Professional communication competences of paramedics - practical and educational perspectives

• Autorzy: Wloszczak-Szubzda A. , Jarosz M. J. , Goniewicz M.
• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Introduction: Dissonance between the high ‘technical’ competences of medical professionals, including paramedics or emergency medical technicians (EMT), and the relatively low level of patient satisfaction with care received, is a phenomenon observed in many countries. Many studies show that it occurs in the case of an inadequate interpersonal communication between medical professionals and patients. The primary goal of the presented research was evaluation of the level (study of the state) of communication competences of paramedics, and determination of the factors on which this level depends. An additional goal was analysis of the needs and educational possibilities within the existing models of education in the area of interpersonal communication provided by higher medical education institutions. Methods: The following three methods were used: 1) documentation analysis (standards, plans and educational programmes); 2) diagnostic survey concerning professional communication competences of paramedics; 3) self-reported communication skills in emergency medical services – adjective check list. The last two instruments were subject to standardization from the aspect of reliability and validity. The study group covered a total of 105 respondents in the following subgroups: 1) professional paramedics who, as a rule, were not trained in interpersonal communication (31 respondents); paramedic students covered by a standard educational programme (54 respondents); 3) paramedic students who, in addition to a standard educational programme, attended extra courses in professional interpersonal communications (20 respondents). Results: The results of studies indicate poor efficacy of shaping communication competences of paramedics based on education in the area of general psychology and general interpersonal communication. Communication competences acquired by paramedics during undergraduate education are subject to regression during occupational activity. Discussion: Methods of evaluating communication competences are useful in constructing group and individual programmes focused on specific communication competences, rather than on general communication skills.

Słowa kluczowe

EN

professional communication; competence; paramedics; practical perspective; educational perspective; emergency; medical technician; interpersonal communication; education; patient satisfaction

• Wydawca: -
• Czasopismo: Annals of Agricultural and Environmental Medicine
• Rocznik: 2013
• Tom: 20
• Numer: 2
• Opis fizyczny: p.366-372,ref.

Twórcy

autor

Wloszczak-Szubzda A.

• Department of Health Informatics and Statistics, Institute of Rural Health, Lublin, Poland
• Faculty of Pedagogy and Psychology, University of Economics and Innovation, Lublin, Poland

autor

Jarosz M. J.

• Department of Health Informatics and Statistics, Institute of Rural Health, Lublin, Poland
• Faculty of Pedagogy and Psychology, University of Economics and Innovation, Lublin, Poland

autor

Goniewicz M.

• Faculty of Health Sciences, School of Economics and Law, Kielce, Poland

Bibliografia

• 1. Smith-Cumberland TL, Feldman RH. EMTs’ attitudes’ toward death before and after a death education program. Prehosp Emerg Care.2006; 10(1): 89–95.
• 2. Ward J, McMurray R., The unspoken work of general practitioner receptionists: a re-examination of emotion management in primarycare. Soc Sci Med. 2011; 72(10): 1583–7.
• 3. Smith-Cumberland TL, Feldman RH. Survey of EMTs’ attitudes towards death. Prehosp Disaster Med. 2005; 20(3): 184–8.
• 4. Goniewicz M, Włoszczak-Szubzda A. Psychoprofilaktyka akcji ratunkowej w kształceniu ratowników medycznych. In: KoniecznyJ, editor. Edukacja w ratownictwie medycznym. Poznań, OficynaWydawnicza Garmond, 2005.
• 5. Myerscough PR, Ford MJ. Talking with Patients: Keys to Good communication. Oxford, Oxford Medical Publications, 1996.
• 6. Salomon P. Psychologia w medycynie. Gdańsk, GWP 2002.
• 7. Fengler J. Pomaganie męczy. Wypalenie w pracy zawodowej. Gdańsk, GWP 2002.
• 8. Jurkowski R. Komunikowanie się. Zarys wykładu. Warszawa, Oficyna Wydawnicza WSM SIG, 2004.
• 9. Wilczek-Różyczka E. Empatia i jej rozwój u osób pomagających. Kraków, WUJ, 2002.
• 10. Matthews G, Zeinder M, Roberts RD. Emotional Intelligence: Science and Myth, Cambridge, MIT Press, 2004.
• 11. Grzesiuk L. Style komunikacji interpersonalnej. Warszawa, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 1979.
• 12. Grzesiuk L, Trzebińska E. Jak ludzie porozumiewają się. Warszawa, Nasza Księgarnia, 1978.
• 13. Thiel E. Komunikacja niewerbalna – mowa ciała. Wrocław, Astrum, 1997.
• 14. Tkaczyk L. Komunikacja niewerbalna – postawa mimika, gest. Wrocław, Astrum 1997.
• 15. Bierach AJ. Komunikacja niewerbalna. Wrocław, Astrum 1998.
• 16. Morreale SP, Spitzberg BH, Barge JK. Human communication: Motivation. knowledge and skills. Belmont, California, WadsworthThomson Learning, 2002.
• 17. Chen RP. Moral imagination in simulation-based communication skills training. Nurs Ethics. 2011; 18(1): 102–11.
• 18. Belcher M, Jones L. Graduate nurses experience of developing trust in the nurse-patient relationship. Contemp Nurse 2009; 31(2): 142–52.
• 19. Tropea S. Therapeutic emplotment: a new paradigm to explore the interaction between nurses and patients with a long-term illness. J AdvNurs. 2012; 68(4): 939–47.
• 20. Włoszczak-Szubzda A. Kompetencje komunikacyjne personelu medycznego. Badanie stanu oraz ocena potrzeb komunikacyjnych.Praca doktorska, Lublin, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznegow Lublinie, 2009.
• 21. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych.
• 22. Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie standardów kształcenia dla poszczególnych kierunkóworaz poziomów kształcenia, a także trybu tworzenia i warunków, jakiemusi spełniać uczelnia, by prowadzić studia miedzykierunkowe orazmakrokierunki.
• 23. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 14 stycznia 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu medycznychczynności ratunkowych, które mogą być podejmowane przez ratownikamedycznego.
• 24. Brown WE Jr, Margolis G, Levine R. Peer evaluation of the professional behaviors of emergency medical technicians. Prehosp Disaster Med.2005; 20(2): 107–14.
• 25. Williams A. Emotion work in paramedic practice: The implications for nurse educators. Nurse Educ Today 2012; 32(4): 368–72.
• 26. Happel O, Papenfuss T, Kranke P. Training for real: simulation, team-training and communication to improve trauma management. Anasthesiol Intensivmed Notfallmed Schmerzther 2010; 45(6): 408–15.
• 27. Sine DM, Northcutt N. A qualitative analysis of the central values of professional paramedics. Am J Disaster Med. 2008; 3(6): 335–43.
• 28. Grucza F. O przeciwstawności ludzkich interesów i dążeń komunikacyjnych, interkulturowym porozumiewaniu się oraz naukach humanistyczno-społecznych. In: Grucza F, Chomicz-Jung K, editors. Problemykomunikacji interkulturowej: Jedna Europa – wiele języków i wielekultur. Warszawa, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 1996.
• 29. Beamer L. Learning intercultural communication competence. J Business Commun. 1993; 29(3): 285–303.