Ostracodes and foraminifera from the ?Middle Miocene of the western coast of the Gulf of Suez, Egypt

• Autorzy: Szczechura J. , Abd-Elshafy E.

Warianty tytułu

PL

Małżoraczki i otwornice ze środkowego miocenu zachodniego brzegu Zatoki Suezkiej

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The microfauna described here come from the marine sediments of the Miocene Hommath Formation, from the west coast of the Gulf of Suez. Fifty five ostracod species have been distinguished including five new ones. The co-occurring foraminifera served as stratigraphical 'and ecological indicators. The age of the fauna has been determined as Middle Miocene though with hesitation. A similar assemblage of microfauna, especially ostracodes has been found in Miocene sediments from the Sirte Basin of Central Libya.

PL

Przedmiotem pracy są małżoraczki z osadów mioceńskich występujących na zachód Zatoki Suezkiej (Egipt). Dla określenia ich wieku i środowiska wykorzystano towarzyszące im otwornice. Do celów porównawczych użyto też mikrofauny ze zbiorów pierwszej autorki częściowo przez nią już opisanej (Bismuth et al. 1978, Szczechura 1980). Fauna ta pochodzi z mioceńskiej Formacji Marada z Basenu Syrty (Libia) (fig. 1). Próbki z Egiptu pochodzą z dwóch odsłonięć (x₁ i x₂) z rejonu Gabal Akheider (fig. 2, 3, 4), z osadów uchodzących za południowo-zachodnie przedłużenie Formacji Hommath. Formację tę zaliczano do środkowego bądź górnego miocenu. Opisano 56 taksonów małżoraczków (Tabela 1, pls. 1—12), w tym 4 nowe gatunki: Cytherelloidea sissinghi, Neomonoceratina ruggierii, N. keiji i Hemicyprideis aegyptiaca. Małżoraczki nie pozwalają jednoznacznie określić wieku osadów. Jednakże spotykana tu Pokornyella minor, znana dotąd z oligocenu i dolnego miocenu i Loculicytheretta libyca obecna jedynie w osadach dolnego i środkowego miocenu, obok gatunków występujących wyłącznie w osadach dolnego i środkowego miocenu i/albo pliocenu tj. Cytherella libyaensis, Chrysocythere cataphracta cataphracta, Keijella africana i Falsocythere maccagnoi, pozwalają sądzić, że reprezentowany jest tu środkowy miocen. Także otwornice sugerują środkowomioceński wiek osadów; Mississippina neagui znana jest dotąd tylko z tego poziomu, a Borelis melo przekracza jego dolną i górną granicę, prawdopodobnie bardzo nieznacznie. Wśród małżoraczków równowiekowych osadów z miocenu Libii obecna jest Ruggieria micheliniana (Bosquet), charakterystyczna dla dolnego miocenu Europy i Azji (Turcji) i Paleocosta ocellata Ciampo opisana ze środkowego miocenu Europy. Gatunki te dodatkowo przemawiają za przynależnością badanych tutaj osadów do raczej starszego niż młodszego miocenu. Bardziej jednoznacznie, zarówno małżoraczki jak i otwornice, zdają się określać warunki środowiska; wskazują one na wody normalnie zasolone, tropikalne, płytkie (litoralne) i raczej niespokojne, będące być może pod wpływem upwellingów. Jest jednak bardzo prawdopodobne, że posiadane próbki mikrofaunistyczne są dalece zmodyfikowane w stosunku do biocenozy, a tym samym z rezerwą należy przyjmować sugerowaną przez nie interpretację środowiska. Z rozprzestrzenienia opracowanych małżoraczków wynika, że znaczna większość gatunków ograniczona jest do obszaru śródziemnomorskiego, a tylko nieliczne rodzaje (Cistacythereis, Chrysocythere, Keijella, Falsocythere, Paijenborchellina i Loculicytheretta) ograniczone są do tego obszaru, bądź przekraczają go w kierunku południowo-wschodnim i południowo-zachodnim, Te ostatnie zdają się wywodzić w większości z Afryki północnej, a następnie migrować do Europy południowej przypuszczalnie przez Bliski Wschód. Na uwagę zasługuje znaczne podobieństwo mikrofauny miocenu Egiptu i Libii; ponad 70% wspólnych gatunków małżoraczków sugeruje zarówno podobne środowisko jak i podobny wiek osadów.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 1988
• Tom: 33
• Numer: 4
• Opis fizyczny: p.275-344,fig.,ref.

