EN
Multi-component fertilizers are increasingly used due to their easy application, solubility and complex composition. A clear advantage of multi-component fertilizers over simple fertilizers is that the former supply a combination of nutrients at a time. The objective of this study was to determine the effect of multi-component fertilizers, Amofosmag 4 and Amofosmag 3, on winter triticale yield, and the content and uptake of macronutrients. A three-year field experiment (2008–2010) was carried out in a randomized block design at the Research and Experimental Station in Tomaszkowo, at the University of Warmia and Mazury in Olsztyn (NE Poland). The experiment comprised three fertilization treatments in four replications: control treatment (simple fertilizers) and two treatments with mixed multi-component fertilizers, Amofosmag 4 and Amofosmag 3. The tested crop was winter triticale cv. Grenado. Wet mineralized plant samples were assayed for the content of: total nitrogen – by the hypochlorite method, phosphorus – by the vanadium-molybdenum method, calcium and potassium – by atomic emission spectrometry (AES), and magnesium – by atomic absorption spectrometry (AAS). In most cases, the application of Amofosmag 4 and Amofosmag 3 increased the yield of winter triticale grain and straw, in comparison with simple fertilizers. The concentrations of the analyzed macronutrients in triticale were similar in all fertilization treatments, thus pointing to a comparable effect of the applied fertilizers, except for the nitrogen content of triticale grain which was highest in plots fertilized with simple fertilizers, compared with the other treatments. Differences in the chemical composition of triticale plants were observed between successive years of the study. The highest total uptake of phosphorus, potassium and magnesium by winter triticale was noted in plots fertilized with Amofosmag 3. Nitrogen uptake was higher in the control treatment, and calcium uptake in the Amofosmag 4 treatment.
PL
Nawozy wieloskładnikowe są coraz powszechniej stosowane ze względu na łatwość aplikacji, rozpuszczalność i kompleksowy skład pierwiastkowy. Możliwość wprowadzenia jednocześnie kilkuskładników czyni je konkurencyjnymi w porównaniu z jednoskładnikowymi. Celem pracy było zbadanie wpływu nawozów wieloskładnikowych Amofosmagu 4 i Amofosmagu 3 na plon, zawartość i pobranie makroskładników przez pszenżyto ozime. Trzyletnie doświadczenie polowe (2008–2010) przeprowadzono w Ośrodku Dydaktyczno-Doświadczalnym w Tomaszkowie należącym do Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Doświadczenie, założone metodą losowanych bloków, obejmowało trzy obiekty nawozowe w czterech powtórzeniach: obiekt kontrolny (nawozy jednoskładnikowe), Amofosmag 4 i Amofosmag 3. Rośliną testowaną było pszenżyto ozime odmiany ‘Grenado’. W zmineralizowanych „na mokro” próbkach roślinnych oznaczono: azot ogólny – metodą podchlorynową, fosfor – metodą wanadowo-molibdenową, wapń i potas – metodą emisyjnej spektometrii atomowej (ESA) oraz magnez – metodą absorpcyjnej spektometrii atomowej (ASA). Z przeprowadzonego doświadczenia wynika, że nawożenie Amofosmagiem 4 i Amofosmagiem 3 miało na ogół wpływ na zwiększenie plonu ziarna i słomy pszenżyta ozimego w porównaniu z nawozami jednoskładnikowymi. Koncentracja badanych makroelementów w pszenżycie w poszczególnych obiektach nawozowych była na ogół zbliżona, zastosowane nawozy wykazywały działanie równorzędne. Wyjątek stanowiła zawartość azotu w ziarnie pszenżyta, gdzie po zastosowaniu nawozów jednoskładnikowych wystąpiła największa zawartość tego składnika w porównaniu z pozostałymi obiektami nawozowych. Zróżnicowanie w składzie chemicznym badanej rośliny wystąpiło między poszczególnymi latami badań. Największe łączne pobranie fosforu, potasu i magnezu przez pszenżyto ozime stwierdzono w obiektach z Amofosmagiem 3. Azot był nieco lepiej pobierany przez pszenżyto w obiekcie kontrolnym, zaś wapń – w obiekcie z Amofosmagiem 4.