EN
Hole-nesting passerines constitute a 'model' group for which importance of synchronisation between food availability — mainly caterpillars — and appearance of nestlings is commonly postulated. Is there an adequate set of data allowing one to prove this relationship? The recent climate change could lead to a mis-match between food peaks and nestlings' appearance. Do the data exist that show that the birds have switched to other food sources? We analyse data on nestling food of eleven European hole-nesting passerines (158 papers). The diet of some species is hardly known (< 100 broods observed), there are large gaps in geographical coverage (70% of data from five countries — Germany, Russia, Slovakia/Czech Republic, Poland and Great Britain) and most of studies do not meet the minimum requirement of representativeness (three seasons, > 20 broods/season), which limits their external validity. The majority of investigations were done decades ago, in different conditions and most probably they cannot be treated as representative for the current situation. There is no study in which the past (before warming) and current nestling diet in the same local population have been compared, so, direct empirical support for the 'mismatch' idea is rather weak. Knowledge of nestling diet and its variation is far from adequate and new, properly designed, studies are needed.
PL
Wiedza na temat diety piskląt ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia powiązań między zasobami pokarmu a porą rozrodu ptaków, zarówno z punktu widzenia ewolucyjnego (adaptacje sezonów rozrodczych) jak i czynników bezpośrednich (skutki niedostatecznej synchronizacji dostępności pokarmu z okresem największego zapotrzebowania piskląt). Dziuplaki odżywiające się bezkręgowcami stanowią grupę „modelową”, dla której znaczenie synchronizacji dostępności pożywienia i pojawów piskląt jest powszechnie uznawanym „faktem”, jednak informacje na temat diety piskląt podawane są rzadko. Wszelkie uogólnienia na temat roli pokarmu piskląt, powinny być oparte na rzetelnych informacjach o jego składzie ilościowym, jak również, zmienności międzygatunkowej oraz wewnątrzgatunkowej w zależności od czasu i środowiska. Posiadając powyższe dane możemy sprawdzić, czy liściożerne gąsienice są rzeczywiście istotnym źródłem pokarmu dla piskląt dziuplaków wróblowych. Tylko wtedy uzasadnione jest oczekiwanie, iż pora rozrodu ptaków będzie zsynchronizowana z największą dostępnością gąsienic w środowisku. Czy są dostępne reprezentatywne dane potwierdzające te założenia? Obserwowane zmiany klimatu (ocieplenie) mogą powodować rozmijanie się terminów dostępności pożywienia i największych wymagań pokarmowych piskląt. Czy w takich sytuacjach ptaki zmuszone są do wykorzystywania innych, gorszej jakości źródeł pokarmu? Odpowiedź na to pytanie można uzyskać porównując przeszły i obecny skład pokarmu piskląt na tym samym terenie oraz w tym samym środowisku. Czy istnieją takie dane? Jak duża jest zmienność diety piskląt w zależności od regionu i gatunku? Czy możemy np. na podstawie danych z Hiszpanii oczekiwać podobnych wyników na terenie Rosji lub też określać pokarm jednego gatunku sikory na podstawie informacji dotyczących innych sikor? Może takie działanie nie jest uzasadnione? Poznanie odpowiedzi na te pytania jest ważne nie tylko z punktu widzenia akademickiego, ale również ochrony przyrody. W odpowiedzi na postawione wyżej pytania, zgromadziliśmy i zanalizowaliśmy dane o pokarmie piskląt jedenastu europejskich gatunków dziuplaków wróblowych (158 publikacji od 1906 do końca listopada 2011). Zebrane informacje okazują się być fragmentaryczne, nie wiemy wystarczająco dużo, aby odpowiedzieć dokładnie na większość pytań. Skład pokarmu piskląt niektórych gatunków jest słabo poznany (obserwowano mniej niż 100 lęgów), ograniczony jest również zasięg geograficzny badań (70% danych pochodzi tylko z pięciu państw; Fig. 1). Większość badań okazała się być krótkoterminowa (1-2 lata), oparta na małych próbach (< 20 lęgów/rok; Supplementary Information Tab. S1-S11). Ze względu na powyższe ograniczenia metodologiczne, wartość tych danych jest raczej ograniczona. Większość informacji została zebrana dekady temu, w dość różnych warunkach środowiskowych. Nieliczne prace opisują wyniki z ostatnich dwudziestu lat (Fig. 2). Podsumowując, wiedza o składzie pokarmu piskląt oraz jego zmienności jest niewystarczająca, wymaga uzupełnienia i nowych, prawidłowo zaplanowanych badań. Pogląd, iż pora rozrodu jest dostosowana do pojawu gąsienic jest tylko częściowo potwierdzony. Liściożerne gąsienice należą do dwóch najważniejszych typów pokarmu piskląt w 88% badań dotyczących modraszki i sikory ubogiej, ale są mniej istotne (34-42% badań) w przypadku muchołówki żałobnej, szpaka i pleszki (Tab. 1). Jedynie 20 prac i tylko o pięciu gatunkach opisuje sezonowe zmiany pokarmu piskląt (Supplementary Information Tab. S12). Gąsienice były ważniejszym typem pokarmu w diecie wczesnych niż późnych lęgów - odpowiednio 95 i 55% przypadków (Tab. 2). Również niewiele prac bada pokarm piskląt danego gatunku jednocześnie w różnych środowiskach.