Twórcy

autor

Szczechura J.

• Institute of Paleobiology, Polish Academy of Sciences, al. Zwirki i Wigury 93, 02-089 Warsaw, Poland

autor

Abd-Elshafy E.

• Department of Geology, Faculty of Science, Zagazig University, Zagazig, Egypt

Bibliografia

• ABDALLAH, A. M. and ABD-EL HADY, F. M. 1966. Geology of the Sadat area, Gulf of Suez. — J. Geol., U. A. R., 10, 1, 1—24.
• ABDALLAH, A. M. and ABD-EL HADY, F. 1971. Microfacies of the Eocene and Miocene rocks at the south-eastern comer of Gebel Ataqa, Gulf of Suez, U. A. R. — Bull. Fac. Sci. Cairo University, 1969, 13, 345—358.
• ADAMS, C. G., GENTRY, A. W. and WHYBROW, P. J. 1983. Dating the terminal Tethyan event. — Bull. Utrecht Micropaleont., 30, 239—253.
• AL-ABDUL RAZZAQ, S., SHUBLAQ, W., AL-SHEIKH, Z. and KITT ANEH, W. 1983. Ecology and distribution of ostracods in Kuwait Bay. — J. micropaleont., 2, 39—45.
• ALI, M. S. 1984. The Miocene echinoids of Egypt, a summary their paleogeographical significance. International Colloque on Mediterranean Neogene Marine Megafaunal Palaeoenvironments and Biostratigraphy, Athens 1984. — Ann. Geol. Pays Hellen, 32, 157—170.
• ANDREIEFF, P., ANGLADA, R., AUBERT, J., BLONDEAU, A., BURDON, M., CARALP, M., LE CALVEZ, Y., LORENZ, C., MAGNÉ, J., POIGNANT, A. and PUJOL, C. 1974. Étude biostratigraphique des gisements d’Escornebeou (Aquitaine meridionale, France). — Docum. Lab. Géol. Fac. Sci. Lyon, 59, 31—55.
• ARANKI, J. F. 1987. Marine Lower Pliocene Ostracoda of southern Spain with notes on the Recent fauna. — Bull. Geol. Inst. Univ. Uppsala, N. S., 13, 1—144.
• ARUTA, L. 1982. Gli Ostracodi del Saheliano (Miocene mediosuperiore) di C. Pestavecchia (Bonfornello, Palermo). — Boll. Soc. Paleont. Italiana, 21, 1, 113—132.
• ATHERSUCH, J. and WHITTAKER, J. E. 1976. On Loxoconcha rhomboidea (Fischer).— Stereo-Atlas of Ostracod Shells, 3, 2, 81—90, Leicester.
• BASSIOUNI, M. A. 1965. Ostracoden aus dem “Pliozan” von Kom el Shelul, Paraden-Plateau, Gizeh (Ägypten). — Geol. Jb., 82, 631—654.
• BASSIOUNI, M. A. 1970. Falunia (Hiltermanicythere), a new subgenus from the gulf of Naples, and related fossil forms. — Rev. Espan. Micropaleont., 2, 2, 117—130.
• BASSIOUNI, M. A. 1979. Brackische und marine Ostrakoden (Cytherideinae, Hemicytherinae, Trachyleberidinae) aus dem Oligozän und Neogen der Türkei (Känozoikum und Braunkohlen der Türkei. 22). — Geol. Jb., B, 31, 3—195.
• BELLINI, E. 1969. Biostratigraphy of the “Al Jaghbub (Giarabub) Formation” in eastern Cyrenaica (Libya). 3rd African Micropaleontological Colloque, Cairo, 1969, 165—184.
• BERGER, C. and MOYES, J. 1964. Stude d’une population de Falunia plicatula (Reuss) s.l. dans un falun du Miocène inférieur bordelais. — Act. Soc. Linn. Bordeaux, 101, 2, 51—58.
• BHATIA, S. B. and KUMAR, S. 1979. Recent Ostracoda from off Karwar, west coast of India. — In: N. Krstić (ed.), Proc. the 7th International Symposium on Ostracodes; Taxonomy, Biostratigraphy and Distribution of Ostracodes, Belgrade 1979, 173—178.
• BISMUTH, H., KEIJ, A. J., OERTLI, H. and SZCZECHURA, J. 1978. The genus Loculicytheretta. — Bull. Centr. Rech. Expl.-Prod. ELF — Aquitaine, 2, 2, 227—263.
