PL
Zbadano możliwości wytłaczania ziarna rzepaku z nośnikiem energetyczno-białkowym (tab. 2, 4, 5) w celu otrzymania częściowego zamiennika śruty sojowej w żywieniu zwierząt. W I części przedstawiono wyniki wstępnych badań nad wytłaczaniem rzepaku z pszenicą, grochem i jęczmieniem (tab. 3, 4, 6). Proces wytłaczania prowadzono w ekstruderze firmy Clextral typ BC 45 (d. Creusot-Loire) charakteryzującym się posiadaniem dwóch ślimaków wytłaczających, współprzenikających się i zbudowanych modułowo z możliwością różnego umiejscowienia poszczególnych elementów, zwłaszcza ze zwojami przeciwnymi i elementami zagniatającymi. Najefektowniejszym nośnikiem dla rzepaku okazał się groch. W określonych warunkach ekstrudowania produkt zawierający 30% rzepaku ma odpowiednią charakterystyk technologiczną: wilgotność 11,7%, twardość 3,9 kG oraz plastyczność 73% (tab. 6). Otrzymane wyniki twardości i plastyczności ekstrudatu, wg nowo opracowanej metody ich oznaczania za pomocą teksturometru Zenken wykazały istotną zależność z wynikami twardości otrzymanymi metodą klasyczną za pomocą kompresometru Lhomargy (test dla oznaczania twardości pasz granulowanych). Różnice wyników obydwu metod są rzędu kilku procent [29]. Ustalono, że najniższe wartości twardości i plastyczności, oznaczane nową metodą, wynoszą odpowiednio 3,5 kG oraz 70-75%.