EN
UV irradiation and a multi-stage selection produced S. occidentalis strains with amylolytic activity increased from 17.5 to 65 % in the case of α-amylase, and from 5.7 to 34% in the case of glucoamylase.
PL
Pod działaniem promieni UV (rys. 1) otrzymano mutanty amylolitycznych drożdży S. occidentalis Y671 wyizolowane po odpowiednich wysiewach selekcyjnych (tab. 3). Wytypowano 8 odmian cechujących się zróżnicowanym stosunkiem średnicy strefy hydrolizy skrobi w podłożu agarowym do średnicy kolonii q = 3,2-4,4 (tab. 4). W warunkach hodowli wstrząsanej tworzyły one od 0,1 do 0,4 g/dcm³ więcej biomasy niż szczep macierzysty. Aktywność α-amylazy w tych klonach wahała się od 6,55 do 11,4 j./cm³, a glukoamylazy od 34 do 51,6 j./cm³. Podobną aktywność amylolityczną wykazywały mutanty oporne na 2DG (tab. 5). Wśród ocenianych mutantów aktywność α-amylazy wzrosła od 17 do 65 %, a glukoamylazy od 5 do 34 % w stosunku do aktywności charakteryzujących szczep macierzysty. Porównawcza ocena wzrostu najaktywniejszego mutanta Y671/6 i szczepu rodzicielskiego Y671 w podłożu M₀ z dodatkami od 1 do 5% skrobi wykazała większą dynamikę wzrostu mutanta nawet przy 5 % stężeniu skrobi w podłożu (tab. 6, rys. 2) oraz jego wyższą produkcyjność (tab. 7). Podobne tendencje potwierdzono również w podłożu naturalnym, ziemniaczanym (tab. 7). Po 6 miesiącach przechowania mutantów w standardowych warunkach, w populacjach reaktywowanych ze stanu anabiozy i hodowanych w podłożu minimalnym M₀ + 1 % skrobi, aktywność glukoamylazy wzrosła od 23 do 29 %, wydajność biomasy o ok. 25 % w stosunku do wartości uzyskiwanych bezpośrednio po mutacji obniżyła się natomiast aktywność α-amylazy (tab. 8,). Otrzymane wyniki wykazują możliwość stosowania promieni UV do podwyższania aktywności amylolitycznych S. occidentalis. Wskazują również na potrzebę dopracowania odpowiednich metod przechowywania mutantów w celu stabilizacji w nich aktywności α-amylazy.