probably for foraging. A constant inundation seems essential, because Aquatic Warblers never occurred in desiccated parts of the study site.
PL
W ostatnim stuleciu znaczna część lęgowisk wodniczki została zniszczona przez osuszanie terenów podmokłych i intensyfikację rolnictwa. W celu zapobieżenia wyginięciu tego gatunku oprócz ochrony pozostałości jego lęgowisk, ważna jest także ochrona odpowiednich miejsc przystankowych podczas migracji oraz zimowisk. W pracy określono wielkość areału i użytkowanie środowisk przez wodniczki na terenie równiny zalewowej w otulinie Parku Narodowego Djoudj w północno-zachodnim Senegalu (Fig. 1), obecnie najważniejszego zimowiska tego gatunku. Pomiędzy 13 grudnia 2008 a 21 stycznia 200911 osobników zostało schwytanych w sieci i założono im nadajniki telemetryczne. Lokalizację ptaków określano co 15 minut. Roślinność terenów, na których obserwowano ptaki (46 ha) została dokładnie zmapowana — opisano jej wysokość i stopień pokrycia terenu (%) przez poszczególne gatunki. Na tej podstawie możliwe było określenie preferencji ptaków w odniesieniu do poszczególnych środowisk w obrębie areałów osobniczych. Na zimowiskach, podobnie jak na terenach lęgowych, wodniczki nie wykazywały zachowań terytorialnych — nie obserwowano zachowań agresywnych, mimo że blisko wodniczek stwierdzono obecność zarówno osobników tego samego gatunku, jak i innych gatunków (rokitniczki, pliszki). Średnia wielkość areału zimujących wodniczek wynosiła blisko 4 ha (Tab. 1). Areały poszczególnych osobników nakładały się w znacznym stopniu (średnio 54%, Tab. 1, Fig. 1). Preferowana struktura roślinności była podobna do tej wykorzystywanej przez wodniczki na lęgowiskach i miejscach przystankowych podczas migracji. Stwierdzono preferencje terenów porośniętych ryżem Oryza longissima, sitowiem Scirpus maritimus i ponikłem Eleocharis mutata, roślinnością pokrywającą 80-100% terenu, o wysokości 60-90 cm. Większość badanych osobników przebywała najczęściej na terenach blisko otwartej wody (Tab. 3, Fig. 2). Ciągłe zalanie terenu wydaje się nieodzowne, ponieważ wodniczki nigdy nie były obserwowane na wyschniętych fragmentach terenu badań.