• BODERGAT, A. M. 1983. Les Ostracodes, témoins de leur environment: approche chimique et écologie en milieu lagunaire et oceanique. — Docum. Lab. Géol. Fac. Sci. Lyon, 88, 1—264.
• BOLD, van den W. A. 1966. Les Ostracodes du Néogène du Gabon. — Rev. Inst. Fr. Pétr., 21, 2, 155—188.
• BOLTOWSKOY, E. and WRIGHT, R. 1976. Recent Foraminifera. 1—515. W. Junk, Hague.
• BONADUCE, G. and PUGLIESE, N. 1975. Ostracoda from Libya. — Publ. Staz. Zool. Napoli, 39, 129—135.
• BONADUCE, G., CIAMPO, G. and MASOLI, M. 1975. Distribution of Ostracoda in the Adriatic Sea. — Ibidem, 40 Suppl., 1—304.
• BONADUCE, G., MASOLI, M. and PUGLIESE, N. 1976. Benthic ostracoda from the Gulf of Aqaba. — Ibidem, 40, 372—428.
• BONADUCE, G., MASOLI, M., MINICHELLI, G. and PUGLIESE, N. 1980. Some new benthic ostracod species from the Gulf of Aqaba (Red Sea). — Boll. Soc. Palaeont. Italiana, 19, 1, 143—178.
• BONADUCE, G., CILIBERTO, B. and MINICHELLI, G. 1983. The Red Sea benthic ostracodes and their geographical distribution. In: R. F. Maddocks (ed.), Proc. the 8th International Symposium on Ostracoda; Applications of Ostracoda, Univ. Houston Geosc., 472—491.
• BONADUCE, G., RUGGIERI, G. and RUSSO, A. 1984. The genus Tenedocythere (Ostracoda, Podocopida) of the Mediterranean Miocene to Recent, especially from Italy.— Boll. Soc. Paleont. Italiana, 23, 3, 515—543.
• BONADUCE, G., BISMUTH, H., RUGGIERI, G., RUSSO, A. and MASCELLARO, P. (in press) The marine ostracod fauna of the Late Miocene of Tunisia. 9th International Symposium on Ostracoda, Shizuoka, Japan, 1985.
• BREMER, M. L., BRISKIN, M. and BERGGREN, W. A. 1980. Quantitative paleobathymetry and paleoecology of the late Pliocene — early Pleistocene foraminifera of the Castella (Calabria, Italy). — J. Foram. Res., 10, 1, 1—30.
• BRESTENSKÁ, E. and JIŘIČEK, R. 1978. Ostrakoden des Badenien der Zentralen Paratethys. In: E. Brestenská (ed.), Chronostratigraphie und Neostratotypen, Miozän M₄, Badenian, 405—439, VEDA, Bratislava.
• BROEKMAN, J. A. 1974. Sedimentation and paleontology of Pliocene lagoon-shallow marine deposits on the Island of Rhodos (Greece). — Bull. Utrecht Micropaleont., 8, 2, 142.
• CARBONEL, P. 1980. Les ostracodes et leur intéret dans la définition des écosystèmes estuariens et de platforme continentale. Essais ďapplication à des domaines anciens. — Mém. Inst. Géol. Bassin ďAquitaine, 11, 1—350.
• CARBONEL, P. 1982. Les Ostracodes, traceurs des variations hydrologiques dans des systèmes de transition eaux douces — eaux salées.— Mém Soc. géol. France, N. S., 144, 117—128.
• CARBONEL, P. and CIRAC, P. 1978. Essai ďinterprétation paléogeographique de la région des Zemmours (Maroc Nord-occidental) à la fin du Miocène et au cours du Pliocène. — Bull. Inst. Géol. Bassin ďAquitaine, 24, 49—69.
• CARBONEL, P., PEYPOUQUET, J. P. and CIRAC, P. 1981. Les Ostracodes et 1’évolution de la partie occidentale du sillon sud-rifain à la fin du Néogène. — Cah. Micropaléont., 3, 71—80.
• CARBONEL, P., PINSON, J., RIFFAULT, A. PEYPOUQUET, J. P. and TASTET, J. P. 1984. Les Ostracodes du plateau continental sénégalais: témoins des environments actuels et quaternaires. — Bull. A. S. E. Q. V. A., Dakar, 15—42.
