EN
Mute Swan Cygnus olor numbers have recently increased in a dramatic fashion in Western Europe and in North America, suggesting there could be potential consequences for the rest of the waterbird community. Breeding Mute Swan pairs may behave territorially towards other waterbirds, taking advantage of their larger size, and hence cause concern regarding their potential effects on waterbird communities. We studied how the within-site distributions of breeding Mute Swans and other waterbirds were related to each other, in order to assess if there is support to the assertion that breeding Mute Swans may affect the distribution of the other waterfowl within waterbodies. We mapped waterbird and swan distribution within fishponds during the Mute Swan breeding period. Relying on spatial point pattern analysis, our first finding is that breeding Mute Swans were located in the vicinity of the other waterbirds, using the same area within fishpond. Waterbirds do not completely desert the area used by breeding swan pairs within a waterbody, hence not supporting the claim that Mute Swans dislodge the other species. If an exclusion process by Mute Swan breeding pairs towards waterbirds exists, it is not strong enough to generate deserted areas by waterbirds around breeding Mute Swans. Our second finding is that breeding Mute Swans were not located where the density probability function for waterbird presence was the greatest within a fishpond, i.e. breeding Mute Swans were not located in the centre of groups formed by other waterbirds within each fishponds. This may indicate slightly different micro-habitat preferences or use within fishponds, or could indicate the potential occurrence of interactions. In conclusion, these results question whether the increasing Mute Swan populations actually directly threaten the other waterbird communities in such habitats, and require population control as is often claimed.
PL
Liczebność łabędzia niemego w ostatnich latach drastycznie wzrosła w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej, co może wpływać na resztę zespołu ptaków wodnych. Łabędzie nieme mogą wywierać wpływ na inne ptaki wodne pośrednio poprzez zmniejszenie ilości dostępnego pokarmu, a także bezpośrednio poprzez agresywne zachowania terytorialne. Zachowania terytorialne zaobserwowano np. na zbiornikach wodnych na terenach, na których łabędź niemy uważany jest za gatunek inwazyjny. Jednocześnie w innym badaniu stwierdzono większą liczebność ptaków wodnych na zbiornikach, na których występowały lęgowe łabędzie nieme. Ogólnie jednak niewiele jest wiadomo na temat potencjalnego wpływu zachowań terytorialnych łabędzi na rozmieszczenie pozostałych ptaków wodnych. W pracy badano czy istnieje zależność pomiędzy rozmieszczeniem lęgowych łabędzi niemych i innych ptaków wodnych (rozpatrywano kaczki pływające i nurkujące oraz łyski) w obrębie tego samego zbiornika wodnego. Badania prowadzono na stawach rybnych (o średniej powierzchni 9,9 ha) we wschodniej Francji, prowadząc trzykrotne mapowanie wszystkich ptaków wodnych na danym zbiorniku. Terminy kontroli dopasowano do cyklu lęgowego łabędzi: pierwsza kontrola została przeprowadzona w okresie wysiadywania, druga w okresie wykluwania się piskląt, a trzecia, gdy łabędzie wodzą pisklęta (Tab. 1). Analizy przeprowadzono za pomocą analizy rozmieszczenia danych punktowych w przestrzeni, w której jako punkty oznaczono lokalizację pojedynczych ptaków lub w niektórych przypadkach grupę ptaków (np. para ptaków, samica z pisklętami) (Fig. 1). Stwierdzono, że na terenie badanych zbiorników wodnych łabędzie przebywały blisko siebie (Fig. 2). Łabędzie stwierdzano w sąsiedztwie innych ptaków wodnych, wykorzystywały one ten sam obszar w obrębie danego zbiornika. Takie rozmieszczenie skupiskowe obserwowano do 175 m (Fig. 3). Inne ptaki wodne nie unikają stref wykorzystywanych przez lęgowe łabędzie, co nie potwierdza sugestii, że łabędzie mogą wypierać inne gatunki. Nawet, jeśli istnieje pewne unikanie lęgowych łabędzi przez inne ptaki wodne, nie jest ono na tyle silne, aby generować obszary, na których nie obserwuje się innych ptaków wodnych. Analizy wskazują także, że łabędzie nie były zlokalizowane w centrum grup utworzonych przez inne ptaki wodne w obrębie każdego stawu (Fig. 4, 5). Może to wskazywać na nieco inne preferencje mikrosiedliskowe lub sposoby użytkowania przestrzeni stawów oraz występowanie potencjalnych interakcji. Podsumowując, autorzy wskazują, że łabędzie prawdopodobnie bezpośrednio nie wpływają na inne ptaki wodne, a więc populacje łabędzi nie wymagają działań mających na celu kontrolę ich liczebności, jak często się twierdzi.