PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
1976 | 21 | 3 |

Tytuł artykułu

Volvocacean nature of some Palaeozoic non - radiosphaerid calcispheres and parathuramminid “foraminifera”

Autorzy

Treść / Zawartość

Warianty tytułu

PL
Toczkowcowe pochodzenie niektórych paleozoicznych kalcysfer i paraturaminidowych "otwornic"
RU
Vol'voksovoe proiskhozhdenie nekotorykh paleozojjskikh kal'cisfer i paraturaminidnykh "foraminfer"

Języki publikacji

EN

Abstrakty

EN
A number of Devonian and Carboniferous microfossils generally referred to as non-radiosphaerid calcispheres or parathuramminid foraminifera are identified as poor preservations of the Devonian volvocacean alga Eovolvox silesiensis. The cell walls are decomposed and embedded in a calcareous matrix of combined early and late diagenetic origin. The main stages of the complex preservational history of the Devonian volvocaceans are discussed and each results in the formation of microfossils known so far as Vicinesphaera Antropov, Polyderma Dervillé, Palaeocancellus Dervillé, Pachysphaerina Conil & Lys, and Archaesphaera Suleimanov. These microfossils have a world-wide distribution and are particularly common in certain Upper Devonian and Lower Carboniferous limestones. They are often associated with radiosphaerid calcispheres and in the Devonian sometime with Amphipora. The presence of autochthonous and abundant volvocacean algae in sediments, up till now interpreted as marine or restricted marine deposits, probably indicates brackish (oligohaline) or fresh-water depositional environments similar to modern strongly eutrophized lakes. Volvocacean calcispheres appear to be a very sensitive paleoenvironmental indicator.
PL
Szereg dewońskich i karbońskich problematycznych mikroskamieniałości odnoszonych najczęściej do kalcysfer lub paraturaminidowych otwornic reprezentuje różne typy fosylizacji kolonii toczkowców identycznych lub zbliżonych do unikalnie zachowanych Eovolvox silesiensis Kaźmierczak opisanych z wapieni górnego dewonu (franu) Górnego Śląska. Zrekonstruowane zostały główne etapy złożonego procesu fosylizacji dewońskich toczkowców, w rezultacie którego doszło do powstania struktur biosedymentacyjno-diagenetycznych znanych w literaturze mikropaleontologicznej jako Vicinesphaera Antropov, Polyderma Dervillé, Palaeocancellus Dervillé, Pachysphaerina Conil & Lys i Archaesphaera Suleimanov. Struktury te charakteryzują się światowym rozprzestrzenieniem i są szczególnie częste w niektórych typach wapieni górnego dewonu i dolnego karbonu. W osadach in situ są one zwykle stowarzyszone z kalcysferami radiosferowymi, a w dewonie także czasami z Amphipora. Obecność licznych, autochtonicznych kolonijnych toczkowców w osadach uważanych dotychczas za morskie wydaje się raczej wskazywać na brakiczne (oligohalinowe) lub słodkowodne środowisko sedymentacji tych osadów, zbliżone do dzisiejszych silnie zeutrofizowanych jezior. Toczkowcowe kalcysfery mogą zatem stanowić nowy, bardzo czuły wskaźnik gradientów zasolenia niektórych peryferycznych obszarów dawnych zbiorników epikontynentalnych.
RU
Ряд девонских и каменноугольных проблематических микроокаменелостей, чаще всего относимых к кальцисферам или паратураминидным фораминиферам, представляет разные виды фоссилизации колоний сильно напоминающих уникальные Eovolvox silesiensis Kaźmierczak, распространенные в верхнедевонских (франских) известняках Верхней Силезии. Производится реконструкция основных этапов сложного процесса фоссилизации девонских Volvocales в итоге которого образовались биоседиментационно-диагенетические структуры, известные в микропалеонтологической литературе под названиями Vicinesphaera Antropov, Polyderma Dervillé, Palaeocancellus Dervillé, Pachysphaerina Conil & Lys и Archaeosphaera Suleimanov. Эти структуры характеризуются глобальным распространением и особенно часто встречаются в некоторых типах известняков верхнего девона и нижнего карбона. В непереотложенных осадках они обычно сопровождают радиосфорические кальцисферы, а в девоне иногда и амфипоры. Наличие многочисленных колониальных автохтонных Volvocales в осадках, которые до сих пор считались морскими отложениями, свидетельствуют, вероятнее всего, об опресненной (олигогалинной) или пресноводной среде осадконакопления, напоминающей современные сильно эутрофные озера. Из сказан-ного следует, что описанные формы могут представлять новый, весьма чувствительный показатель степени солености некоторых периферических зон древних эпиконтинентальных бассейнов.