• CARBONNEL, G. 1969. Les ostracodes du Miocène rhodanien: Systématique, biostratigraphie écologique, paléobiologie. — Docum. Lab. Geol. Fac. Sci. Lyon, 32, 1—2, 1—228.
• CARBONNEL, G. and BALLESIO, R. 1982. Les ostracodes Pliocènes du Sud-Est de la France.— Ibidem, 85, 5—112.
• CARBONNEL, G. and MAGNÉ, J. 1977. Microfaunes (Ostracodes et Foraminifères) du Pliocène de l’Ampurdan (Espagne). — Rev. Espan. Micropaleont., 9, 3, 347—359.
• CARBONNEL, G. and PUJOS, M. 1982. Comportements des microfaunes bentiques en milieu lagunaire: les Foraminifères et les Ostracodes du lac de Tunis, ler Congrès National des Sciences de la Terre de Tunis, Tunis, 1981, 79—86.
• Catalogue of Foraminifera. In: The Ellis and Messina Catalogues of Micropaleontology, Micropaleontology Press, The American Museum of Natural History, New York.
• Catalogue of Ostracoda. Ibidem.
• CIAMPO, G. 1971a. Gli Ostracodi Plio-pleistocenici dei dintorni di Calvello (Potenza). — Boll. Soc. Natur. Napoli, 80, 44, 3—23.
• CIAMPO, G. 1971b. Gli ostracodi delle argile pleistoceniche del Mar Piccolo (Taranto).— Ibidem, 80, 37, 3—41.
• CIAMPO, G. 1976. Ostracodi Pleistocenici di Cala Bianca (Marina di Camerota, Salerno).— Bol. Soc. Palaeont. Italiana, 15, 1, 3—23.
• COLOM, G. 1985. Estratigrafia у Paleontologia del Andaluciense у del Plioceno de Mallorca (Baleares). — Bol. Geol. Minero, 96, 3, 3—70.
• COUTELLE, A. and YASSINI, I. 1974. Ostracodes du Miocène de la Vallée de la Soummam Algerie Nord-Orientale. — Rev. Espan. Micropaleont., 6, 1, 85—99.
• DIECI, G. and RUSSO, A. 1964. Ostracodi tortoniani dell Appennino settentrionale (Tortona, Montegibbio, Castelvetro). — Boll. Soc. Paleont. Italiana, 3, 1, 38—88.
• DORUK, N. 1973. On Mutilus convexus (Baird). Stereo-Atlas of Ostracod Shells, 1, 2, 129—136.
• DORUK, N. 1974. On Semicytherura incongruens (G. W. Müller). — Ibidem, 2, 2, 105—122.
• DORUK, N. 1979. Neogene and Quaternary Ostracoda of Adana and Antakya basins.— In: N. Kristić (ed.), Proc. of the 7th International Symposium on Ostracodes; Taxonomy, Biostratigraphy and Distribution of Ostracodes, Belgrade 1979, 165—172.
• EL-НАWAT, A. S. 1980. Carbonate — terrigenous cyclic sedimentation and paleogeography of the Marada Formation (Middle Miocene), Sirte Basin. In: M. J. Salem and M. T. Busrewil (eds.), Proc. of the Symposium on Geology of Libya, 1978, 2, 449—462.
• EL-НАWAT, A. S. and SALEM, M. J. 1987. A case study of the stratigraphic subdivision of ArRajmah Formation and its implication on the Miocene of northern Libya. — Proc. of the 8th RCMNS Congress, Budapest 1985. — Ann Inst. Geol. Publ. Hung., 70, 173—192.
• EL-WAER, A. A. 1988. Late Miocene Ostraooda from NW Libya. — J. Micropaleont., 7, 1, 45—52.
• FARMER, M. 1983. Les Ostracodes marquers de la circulation des eaux sur les plateaux continentaux: Le genre Chrysocythere et les upwellings saisonniers du Senegal (unpublished Doctorat Theses).
