PL
W latach 1979-1983 (I okres) oraz 2005-2006 (II okres) przeprowadzono badania, których celem była ocena zachwaszczenia upraw zbóż i jego zmian w czasie w wybranych siedliskach, które, z powodu lokalizacji w Zewnętrznych Karpatach Zachodnich oraz ekstensywnych metod gospodarowania, można uznać za niesprzyjające produkcji rolniczej. Materiał badawczy stanowiło 131 zdjęć fitosocjologicznych, wykonanych w uprawach zbóż w sześciu siedliskach metodą fitosocjologiczną Braun-Blanquet’a. Materiał z każdego okresu badań wykorzystano do oceny bogactwa gatunkowego chwastów towarzyszących zbożom, a także określono stałość fitosocjologiczną i współczynniki pokrycia powierzchni poszczególnych taksonów oraz określono gatunki dominujące i ich rolę w poszczególnych siedliskach Stwierdzono, że bogactwo gatunkowe chwastów towarzyszących uprawom zbóż w badanym wieloleciu zwiększyło się niezależnie od rodzaju siedliska. W siedliskach zlokalizowanych na glebach 10 kompleksu glebowo-rolniczego, stwarzających korzystniejsze warunki dla produkcji rolniczej, odnotowano zmniejszenie udziału gatunków trwale związanych z siedliskiem (V i IV stopień stałości) oraz wartości sum współczynników pokrycia powierzchni przez chwasty. Jednocześnie, w uprawach zlokalizowanych wyżej nad poziomem morza (11 i 12 kompleks przydatności rolniczej), udział chwastów trwałych i częstych był większy, niż w okresie wyjściowym. Na obszarze badań stwierdzono zróżnicowanie siedlisk pod względem podatności na wnikanie gatunków wcześniej niespotykanych w niższych położeniach górskich. Do takich należą trawy: Avena fatua oraz Apera spica-venti. Ten drugi jest gatunkiem szczególnie ekspansywnie zwiększającym swą dominację na obszarze badań, co jest niepokojącym zjawiskiem, ze względu na trudne warunki gospodarowania i ekstensywne metody regulacji zachwaszczenia. Korzystną zmianą w stosunku do okresu wyjściowego jest wyraźne zmniejszenie zagrożenia upraw zbóż perzem właściwym (Elymus repens) we wszystkich siedliskach.
EN
Within the years 1979-1983 (I period) and 2005-2006 (II period) investigations focused on evaluating cereal crop infestation and its variability in time were conducted in selected habitats that could be considered unfavourable for agriculture, as they were located in the Outer Western Carpathians and subjected to extensive farming. The research material consisted of 131 phytosociological relevés made by applying the Braun-Blanquet method on six habitats. The material gathered during each of the research periods was analysed in order to evaluate the diversity of cereal weed species. Phytosociological constancy and coefficient of surface coverage were determined for every taxon. Dominating species were identified and their role in relevant habitats was analysed. It was found that during research period the diversity of cereal weed species increased in all types of habitats. Habitats located in the 10th soil agricultural complex created more favourable conditions for agriculture showed a decrease both, in the ratio of species in strict relationship with the habitat (V and IV of constancy degree) and in the total weed coefficients of surface coverage. Moreover, in crops located on higher altitudes (11th and 12th soil agricultural complex), the ratio of permanent and common weeds was higher than during the initial stage. It was stated that on studied area the habitats differ in regard to susceptibility to penetration of species previously unencountered at lower mountain altitudes. These include Avena fatua and Apera spica-venti grasses. The latter is a species that increased its dominance in the study area particularly expansively. It is a disturbing phenomenon, since agricultural conditions were difficult and extensive weed control measures were in use. Relative to the initial state, a decrease in the danger of Elymus repens infestation among cereal crops in all habitats represents a positive change.