EN
Economic, organizational and natural determinants of modern plant field production enforce far-reaching limitations of classical components of cultivation regime. In 2010-2012, a study was carried out at the Agricultural Production Farm in Kowróz (Kuyavian-Pomeranian voivodeship) in soil of the very well rye complex. This study aimed at determining the effect of plowing tillage, reduced tillage and minimal tillage on the grain yield and quality of winter wheat sown after winter oilseed rape, winter wheat and maize for grain. Plowing tillage involved performing: skimming, harrowing, pre-sow plowing and cultivation with a passive pre-sow unit after harvesting oilseed rape and wheat or single plowing and cultivation with a cultivation unit after maize for grain. Reduced tillage was performed using a stubble unit, grubber and pre-sow unit after oilseed rape and wheat, and a grubber and passive pre-sowing unit after maize. Minimal tillage consisted only of disking the stubble in each position. Yield components, grain yield and its quality were usually more dependent on the previous crop than on the tillage system. The highest yield of winter wheat 5.57 Mg·ha-1 with favorable traits of grain quality was observed in the position after winter oilseed rape, and the lowest 4.92 Mg·ha-1 after maize. Abandoning plowing tillage did not have a negative effect on spike density, grain yield and grain quality. Nevertheless, tillage simplification only to disking the stubble negatively affected the yield. However, in the position after winter wheat, and particularly after winter oilseed rape, this cultivation system did not have a negative effect on grain yield, grain bulk density and protein content. After harvesting maize for grain, each simplification of plowing tillage caused a reduction in winter wheat grain yield.
PL
Uwarunkowania ekonomiczno-organizacyjne i przyrodnicze współczesnej polowej produkcji roślinnej wymuszają daleko idące ograniczenia klasycznych elementów agrotechniki. W latach 2010-2012 w Zakładzie Produkcji Rolnej w Kowrozie (woj. kujawsko-pomorskie) na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego przeprowadzono badania, których celem było określenie wpływu orkowej, bezorkowej i minimalnej bezorkowej uprawy roli na plonowanie i jakość ziarna pszenicy ozimej wysiewanej po rzepaku ozimym, pszenicy ozimej i kukurydzy na ziarno. Uprawa orkowa polegała na wykonaniu: podorywki, bronowania, orki siewnej i uprawy biernym agregatem przedsiewnym po zbiorze rzepaku i pszenicy lub orki razówki i uprawy agregatem po kukurydzy na ziarno. Uprawę bezorkową wykonano przy użyciu agregatu ścierniskowego, grubera i agregatu przedsiewnego po rzepaku i pszenicy, a grubera i biernego agregatu przedsiewnego po kukurydzy. Minimalną uprawę roli, w każdym stanowisku, stanowiło jedynie talerzowanie ścierniska. Elementy plonowania, plon ziarna i jego jakość były na ogół bardziej zależne od przedplonu niż sposobu uprawy roli. Największy plon pszenicy ozimej . 5,57 Mg·ha-1 . o korzystnych cechach jakości ziarna stwierdzono w stanowisku po rzepaku ozimym, a najmniejszy . 4,92 Mg·ha-1 . po kukurydzy. Rezygnacja z orkowej uprawy roli nie miała negatywnego wpływu na obsadę kłosów, plon ziarna i jego jakość. Niekorzystnie na plonowanie oddziaływało natomiast ograniczenie uprawy roli tylko do talerzowania ścierniska. W stanowisku po pszenicy ozimej, a zwłaszcza rzepaku ozimym, ten sposób uprawy nie miał jednak negatywnego wpływu na plon ziarna, gęstość ziarna w stanie zsypnym i zawartość białka. Po zbiorze kukurydzy na ziarno każde uproszczenie uprawy orkowej powodowało zmniejszenie plonu ziarna pszenicy ozimej.