• FARMER, M. and CARBONEL, P. (1984). Le genre Chrysocythere (Ostracoda), traceur de l’upwelling cotier du Senegal. 10-e Reunion Annuelle des Sciences de la Terre, Bordeaux 1984, 216, Soc. Géol. Fr. Edit., Paris.
• GAGIĆ, N. 1981. Representatives of the genus Borelis in the Badenian and Lower Sarmation of Yugoslavia. Carpatho-Balkan Geological Association, the 12th Congress, Bucharest, 169—181.
• GÖKÇEN, N. (1985). Les Ostracodes burdigaliens de la région de Kale-Yenisehir (Denizli) sud-ouest de l’Anatolie (Turquie). The Burdigalian ostracods from the area S. W. Anatolia (Turkey). — Rev. micropaléont., 28, 1, 41—57.
• GRAMANN, F. 1969. Das Neogen im Strimon-Becken (Grechisch-Ostmazedonien), Teil II, Ostracoden und Formaniferen aus dem Neogen des Strimon-Beckens. — Geol. Jb., 87, 485—528.
• GRAMANN, F. 1971. Ostracoda aus Neogene und Quartär der Danakil-Senke (Nordost-Athiopien). — Beih. Geol. Jb., 106, 109—142.
• GRAMANN, F. 1975. Ostracoda from the Tertiary Sediments of Burma with reference to living species. — Geol. Jb., B. 14, 1—46.
• GUARDIA, P., MAGNÉ, J. and MOYES, J. 1974. Aperçu sur le Neogène autochtone de l’Ouest oranais (Algérie occidentale). — Mém. В. R. G. M., Orleans, 78, 691—703.
• GUERNET, C., POIGNANT, A. and SAINT-MARTIN, J. P. 1984. Contribution á l’etude de la microfaune des récifs messiniens d’Oranie occidentale (Algérie). — Geobios, 17, 2, 155—161.
• HAGEMAN, J. 1979. Benthic foraminiferal assemblages from Plio-Pleistocene open bay to lagoonal sediments of the western Peloponnesus (Greece). — Bull. Utrecht Micropaleont., 20, 5—108.
• HARTEN, van D. 1986. Ostracode options in sea-level studies. In: O. van de Plassche (ed.), Sea-level Research: a manual for the collection and evaluation of data, 489—501.
• HARTMANN, G. and PURI, H. S. 1974. Summary of neontological and paleontological classification of Ostracoda. — Mitt. Hamburg. Zool. Mus. Inst. 70, 7—73.
• HASSANEIN, A. M. and EL-SENUSSI, M. Y. 1983. Foraminiferal fauna and biostratigraphic zonation of the Upper Tertiary rocks of West Matruh area, North Western Desert, Egypt. — Sci. Engin. Bull., Cairo University, 3, 245—264.
• HINTE van, J. E., COLIN, J. P. and LEHMANN, R. 1980. Micropaleontologic Record of the Messinian Event at Esso Libya Inc. Well B1-NC35A on the Pelagian Platform. In: M. J. Salem and M. T. Busrewill (eds.), Proc. of the Symposium on Geology of Libya, 1978, 2, 205—240.
• HOTTINGER, L. 1983. Processes determining the distribution of larger foraminifera in space and time. — Bull. Utrecht Micropaleont., 30, 239—253.
• INNOCENTI, F. and PORTUSATI, P. 1984. Geological Map of Libya, 1:250.000. Sheet Aquylah (NH34-5), Explanatory Booklet. Industrial Research Centre, 41—47, Tripoli.
• HUGHES, M. and JENKINS, D. G. 1981. Neogene. In: D. G. Jenkins and J. W. Murray (eds.), Stratigraphical Atlas of Fossil Foraminifera. The British Micropaleontological Society Series, 268—285, Ellis Horwood Lt. Publishers, Chichester.
• JIŘIČEK, R. 1983. Redefinition of the Oligocene and Neogene ostracod zonation of the Paratethys. In: A. Thon (ed.), A memorial volume dedicated to the 18th European Colloquy on Micropaleontology, Miscellanea Micropalaoentologica, 195—236, Hodonin.