Słowa kluczowe

Wydawca

-

Rocznik

Tom

21

Numer

3

Opis fizyczny

p.245-258,fig.,ref.

Twórcy

  • Department of Paleozoology, Polish Academy of Sciences, Al.Zwirki i Wigury 93 02-089 Warsaw

Bibliografia

  • BAXTER, J. W. 1960. Calcisphaera from the Salem (Mississipian) Limestone in southwestern Illinois. - J. Paleont., 34, 6, 1153-1157.
  • BERNER, R. A. 1968. Calcium carbonate concretion formed by the decomposition of organic matter. - Science, 159, 195-197.
  • BRAZHNIKOVA, N, F., & VDOVYENKO, M. V. (БРАЖНИКОВА, H. E., ВДОВЕНКО, M. B.) 1971. Foraminifera, In: Д. E. Айзенберг (Ред.) Атлас фуаны тур-нейских отложений донецкого бассейна (Atlas of the Tournaisian fauna in the Donets Basin), 21-64, Наукова Думка, Kieв.
  • BYKOVA, E. V. (БЫКОВА, E. B.) 1955. Фораминиферы и радиолярии девона Волго-Уральской области и Центрального девонского поля и их значение для стратиграфии. - Тр. ВНИГРИ, нов. сер., вып. 87, 5-141.
  • CAYEUX, L. 1929. Les calcisphères typiques sont des algues siphonées. - Acad. Sci., C. R., 188, 594-597.
  • CHAPMAN, V. J. 1964. The Algae. 1-472. Macmillan & Co Ltd, London.
  • CHUVASHOV, В. I. (ЧУВАШОВ, Б. И.) 1965. Фораминиферы и водоросли из верхнедевонских отложений западного склона среднего и южного Урала. - Тр. Инст. Геол. Ураль. фил. Акад. Наук СССР, вып. 74, 3-93.
  • CONIL, R. & LYS, М. 1964. Materiaux pour l’étude micropaléontologique du Dinantien de la Belgique et de la France (Resnois). Parts 1-2. Algues et Foraminifères. - Mém. Inst. Géol. Univ. Louvain, 23, 1-296.
  • DEGENS, E. T. & MOPPER, K. 1975. Early diagenesis of organic matter in marine soils. - Soil Science, 119, 1, 65-72.
  • DERVILLÉ, H. 1931. Les marbres du calcaire carbonifère on Bas-Boulonnais. - Diss. Univ. Strassbourg, 12, 1-322.
  • - 1941. De quelque manières d’être des calcisphères. - Bull. Soc. géol. France, 5, 11, 357-365.
  • - 1950. Contribution à l’étude des calcisphères du calcaire de Bachant. - Ann. Soc. géol. Nord, 70, 273-285.
  • ELSTER, H. J. 1958. Das limnologische Seetypenlehre. Rückblick und Ausblick. - Verh. int. Ver. Linol., 13, 101-120.
  • FLÜGEL, E. & HÖTZL, H. 1971. Foraminiferen, Calcisphaeren und Kalkalgen aus dem Schwelmer Kalk (Givet) von Letmathe im Sauer land. - N. Jb. Geol. - Paläont. Abh., 137, 3, 358-395.
  • KAŹMIERCZAK, J. 1975. Colonial Volvocales (Chlorophyta) from the Upper Devonian of Poland and their paleoenvironmental significance. - Acta Palaeont. Pol., 20, 1, 73-85.
  • KLOVAN, J. E. 1964. Facies analysis of the Redwater reef complex, Alberta, Canada.- Bull. Canadian Petrol. Geol., 12, 1, 1-100.
  • KONISHI, K. 1958. Devonian calcareous algae from Alberta, Canada. - Quart. Colorado School Mines, 53, 2, 85-109.
  • KRAUSE, H. R. 1959. Biochemische Untersuchungen über den postmortalen Abbau von toten Plankton unter aeroben und anaeroben Bedingungen. - Arch. f. Hydrobiol./Suppl., 24, 3/4, 297- 337.
  • KRUMBEIN, W. E. 1974. On the Precipitation on the Surface of Marine Bacteria. - Naturwissenschaften, 4, 167.
