EN
Background. Sedentarism and Physical Activity (PA) are considered main components of people’s lifestyle and key indicators of health. Although they can be seen as opposite life conducts that reduce each other’s effects on health, no study has yet clarified the nature of their relation. However, both behaviors can be influenced by similar psychological, social, and environmental constructs. Material and methods. We selected 480 students (272 boys, 208 girls) from middle schools in the metropolitan area of Monterrey (Mexico), who filled in questionnaires on PA behaviors and social-environmental correlates through an online system. Results. Our outcomes highlighted overall low PA levels. Further, girls are more affected by their social environment, whereas physical environment barriers represent a fitting predictor of boys’ PA. Regardless of gender, PA engagement seems to be significantly determined by the level of enjoyment of sedentary behaviors. Conclusions. These results can help professionals in PA and health create gender-specific interventions targeting to raise youth’s PA levels by means of enhancing psychosocial and contextual features. Due to the lack of studies on psychological factors related to sedentary behaviors, our results could arouse attention on this issue and promote further research to better understand the processes beneath it.
PL
Wprowadzenie. Siedzący tryb życia i aktywność fizyczna (AF) są postrzegane jako główne elementy życia ludzi i kluczowe wskaźniki zdrowia. Chociaż można je uznać za przeciwstawne i wzajemnie wykluczające się w kontekście zdrowia, literatura nie wyjaśniła jeszcze charakteru ich relacji. Oba te style życia mogą jednakże być ukształtowane przez podobne czynniki psychologiczne, społeczne i środowiskowe. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 480 uczniów (272 chłopców, 208 dziewcząt) z gimnazjów w Monterrey (Meksyk), którzy wypełniali kwestionariusze w systemie online dotyczące ich aktywności fizycznej i relacji społeczno-środowiskowych. Wyniki. Uzyskane wyniki wykazują ogólnie niski poziom aktywności fizycznej. Ponadto, okazuje się, iż otoczenie społeczne ma większy wpływ na zachowanie dziewcząt w zakresie kultury fizycznej, podczas gdy głównym czynnikiem oddziałującym na chłopców są ich ograniczenie fizyczne. Niezależnie od płci, zaangażowanie w uprawianie aktywności fizycznej jest znacząco ograniczane poziomem zadowolenia z siedzącego trybu życia. Wnioski. Niniejsze wyniki mogą pomóc profesjonalistom z dziedziny zdrowia publicznego i aktywności fizycznej w stworzeniu programów interwencyjnych skierowanych do poszczególnych płci, które mogłyby okazać się pomocne w podniesieniu poziomu aktywności fizycznej wśród młodzieży poprzez poprawę funkcji psychospołecznych i środowiskowych. Ze względu na brak badań nad czynnikami psychologicznymi związanymi z siedzącym trybem życia, nasze wyniki mogłyby zachęcić badaczy do podjęcia dalszych prac, mających na celu lepsze zrozumienie procesów wpływających na aktywność młodzieży.