• KEEN, M. C. 1972. Mid-Tertiary Cytherettinae of North-West Europe. — Bull. Brit. Mus. (Nat. Hist.), 21, 6, 261—349.
• KEEN, M. C. 1976. A Evolutionary Study of Two Homeomorphic Tertiary Cytherid Ostracod genera. — In: G. Hartmann (ed.), Proc. of the 5th International Symposium on Evolution of Post-Paleozoic Ostracoda. — Abh. Verh. naturwiss. Ver. Hamburg, NF, 18/19 (Suppl.), 319—323.
• KEIJ, A. J. 1957. Eocène and Oligocene Ostracoda of Belgium. — Mém. Inst. Roy. Set. Nat. Belgique, 136, 3—210.
• KHALAF, S. K. 1983. The regional faunal relationships of the Middle Miocene Ostracoda from N. Iraq, and their paleogeographical significance. In: K. G. McKenzie (ed.), Shallow Tethys 2, Proc. of the International Symposium on Shallow Tethys 2, Wagga Wagga 1986, 427—433, A. A. Balkema, Rotterdam—Boston.
• KOHL, B. 1985. Early Pliocene benthic foraminifers from the Salina Basin, southeastern Mexico. — Bull. American Paleont., 88, 322, 5—173.
• KRISTIĆ, N. and PIETRZENIUK, E. 1972. Paijenborchella (Eopaijenborchella) laskarevi, eine neue Ostracoden-art aus dem Oberen Torton des Pannonischen Beckens. — Geologie, 21, 1, 100—109.
• LARSEN, A. R. (1977). A neotype of Amphistegina lessoni d’Orbigny, 1826. — J. Foram. Res., 7, 4, 273—277.
• LARSEN, A. R. 1978. Phylogenetic and paleogeographic trends in the foraminiferal genus Amphistegina. — Rev. Esp. Micropaleont., 10, 2, 217—243.
• LE CALVEZ, Y. 1910. Contribution à 1’étude des foraminifères paleogénes du Bassin de Paris. — Cah. paléont., C. N. R. S., 9—326.
• LIEBAU, A. 1978. Abrieb-geschützte Foraminiferen. — N. Jb. Geol. Paläont. Abh., 157, 1/2, 119—133.
• LLANO, M. 1981. Les Ostracodes temoins et traceurs des phenomènes hydrologiques sur les plateaux continentaux; la platforme continentale atlantique marocaine. — Bull. Inst. Géol. Bassin ďAquitaine, 30, 125—160.
• MAGNÉ, J. 1978. Études microstratigraphiques sur le Néogène de la Mediterranée nord-occidentale. Les bassins néogènes catalans. Editions du С. N. R. S., 13—255. Toulouse.
• MALZ, H. 1978. Neue Hemicyprideis-Arten (Ostracoda; Tertiär) aus dem Mainzer Becken und seinem Randgebieten. — Senckenberg. lethaea, 59, 1/3, 71—91.
• MALZ, H. and TRIEBEL, E. 1970. Ostracoden aus dem Sannois und jüngeren Schichten des Mainzer Beckens, 2: Hemicyprideis n.g.—Ibidem, 51, 1, 1—47.
• MALZ, H. and JELLINEK, T. 1984. Marine Plio-Pleistözan — Ostracoden von SE-Lakonien. — Senckenberg. biol., 65, 1/2, 113—167.
• MCKENZIE, K. G. 1986. A comparative study of collections from the SW Pacific (Saipan to Tonga), with the descriptions of Gambiella caudata (Brady, 1890) and a new species of Pterobairdia (Ostracoda). — J. Micropaleont., 5, 1, 91—108.
• MCKENZIE, K. G., DUCASSE, O., DUFOUR, E. and PEYPOUQUET, J. P. 1979. Monographie bibliographique, stratigraphique et paléoecologique sur les Ostracodes cénozoique du Bassin d’Aquitaine et du Golfe de Gascogne. — Bull. Inst. Géol. Bassin d’Aquitaine, no spec., 1—195.
• MORKHOVEN, F. P. C. M. 1963. Post-Palaeozoic Ostracoda: Their Morphology, Taxonomy and Economic use, pt. 2, Elsevier Publishing Company, Amsterdam-London—New York, 1—478.