  • LIPINA, О. А. (ЛИПИНА, О. A.) 1955. Фораминиферы турнейского яруса и верхней части девона волго-уральской области и западного склона среднего Урала. - Тр. инст. геол. наук Акад. Наук СССР, вып. 163, 3-96.
  • McCUNN, H. J. 1972. Calcite and aragonite phenomena precipitated by organic decay in high lime concentrate brines. - J. Sed. Petrol., 42, 1, 150-154.
  • MENNER, V. V. & REITLINGER, E. A. (MEHHEP, В. В. & РЕЙТЛИНГЕР, E. A.) 1971. Провинциональные особенности фораминифер среднего и позднего девона севера сибирской платформы. - Вопросы микропалеонт. вып. 14, 25-37.
  • MONTY, С. L. V. 1972. Recent Algal Stromatolitic Deposits, Andros Island, Bahamas. Preliminary Report. - Geol. Rundschau, 61, 2, 742-783.
  • OPPENHEIMER, С. H. 1961. Note on the formation of spherical aragonite bodies in the presence of bacteria from the Bahama Bank. - Acta Geochim. Cosmochim., 23, 295-296.
  • OZONKOWA, H. 1962. Le genre Calcisphaera Williamson dans les calcaires dévoniens de la partie orientale des Monts de Sainte-Croix. In: E. Passendorfer (Ed.), Księga Pamiątkowa ku czci Prof. J. Samsonowicza, 219-228. Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa. (Polish with French summary).
  • PIA, J. 1937. Die wichtigsten Kalkalgen des Jungpaläozoikum und ihre geologische Bedeutung. - Deuxième congrès pour l’avancement des études de stratigraphie carbonifère, Heerlen, 1935, 2, 765-856, Maestricht.
  • PRINGSHEIM, E. G. & PRINGSHEIM, O. 1959. Die Ernährung Kolonienbildender Volvocales. - Biol. Zentralbl., 78, 6, 937-971.
  • REID, J. F. 1973. Paleo-environment and paleogeography, Pillara Formation (Devonian), western Australia. - Bull. Canadian Petr. Geol., 21, 3, 344-394.
  • REITLINGER, E. A. (РЕЙТЛИНГЕР, E. A.) 1957. Сферы девонских отложений русской платформы. - Докл. Акад. Наук СССР, 115, 4, 774-776.
  • RUPP, A. W. 1966. Origin, Structure, and Environmental Significance of Recent and Fossil Calcispheres. - Geol. Soc. Amer. Annual Meeting, San Francisco, Programm, 186.
  • STANTON, R. J. 1963. Upper Devonian Calcispheres from Redwater and South Sturgeon Lake Reefs, Alberta, Canada. - Bull. Canadian Petr. Geol., 11, 4, 410- 418.
  • - 1967. Radiosphaerid calcispheres in North America and remarks on calcisphere classification. - Micropaleont., 13, 4, 465-472.
  • VILLAIN, J.-M. 1975. “Calcisphaerulidae” (incerte sedis) du Crétacé supérieur du Limbourg (Pays-Bas), et d’autres regions. - Palaeontographica, A, 149, 4-6, 193- 242.
  • WHITE, D. 1933. The Role of Water Conditions in the Formation of Common (Banded) Coals. - Econ. Geol., 28, 566-570.
  • WILLIAMSON, W. C. 1880. On the Organization of the Fossil Plants of the Coal-Measures, Part X - Including an examination of the supposed radiolarians of the Carboniferous rocks. - Phil. Trans. Roy. Soc. London, 171, 493-539.

Typ dokumentu

Bibliografia

Identyfikatory

Identyfikator YADDA

bwmeta1.element.agro-8475b840-a4bc-4cae-87d6-a423b7c64663
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.