• MOOS, B. 1962. Ein Vertreter der Gattung Miocyprideis Kallmann 1960 (Ostrac.) aus dem italienischen Pliozän. — Geol. Jb., 80, 221—228.
• MOSTAFAW1, N. 1984. Bentische Foraminiferen aus dem Plio-Pleistozän der Insel Kos (Griechenland) (Benthic Foraminifera from the Plio-Pleistocene of the Island of Kos (Greece)). — N. Jb. Geol. Paläont. Abh., 167, 3, 304—346.
• MOYES, J. 1965. Les Ostracodes du Miocene aquitaine: Essai de paléoécologie stratigraphique et de paleogéographie, 1—338, E. Drouillard, Bordeaux.
• MURRAY, J. W. 1971. An Atlas of British Recent Foraminiferids, 1—244. Heinemann Educational Books, London.
• MURRAY, J. W. 1976. Comparative studies of living and dead benthic foraminiferal distribution. In: R. H. Hedley and C. G. Adams (eds.), Foraminifera, 2, 45—109. Academic Press, London—New York—San Francisco.
• NASCIMENTO, A. 1983. The Ostracoda fauna of the Portuguese Neogene and its relationship to those from the Atlantic and Mediterranean basins. In: R. F, Maddocks (ed.), Proc. the 8th International Symposium on Ostracoda; Applications of Ostracoda, Univ. Houston Geosc., 429—436.
• OERTLI, H. J. 1956. Ostrakoden aus der oligozänen und miozänen Molasse der Schweiz. — Schweiz. Palaeont. Abh., 74, 3—119.
• OERTLI, H. J. 1961. Ostracodes du Langhian Type. — Riv. Ital. Paleont. Strat., 21, 17—34.
• OERTLI, H. J. 1976. The evolution of Loculicytheretta in the Eocene. In: G. Hartmann (ed.), Proc. of the 5th International Symposium on Evolution of Post-Paleozoic Ostracoda, Hamburg 1974. — Abh. Verh. naturwiss. Ver. Hamburg, NF 18/19 (Suppl.), 7—9, 153—161.
• PEYPOUQUET, J.-P. 1977. Les Ostracodes et la connaissance des paléomilieux profonds. Application au Cénozoique de l’Atlantique nord-oriental. — Thése de doctorat ďétat et sciences, Bordeaux, 1-443.
• PEYPOUQUET, J.-P. 1980. Les relations Ostracodes-profondeur. Principles applicables pendant le Cénozoique. — Bull. Inst. Géol. Bassin d’Aquitaine, 28, 13—28.
• POPESCU, Gh. 1968. Mississippina neagui n. sp. des dépôts tortoniens du couloir de Mureş. — Rev. Roumaine de Géol., Geoph., Géogr. ser Géologie, 12, 1, 109—112.
• RUGGIERI, G. 1962. Gli Ostracodi marini del Tortoniano (Miocene medio superiore) di Enna, nella Sicilia centrale. — Palaeont. Italiana, 56, 1—69.
• RUGGIERI, G. 1963. Neotipi di Ostracodi Tortoniani di Benestare (Calabria). — Boll. Soc. Paleont. Italiana, 2, 1, 3—15.
• RUGGIERI, G. 1967. Due Ostracofaune del Miocene alloctono della Val Marecchia (Appennino settentrionale). — Riv. Ital. Paleont., 73, 1, 351—384.
• RUGGIERI, G. 1976. La Ostracofauna pleistocenica della falesia di Cinisi (Sicilia). — Boll. Soc. Paleont. Italiana, 15, 1, 85—105.
• RUGGIERI, G., RUSSO, A. and BOSSIO, A. 1977. Pokornyella italica (Ostracoda, Podocopida) nuova specie del Miocene superiore mediterraneo. — Ibidem, 16, 1, 129—136.
• SADEK, H. 1926. The geography and geology of the district between Gabal Ataqa and Gabal el Galala of Bahariya (Gulf of Suez). — Geol. Surv., Cairo, 1—120.
• SADEK, H. 1959. The Miocene in the Gulf of Suez region (Egypt). — Ibidem, 1—118.
• SALEM, M. J. 1976. Evolution of Eocene-Miocene sedimentation patterns in parts of northern Egypt. — Bull. Amer. Assoc. Petrol. Geol., 60, 34—64.
• SALEM, M. J. and SPRENG, A. C. 1980. Middle Miocene Stratigraphy, A1 Khums Area, Northwestern Libya. In: M. J. Salem and M. T. Busrewill (eds.), Proc. of the Symposium on Geology of Libya, 1978, 2, 97—116.
• SISSINGH, W. 1971. Tricostate Trachyleberidinae (Ostracoda) from the deep southeastern Adriatic Sea. — Proc. Kon. Ned. Akad. Wetensch., ser. В 74, 2, 195—205.
• SISSINGH, W. 1972a. Late Cenozoic Ostracoda of the south Aegean islands arc. — Bull. Utrecht Micropaleont., 6, 9—187.
• SISSINGH, W. 1972b. Ostracodes from the Sahelian near Carnot, N. Algeria. — Proc. Kon. Ned. Akad. Wetensch., ser. В. 75, 1, 84—95.
• SISSINGH, W. 1974. The Miocene Ostracoda from the Hipparion bearing beds of Kastellios Hill, central Crete. — Ibidem, 77, 2, 119—128.
• SISSINGH, W. 1976. Tentative Middle Miocene to Holocene ostracode biostratigraphy of the Central and Eastern Mediterranean Basin. I. — Ibidem, 79, 4, 271—299.
• STANCHEVA, M. 1971. Hemicytheria (Getocytheria) subgen. n. and its representatives in North-Western Bulgaria. — Bull. Geol. Inst., ser. Paleont., 20, 45—62.
• SZCZECHURA, J. 1980. “Paijenborchellina” libyca sp. n. from the Upper Miocene of Libya. — Acta Palaeont. Polonica, 25, 2, 225—232.
• SZCZECHURA, J. 1982. Middle Miocene foraminiferal biochronology and ecology of SE Poland. — Ibidem, 27, 1—4, 3—44.
• SZCZECHURA, J. and PISERA, A. 1986. The biostratigraphic position of Lithothamnian Limestones from Chomentów (Korytnica Basin and Węglin (Roztocze Region). — Geologia, 12, 3, 45—62.
• SYLVESTER-BRADLEY, P. C. and RUGGIERI, G. 1973. On Chrysocythere cataphracta. Stereo-Atlas of Ostracod shells, 1, 4, 31—34.
• TOLLMANN, A. 1957. Die mikrofauna des Burdigal von Eggenburg (Niederösterreich).— Sitzung Österr. Akad., Mat.-nat., Kl. Abt. 1, 166, 3, 4, 165—213.
• UFFENORDE, H. 1981. Ostracoden aus dem Oberoligozän und Miozän des unteren Elbe-Gebietes (Niedersachsen und Hamburg, NW-deutsches Tertiärbecken).— Palaeontographica, A, 172, 4—6, 103—198.
• WHATLEY, R. 1983. The application of Ostracoda to palaeoenvironmental analysis. In: R. F. Maddocks (ed.), Proc. the 8th International Symposium on Ostracoda; Applications of Ostracoda, Univ. Houston Geosc., 51—77.
• WHATLEY, R. and DOWNING, S. 1983. Middle Miocene Ostracoda from Victoria, Australia. — Reu. Espan. Micropaleont., 15, 3, 347—407.
• YASSINI, I. 1979a. Repartition des Ostracodes dans une série marin régressive d’age Pliocene dans la région d’Alger, Algérie. — Rev. micropaleont., 22, 2, 89—124.
• YASSINI, I. 1979b. The littoral System Ostracodes from the Bay of Bou-Ismail, Algiers, Algeria. — Rev. Espan. Micropaleont., 11, 3, 353—416.
• YOUSSEF, M. I., BASSIOUNI, M. A. and CHERIF, O. H. 1971. Some stratigraphic and tectonic aspects of the Miocene in the North-eastern part of the Eastern Desert (Egypt) (with a special reference to the Sadat area, southwest of Suez). — Publ. Inst. Desert Egypte, 52, 119—155.
• ZWAAN van der, G. J. 1982. Paleoecology of Late Miocene Mediterranean foraminifera. — Bull. Utrecht Micropaleont., 25, 1—202.